10 vragen aan een adoptiemoeder
Naam: Sandra
Leeftijd: 37
Relatiestatus: Getrouwd
Kind: Casper* (3,5)
Waarom ik ‘anders’ ben: Onze zoon is geboren in China.
1. Wat is de meest gestelde vraag + bijbehorend antwoord?
Wat schattig zeg zo’n kindje, kent hij zijn echte ouders ook? Het lijkt wellicht een onschuldige vraag maar dit is één van de meest intieme en ingewikkelde vragen die er is. Zeker zo op een woensdagmiddag in de supermarkt. Nu onze zoon ouder wordt, ben ik mij nog meer bewust wat deze vraag met zich mee brengt en dat ik moet leren hier rustig en gereserveerd mee om te gaan.
Ik geef meestal gelijk aan dat wij de echte ouders zijn, familiebanden zijn niet minder omdat het geen biologisch kind is. Bij doorvragen geef ik aan dat dit geen onderwerp is voor in de supermarkt om met een wildvreemde te bespreken, dat dit iets is voor binnen ons gezin. Het lastige nu is dat onze zoon met grote ogen staat te kijken en later de vraag stelt: “Ben jij niet mijn echte mama dan?”
Lees ook: Ik ben een echte (pleeg)moeder
Ik moet zeggen; ik krijg vaker leuke opmerkingen en vragen. Veel mensen vinden hem erg schattig en leuk, en ik ben dan super trots want hij is wel mooi van mij! En dat extra plakje worst bij de slager gaat er altijd goed in!
2. Wat is het meest gehoorde vooroordeel? Klopt dat?
Ik moet zeggen dat ik persoonlijk weinig te maken heb met vooroordelen aangaande onze weg. Wij hebben de vragen en eventuele zorgen van onze familie en vrienden altijd open en eerlijk benaderd. Wij kunnen onze zoon recht in de ogen aankijken en hem op alle eventuele vragen een eerlijk antwoord geven.
3. Waar loop je tegenaan in de maatschappij?
Aan ons zie je het verschil in uiterlijk direct. Op straat zijn wij regelmatig een bezienswaardigheid, zeker als wij met zijn drietjes zijn. Mensen draaien zich om en gaan staren en soms ook wijzen en fluisteren. Dat vind ik soms lastig om mee om te gaan. Voor mijzelf niet meer zo, we zijn er wel aan gewend geraakt en ik ben super trots op ons gezin. Voor mijn zoon vind ik het wel lastig want hij komt nu op een leeftijd dat hij het mee krijgt. Laatst zei hij: “Mama die mevrouw wijst steeds”, we hebben samen naar haar gezwaaid en zijn vrolijk verder gegaan. Ik kan hem dan ook uitleggen waarom ik denk dat ze wijst, we hebben daar samen ook plezier om eigenlijk!
4. Hoe omschrijf je aan je kind ‘de situatie’?
Onze zoon weet waar hij is geboren en dat wij in China zijn papa en mama zijn geworden.
Hij was al wat ouder toen wij zijn ouders werden, dus voor hem is het in eerste instantie het meest belangrijk dat hij leert dat wij onvoorwaardelijk zijn ouders zijn. We hebben een mooi fotoboek voor hem gemaakt en daar leest hij graag samen met ons in. Hij hoort het liefst wel 10x op een dag hoe blij mama en papa waren dat we hem eindelijk voor het eerst zagen in China. Toen laatst een vriendin van mij een baby kreeg stond onze zoon een beetje gek te kijken, en zei: “Maar mama, hij komt niet met het vliegtuig”… Wij zijn altijd open en eerlijk naar hem toe, uiteraard passend bij zijn leeftijd.
Lees ook: Deze ouders van 5 kinderen adopteerden 6 kinderen!
5. Hoe leg je ‘de situatie’ uit aan je omgeving?
Wij hebben voordat wij de ouders werden van onze zoon met name aan onze naaste familie en vrienden gevraagd om afstand te bewaren zodat onze zoon kon inhechten in ons gezin. Belangrijk is om in de eerste fase een soort van terug te keren naar de eerste bouwstenen van de ontwikkeling van een kind. Wij zijn de enige die hem hebben geknuffeld, opgetild, gekleed, gevoed en dat soort dingen.
Uiteraard was dit soms moeilijk want ook onze naaste familie en vrienden hebben zo lang uitgekeken naar de komst van Casper. En ook voor ons was het moeilijk want wij wilden hem het liefst met de hele wereld delen. Inmiddels gaat dit allemaal heel goed. Verder voel ik niet zo de behoefte om de situatie uit te leggen aan mijn omgeving. Op mijn werk heb ik wel eens gehad dat een collega een foto wilde zien van mijn zoon, ze was helemaal verbaasd dat hij een Chinees uiterlijk had, want dat had ik verder nooit verteld.
Ik voel die behoefte niet zo dit verder uit te leggen. Casper is gewoon onze zoon.
6. Wat vind je het minst leukst aan het moederschap?
Oeh….wat ik het meest mis sinds ik moeder ben geworden is tijd samen met mijn man. Wij gingen voor de komst van onze zoon heel vaak samen uit eten, nachtjes weg, op vakantie en dergelijke. Onze zoon trekt het heel slecht als een van ons een nachtje weg is, samen weg is echt een no go voorlopig. Hij is nog te bang dat wij niet meer terug komen.
Dat vergt soms best veel in onze relatie. Maar we nemen wel eens lekker een dagje vrij samen en dan gaat Casper naar het kinderdagverblijf.
7. Waar geniet je van bij het moederschap?
Waarvan eigenlijk niet? Ik geniet ervan als onze zoon ’s morgens heel vroeg tegen mij aankruipt en zijn handjes op mijn wangen legt, ik geniet van zijn zandvoeten door de woonkamer, dat hij in een deuk kan liggen om gek-klinkende woorden. Ik geniet enorm van de lol die Casper met zijn vader heeft, dan kan ik serieus janken van geluk!
Lees ook: 10x waarom het moederschap zo gelukkig maakt!
De eerste keer dat Casper mijn gezicht pakte en zei: “Jij bent mijn eigen mama, van mij alleen” dat was een moment wat zo diep binnenkwam bij mij. Want ik wist dat we toen op de goede weg waren. Ik bedacht me laatst dat het klopte wat ik altijd hoorde van moeders toen wij nog geen kinderen hadden. Het is vermoeiend, uitputtend, soms hysterisch irritant, maar er is niks op de wereld wat mooier is dan je eigen kind zien grootgroeien!
8. Wat had je graag willen weten voordat je aan het moederschap begon?
Lastige vraag, wij hebben voorafgaand aan de komst van onze zoon vele voorlichtingsbijeenkomsten gehad en ook gesprekken met de Raad voor de Kinderbescherming. Deze gesprekken gingen allemaal over wat wij kunnen verwachten aan trauma’s bij kinderen en hoe daar mee om te gaan. Toen wij net 2 dagen in Nederland waren werd onze zoon ziek, koorts. Ik raakte helemaal in paniek en zat midden in de nacht op de spoedeisende hulp. Hij had gewoon een griepje…
Wij hebben nooit voorlichting/begeleiding gehad in fysieke zorg voor een kind. Als je bevalt komt er een kraamhulp en die verteld nog wat zaken, bij ons was dat niet zo. Daarin had ik wel wat meer willen weten achteraf.
9. Wat had je achteraf gezien anders gedaan?
Niks. De keus die wij hebben gemaakt om dit kind een thuis te bieden hebben wij nog geen enkele minuut spijt van gehad. Ik zou alle stappen die we hebben moeten nemen om bij de keus tot adoptie te komen en alle voorlichtingen, gesprekken met de Raad voor de Kinderbescherming en checklisten of we goede ouders zouden zijn zonder blikken of blozen nogmaals doorlopen om te komen waar we nu zijn.
10. Wat is je gouden tip voor moeders in dezelfde situatie als jou?
GENIET! Elke dag, als is het van kleine dingen. Wat mij erg heeft geholpen is het contact met andere moeders met een adoptiezoon of -dochter. Er zijn toch bepaalde opvoedzaken wezenlijk verschillend, zeker als een kindje al wat ouder is op het moment dat het naar Nederland komt. Ik heb dit als heel helpend ervaren. Ook voor onze zoon zijn deze contacten waardevol merk ik. Hij identificeert zich met deze kinderen en vind het fijn te weten dat ook zij in China of elders in de wereld geboren zijn.
*De naam Casper is gefingeerd