10x Brabbeltaal en Prietpraat
Omdat elk moment waardevol is, probeer ik zoveel mogelijk van mijn kinderen een verslag en ontwikkelingen bij te houden! Zo leuk voor ze om terug te lezen. Ook leuk om te delen. Hopelijk een feest der herkenning!
Daarom. 10 x Brabbeltaal en Prietpraat
Nummer 1. Bijna 2. Van gebrabbel naar hele zinnen.
Een paar leuke uitspraken: “Stil maar”, troostend tegen een knuffeltje….
“Mama, waar ben jij?” (in de winkel, waar docherlief zelf even om de hoek was verdwenen)…
“Waar istie nou?” Of “Handje nou?” (bij het aantrekken van kleding, als haar handjes er niet direct doorkomen)
“Zeker!”, als antwoord op de vraag: “Weet je het zeker?” ….
Ook deelt ze graag/ eet ze het liefst samen. In de supermarkt vragend: “Koekie???” Nadat ze het felbegeerde koekie in handen heeft: “Mama koekie???” Nadat mama ook een koekie heeft… : “Mensen, koekie?” Daarbij doelend op aaaaaalle mensen in de supermarkt.
2. Nog geen 2 en dan al zelfbedachte liedjes zingen en bestaande liedjes aanpassen, zoals: “Poesie mauw, ikke lekker pap”, waarbij dochterlief ons ondeugend aankijkt, omdat ze heeeel goed weet dat het melk moet zijn. Dit mondt altijd uit in een kietelpartij, waarbij we haar dan ‘corrigeren’. Benieuwd wat ze nog meer voor ons in petto heeft.
3. Haar zinnetjes worden ook beter: zo legt ze connecties. Hoort ze een grasmaaier, is het: papa, gras maaien. En ook weet ze nu als papa of mama er niet is, is het: Papa/ mama werken. Als ze iets leuk vindt: Bad is leuk! Dat vertelt ze dan ook heel enthousiast, meestal naderhand..
4. Net 2. In de dierentuin verbaasde ze zich nogal over de olifantenpoep en merkte snugger op: “Fanti luier om, mama” 😉
5. Dochterlief als reactie op papa die mama ff knuffelt. “Mijn mama!” Papa’s reactie: “Mijn vrouw” Elif: “Mijn mama, mijn vrouw!” #mijnFase #2jaar
6. De eerste keer dat we haar broertje in bad doen, verschrikt wijzend naar haar broertje in de Tummy tub: “Hij heeft gepoept. Bah, vies”. Na uitleg – en overtuiging – dat dit geen poep is, maar zijn piemeltje, vindt ze het nog steeds eng en zegt ze: “Pieneltje spannend” (met angstig gezichtje). Later tegen papa: “Baby Kaan Pienele”. Wij: “Ja dat klopt. Heeft Elif ook een piemeltje??” Elif boos: “Nee, ek wil geen pieneltje!”
Als ze dat voorlopig nog ff blijft zeggen, zijn wij blij! 😉
Lees ook: Mama, waar komen baby’s vandaan?
7. Vandaag op de commode. Pakt ze een luiertje van babybroertje Kaan (maatje 2 op dat moment). Constateert ze: “Die is van Kaan”. Dat beaam ik: “Klopt, Kaan heeft een klein kontje” …. “Maar eigenlijk heeft Elif ook nog een klein kontje”, haast ik mij te zeggen. Zij verontwaardigd: “Neeeee, ik heb een grote kontje.”
😀 Dat gaat ze later echt niet meer willen roepen
8. Creatief is ze ook. Een poes op een container is een poes op de commode. En de bandjes met gespen aan haar spijkerjurkje, heeft ze gedoopt tot wieltjes. Alle bouwkranen zijn glijbanen, en een zandafgraving een berg of strand.
9. Dochterlief gaat weer eens heel eng op 4 ‘pootjes’ staan. Koppie naar beneden op de grond. Ik zeg: “Pas op Elif, je hebt maar één nek”, waarop zij heel verontwaardigd: “Nee, twee” Ik: “Waar dan?” Wijst ze de hals aan, vervolgens haar nek. Voor en achter dus.
10. Dochterlief heeft duidelijk gevoel voor mode:
- Ze heeft een vestje aan dat open valt. Pakt ze opeens een knoopsgatje beet en vraagt ze in paniek: “Waar is het knoopje nou?”
- Ze geeft papa een compliment over zijn t-shirt: “Papa, wat heb je mooie, korte mouwen”
- Papa heeft voor vaderdag een t-shirt gekregen die te groot is. Maar dochterlief heeft wel een oplossing. Eerst constateert ze: “T-shirt te groot hè, papa? Misschien moet je knippen, papa?”
Lees ook: 10 tips om het eerste jaar van je kind vast te leggen.
Benieuwd of andere mama’s en papa’s dit ook bijhouden en hoe. Naast uitspraken hou ik ook ontwikkelingen bij, gedrag, tandjes, etc. Wel balen als ik het door drukte soms een hele poos vergeet, want al die leuke uitspraken. Het zijn er nog veel meer, maar je kunt ze gewoon niet onthouden.
Tips iemand? En hoe doen jullie dit? Ben benieuwd!