10x je weet dat je kind een kletskous is als…
Denise Meijer
De eerste woordjes van je kind zijn een belangrijke mijlpaal. Veel ouders kijken uit naar het moment dat hun kind begint te praten en zijn dolblij als het eerste woordje uit dat kleine mondje ontsnapt.
Nu spoelen we even door naar een paar jaar later. Het moment dat je kind letterlijk Nooit. Stopt. Met. Praten! Natuurlijk is dit geweldig, omdat je graag wil weten wat er speelt in het leven van je kind, maar even serieus: soms gaat het maar door en door en door.
Dit zijn 10 dingen die iedere ouder van een kleine kletskous dan ook onvermijdelijk weet…
Je kind is een kletskous als…
1. Je kan de raarste gesprekken (om de raarste tijden) hebben met je kind
Het kinderbrein is fantastisch en soms vragen we ons af wat er omgaat in die kleine hoofdjes van ze. Nou… Een hoop geweldige, maar ook vreemde dingen!
Zo kan je nog voor 8 uur ’s morgens vragen naar je hoofd krijgen die variëren van: ‘Waar komen vulkanen vandaan?’, ‘Weet je dat Spetter (wie dat ook mag zijn?) dood is?’ tot en met: ‘Waarom heet groen, groen en geen blauw’.
Heeft er iemand koffie?
2. Er wordt verwacht dat JIJ alles weet
Waarom is water blauw? Hoe vliegt een vliegtuig? Wat is 293×595? Het is slechts een greep uit de vragen die je op een dag naar je hoofd gesmeten krijgt en waarschijnlijk géén hapklaar antwoord op kan geven. Oeps!
3. Je hebt ‘stilte-momentjes’ nodig
Tijdens het autorijden kan een kind wat aan een ruk (en overenthousiast) doorbabbelt over hoe hij later een ninja-zombie wil worden als hij groot is, dan kan dat best een beetje afleiden. Daarom moet je je kind soms zeggen dat hij op bepaalde momenten beter stil kan zijn. Natuurlijk wordt dit beantwoord met een: ‘Waarom!?’ en dat op je eerstvolgende honderd pogingen om het, zo goed en kwaad als het kan, uit te leggen. Zucht.
4. Je kind zal dezelfde vraag ein-de-loos herhalen…
In ieder geval tot deze het antwoord krijgt wat hij hebben wil. Na de duizendste keer en een milde zenuweninzinking geef je dan ook maar gewoon toe: ‘Tuurlijk schat, dinosaurussen bestaan nog. Je hebt gelijk!’
5. Je betrapt er zelf op dat je ‘sssst’ zegt
Direct gevolgd door het besef dat je kind over een paar jaar een puber is die niet eens meer met je WIL praten. Snik!
6. Je merkt dat je ‘uitcheckt’
Je bent moe, het was en lange week en ondanks dat je écht hebt geprobeerd om naar je kind te luisteren; na een uur geklets kan je de aandacht er niet meer bij houden. In ieder geval tot het moment dat je kind doorheeft dat je eigenlijk niet luistert, je een vraag stelt en ietwat ongeduldig wacht op een antwoord. Betrapt! Oeps.
Lees ook: Welkom in de peuterpubertijd! Het is een fase…
7. Het maakt ze niets uit of je aan de telefoon zit
Sterker nog: het lijkt eerder alsof het praten alleen maar toeneemt op het moment dat je de telefoon pakt om een doktersafspraak te maken. Ook in volume overigens. Zeker als je écht even geen antwoord kan geven.
8. Niets kan ze stoppen
Een mond vol eten? Tijdens het tandenpoetsen? Een moment niet gebabbeld is overduidelijk een moment niet geleefd.
9. Ze praten in hun slaap
Eindelijk, bedtijd! Tot het moment dat de stilte wordt onderbroken door je kind die praat in zijn slaap én nog hard ook!
10. Je wil eigenlijk niet dat ze stoppen
Omdat je weet dat je vrolijke, kletskous van een kind snel genoeg transformeert in een chagrijnige, gesloten puber. Het moment waarop je alle gekke vragen, mooie verhalen en oeverloze gebabbel echt gaat missen. Geloof me.
Lees ook: 10x de waarheid over het hebben van een dochter
