10 vragen aan single moeder Helga
Iedereen kent wel ‘die andere’ moeder. Een moeder die bijzonder is door haar relatiestatus, haar omgang met kinderen of om een andere reden. Eigenlijk bestaat er geen ‘die andere’ moeder. We zijn allemaal bijzondere mama’s op onze eigen manier! In deze serie 10 vragen aan ‘bijzondere’ mama’s. Dit keer is single-mama Helga aan de beurt.
Naam: Helga de Lelij (schrijft ook blogs voor Love2BeMama)
Leeftijd: 33
Relatiestatus: Single
Moeder van: Evi (4)
Waarom ik anders ben: Wij hebben een volledig manloos huishouden.
1. Wat is de meest gestelde vraag + bijbehorend antwoord?
Het zijn er meestal twee. De eerste is toch wel waarom Evi geen vader heeft. Ik ben daar altijd heel open en eerlijk over geweest, ook ten opzichte van mijn dochter. Hij heeft, toen ze 8 weken was gebeld om te zeggen dat ‘het van hem niet meer hoefde’. Het is dus volledig zijn eigen keus geweest om zijn dochter niet meer te zien. Voor mijn dochter verpak ik de boodschap wel wat mooier in. Een 4-jarige hoeft wat mij betreft niet te weten dat de meneer die haar gemaakt heeft, ervoor gekozen heeft haar niet in zijn leven te hebben.
De tweede vraag is of ik echt al die tijd al alleen ben en of ik geen behoefte heb aan een man in mijn leven. Voor een hele lange tijd kon ik eerlijk zeggen dat ik daar absoluut geen behoefte aan had. Geen tijd, geen energie en geen zin. Ik kan het prima zelf redden en heb geen man ‘nodig’ (behalve om de vuilnis buiten te zetten dan, want daar heb ik echt een hekel aan). Sinds kort sta ik er een klein beetje voor open, mits het dan een hele leuke man is, die ook nog eens papa materiaal is, want het is bij ons wel twee voor de prijs van een.
2. Wat is het meest gehoorde vooroordeel? Klopt dat?
Het grootste vooroordeel is dat het vast aan mij ligt dat ze de meneer die haar gemaakt heeft niet meer ziet. Dat ik mijn kind bij haar vader weg hou. Dat is in ons geval niet zo. Hij heeft van mij alle kansen gekregen, hoefde geen alimentatie te betalen, mocht haar zien wanneer hij wilde en we hadden tijdens de zwangerschap een goede verdeling van tijd opgesteld. Hij wilde haar niet erkennen en ook daar heb ik nooit moeilijk over gedaan.
Lees ook: Over echte alleenstaande moeders en single mama’s
Achteraf ben ik daar blij om. Na het bewuste telefoontje heb ik hem nog 1 kans gegeven waarbij ik wel duidelijk heb gemaakt dat er geen weg terug was als hij het door zou zetten. Ik wilde namelijk geen ja–nee–ja –nee situatie krijgen. Of je bent er voor je kind, of niet. Daar is geen tussenweg in. Op die laatste mail heb ik nooit meer een reactie gehad dus zijn keus was duidelijk. Nu krijgt ze elk jaar op haar verjaardag een kaartje welke ik ook gewoon aan haar laat zien, maar daar blijft het ook bij.
3. Waar loop je tegenaan in de maatschappij?
Tegenwoordig zie je regelmatig Single moeders, dus daar is niets vreemds meer aan. Sommige mensen leven nog in de ‘jaren 50’ en gaan ervan uit dat ik als single moeder heel de dag thuis zit, maar dat is gelukkig niet zo. Ik werk, studeer en voorzie in ons eigen onderhoud, zonder hulp van wie dan ook.
Lees ook: Vaderdag: wie verzint deze stomme dagen?
Wat ik verder soms wel lastig vind, zijn de dingen op school waar je mee te maken krijgt. Zoals vaderdag. De kinderen op school zijn dan allemaal iets moois voor hun vader aan het maken en Evi kan dat dan niet. Dat vind ik voornamelijk voor haar heel sneu. Gelukkig is ze wel gek op haar opa, dus wat ze dan knutselt gaat gewoon naar hem toe.
4. Hoe omschrijf je aan je kind ‘de situatie’?
Ik ben altijd open en eerlijk naar mijn dochter toe geweest. Ze weet dat ze geen vader heeft, maar een meneer die haar gemaakt heeft. Vaders zijn namelijk de mannen die voor hun kind zorgen, die ze steunen en aanmoedigen. Dat heeft zij niet, dus is het ‘de meneer die me gemaakt heeft’ geworden. In haar babyalbum zitten zijn foto’s er gewoon nog tussen want de eerste 8 weken is hij wel regelmatig langs geweest. Dan vertel ik haar ook hoe hij heet en wie hij is.
Ik heb daarnaast een boekje gemaakt met informatie over hem. Daarin staan foto’s maar ook dingen als hoe wij elkaar hebben leren kennen, wat hij voor werk doet, tot aan zijn lievelingskleur aan toe. Allemaal positieve of neutrale informatie zodat ze (later, want daar is ze nu nog te jong voor), kan lezen waar ze vandaan komt. Ik heb er bewust voor gekozen om het zo positief of neutraal mogelijk te schrijven zodat ze geen wrok ten opzichte van hem gaat krijgen. Op die manier hou ik voor haar de deur open als ze later besluit hem op te gaan zoeken.
5. Wat vind je het minst leukst aan het moederschap?
Als ik dan toch moet kiezen dan is het wel het feit dat vanaf het moment dat mijn dochter geboren is, ik veel meer twijfel aan alles. Twijfel of het met haar wel goed gaat, of ik het wel goed doe, of ze wel genoeg drinkt of ik een probleem goed aanpak. Helaas komen ze bij de geboorte niet met een instructieboekje, want dat zou het een stuk makkelijker maken. Oh en het nooit meer uitslapen, dat mis ik toch ook wel enorm. Uitslapen betekent voor mij nu na zessen maar nog voor zevenen uit bed gaan en dat doet soms best een beetje pijn.
6. Waar geniet je van bij het moederschap?
Ik kan enorm genieten van de kleine dingen. Zoals van de onverwachte knuffel, gewoon zomaar. Van de schaterlach omdat ze het woord ‘poep’ hoorde en we nu eenmaal in die fase zitten dat dat hilarisch is. Van het feit dat ze stiekem valsspeelt en dan met een glimlach vertelt; “kijk mama, ik heb vals gespeeld, dat mag niet he”. Heerlijk!
Lees ook: De moederschapstrends van 2017
Het leukste moment vind ik wanneer ik haar naar bed breng en ik nog even naast haar kruip. We hebben daar een vast ritueel voor waar ik enorm van kan genieten. Dan vraag ik haar standaard wat het leukste en minst leuke van haar dag was. Tegenwoordig krijg ik diezelfde vragen terug en dan smelt mijn hart. Dan gaan we een boekje lezen waarbij ik expres woordjes verkeerd zeg. Ze kent bijna alle boeken dus dan volgt er een schaterlach en een “nee joh, zo moet het niet”. Het slaat nergens op maar we vinden het beide leuk. We eindigen met een zelf verzonnen liedje die we zelf elke keer uitbreiden of aanpassen. Dat maakt mijn soms ronduit vermoeiende dag weer goed.
7. Was je kind gepland?
Evi was een cadeautje. Ik was gewoon aan de pil en liep onder controle bij de gynaecologe wegens cystes. Deze was net zo verbaasd als ik toen bleek dat ik zwanger was. Mijn ex en ik waren daarvoor al uit elkaar gegaan. Ik was toen dus al zwanger, maar had daar geen idee van. Best een rare situatie dus. Ze was dus niet gepland maar zeker wel gewenst. Heel cliché, maar ze is het mooiste cadeautje wat ik ooit heb gekregen!
8. Heb je spijt?
NEE. Ik heb nog geen dag spijt gehad. Ik heb zelfs geen spijt dat het zo gelopen is. Dat wij een manloos-huishouden hebben bedoel ik dan. Ik hoef haar nooit een weekend te missen, hoef met niemand te overleggen en heb geen strijd, haat of nijd. Ja, het is weleens zwaar om alles altijd alleen te moeten doen, maar voor mij weegt dat niet op tegen de voordelen. Wat dat betreft ben ik de meneer die haar gemaakt heeft enorm dankbaar. Voor haar vind ik het lastig want zij moet een belangrijk persoon in haar leven missen, maar ik ben er, heel egoïstisch, enorm blij mee.
9. Wat had je achteraf gezien anders gedaan?
Helemaal niks. Ik kan mezelf recht in de spiegel aankijken en zeggen dat ik er alles aan gedaan heb om de meneer die haar gemaakt heeft in haar leven te krijgen en te houden. Ik ben uitgescholden, heb een hele hoop shit over me heen gekregen en nog heeft hij alle kansen gehad. Zelfs te veel denk ik soms achteraf. Uiteindelijk heeft hij zelf een keus gemaakt en daar kan ik niets aan veranderen.
Lees ook: De ogen van papa? Geen flauw idee…
Soms denk ik nog wel eens of ik het niet nog eens moet proberen contact te leggen, maar genoeg is genoeg. Hij heeft genoeg kansen gehad. Hij heeft bijna 5 jaar de tijd gehad om contact te zoeken, maar dat heeft hij niet gedaan. Zijn ouders of andere familie evenmin. Dus nu is het aan mijn dochter. Wanneer zij contact wil dan zal ik haar steunen en helpen om dat te doen, maar tot die tijd blijft het zoals het is.
10. Wat is je gouden tip voor moeders in dezelfde situatie als jou?
Waar ik achteraf gezien heel blij mee ben is dat ik, direct nadat hij besloten heeft zijn dochter niet meer te zien, een boekje ben begonnen waarin ik zoveel mogelijk informatie van hem heb opgeschreven. Dingen waarvan ik niet verwacht had ze ooit te vergeten maar waarbij ik nu bij het teruglezen denk; ‘Oh ja, dat vond hij leuk’ of ‘dat is waar ook’.
Wanneer mijn dochter echt wil weten wie hij is kan ik haar zijn goede kanten laten zien. Wellicht dat zij dan ook positieve eigenschappen van hem bij zichzelf terug vindt. Ook krijgt zij dan geen hekel aan hem waardoor ze zelf echt de keus heeft om hem op te zoeken. Je legt immers toch minder snel contact met iemand die je ‘haat’. Zij kan haar eigen mening over hem gaan vormen waardoor zij uiteindelijk zelf beslist of hij in haar leven mag komen of niet.
