“Homo’s zijn raar”
We kregen laatst een berichtje van een vriendin van ons. In de klas van haar dochtertje (8) hadden kinderen gezegd dat homo’s raar waren. De dochter van onze vriendin had toen gezegd dat zij twee vrouwen kent (mijn vrouw en ik) met een dochter en dat was niet vreemd. Gewoon drie meisjes, niks geks aan.
Ik vond het super schattig om te horen en ook stoer dat ze tegen haar klasgenootjes was ingegaan. Maar ook een beetje verontrustend, dat kinderen op zulke jonge leeftijd al zulke oordelen hebben over homo’s en lesbiennes.
Ik denk er niet zo vaak over na, wat achtjarigen denken over homoseksualiteit. Ik maak me meestal druk om wat wereldleiders en terroristen denken over homo’s. Maar het begint voor iedereen natuurlijk in dat klaslokaal. Dus misschien moet ik me daar wel wat meer druk over maken.
“Homo’s zijn raar!”
Jaren geleden liep ik als therapeut stage op een basisschooltje in een achterstandswijk. Ik was in groep 8 aan het observeren toen het gesprek op homo’s kwam. De klas zat vol met kinderen die thuis te horen kregen dat homoseksualiteit vreemd/vies/tegen het geloof is. Voor de klas stond een lesbische lerares. Ze deed dit werk al een eeuwigheid en reageerde heel relaxed op het ge-“ieeeuwhh!” en “homo’s zijn raar!” dat op haar afkwam. Ze zei “Vinden jullie mij dan ook raar?“. Nee, dat vonden ze niet. Want o ja, ze was gewoon hun juf.
Een aantal weken geleden zat ik in bed te werken – mijn dochtertje lag naast me te slapen – toen ik buiten iemand hoorde zeggen “Dat is waar die potten wonen“. Ik viel bijna uit bed van verbazing. Ten eerste klonk het zo onbeschoft: “die potten“. Ten tweede voelde het ook een beetje onveilig. Zo van: daar wonen potten, dat moet je weten, want dat is gek.
Doodnormaal?
Het zou toch geen zak uit moeten maken dat wij, als twee vrouwen, getrouwd en wel, hier wonen met onze dochter? En tot slot voelde ik me een beetje gekrenkt, want ik ben zo ongeveer het schoolvoorbeeld van een lipstick lesbian. Ik ben nog nooit voor ‘pot’ uitgemaakt!
Lees ook: 10 vragen aan lesbische moeder Kari
Dus misschien moet ik toch maar met mijn hoge hakken en mijn full face of makeup voor een klas gaan staan en het gesprek aangaan met die achtjarigen. Want alle kindjes die ik ken en ons kennen, vinden het doodnormaal dat we lesbisch zijn. Ze staan er nauwelijks bij stil. Als ze wat ouder zijn vinden ze het soms ‘cool’, maar nooit ‘vreemd’ of ‘raar’.
En misschien is dat gewoon wat ontbreekt in het leven van de kinderen die dat wel vinden: ze kennen ‘ons’ niet. Ze hebben geen homo’s of lesbiennes in hun omgeving. Ze kunnen geen gezicht, geen mens, geen hart koppelen aan de term ‘homoseksueel’.
Een beetje zoals “Kikker en de Vreemdeling”. Ondanks dat Kikker en Haas zeggen dat anders zijn geen kwaad kan, moeten hun vrienden Rat eerst leren kennen voor ze hem accepteren en lief gaan vinden.
Ga het gesprek aan
Dus bij deze, omdat ik moeilijk voor iedere klas in Nederland kan gaan staan, wil ik aan jou als ouder vragen om het gesprek met je kinderen aan te gaan. Zodat zij degene kunnen zijn in de klas die zeggen dat homo’s niet raar zijn of vies, maar gewoon mensen. Investeer in een opvoeding en omgeving die doordrenkt is van diversiteit.
Lees ook: Als ze maar niet lesbisch is
Niet alleen zodat jouw kind met een open en accepterende blik de wereld in leert kijken, maar ook zodat – als jouw kind ‘anders’ is – hij kan opgroeien in een wereld die hem accepteert voor wie hij is in plaats van afwijst om hoe hij eruit ziet of van wie hij houdt.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay