12 gebeurtenissen waar jij als moeder acuut een schuldgevoel van krijgt
Ken je dat gevoel, in jouw onderbuik, als je over een bepaald type bruggetje heen rijdt? Ik heb het niet over die flauwe bruggetjes. Maar van die scherpe: zo eentje waarvan jouw maag via jouw ruggengraat naar jouw hersenpan schiet, en weer terug, in ongeveer 1 seconde. Toen ik nog jong was, had ik dat gevoel eigenlijk alleen maar wanneer ik daadwerkelijk met de bus naar school over zo’n bruggetje reed. Met ingang van de dag van de bevalling van mijn oudste, heb ik dat gevoel dus meerdere malen per dag. Oké, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het bij mijn eerste kind veel vaker voorkwam dan bij mijn tweede (kennelijk leert dus zelfs de meest luie en chaotische moeder van haar fouten….), maar toch. Dat zwieperdezwiep gevoel in mijn onderbuik is een onmisbaar part-of-my-life geworden.
Ga je niet zo vaak met de bus over hoge bruggetjes? Check dan hieronder of jij het gevoel toch op kan wekken. En anders kan je nog altijd naar de kermis gaan en in de Octopus stappen…..
- Ken je de films van Laurel en Hardy? Of welke andere slapstick dan ook? Picture this; korrelig zwart wit beeld, moeder staat te kletsen met vriendin en veel handgebaren. Achter haar zie jij een kinderwagen wegrollen, wat niet op de rem gezet is.
- Na een nachtje extra bonding met jouw kind (lees; je bent 5 keer wakker gehuild en behoorlijk gesloopt), denk je de volgende ochtend wanneer jouw kind niet in slaap kan komen; “Ik laat hem eventjes huilen, want hij moet gewoon even door zijn moeheid heen”. Na een tijdje toch wel aardig huilen is het stil. Zie je wel, denk je. Als je even gaat checken, komen de dampen je tegemoet, ligt zijn lievelingsknuffel op de grond of is jouw kind in slaap gevallen zonder zijn onmisbare speentje. Oeps.
- Je bent lekker een eind wezen wandelen met jouw kleinte. Ze was wat onrustig, maar dat is ze wel eens vaker. Uiteindelijk viel ze toch in slaap. Bij thuiskomst haal jij een plakkerig en klam kind uit de kinderwagen. Mmm. Misschien volgende keer toch twee laagjes minder aantrekken? Het is tenslotte 25 graden buiten.
- Jij had het natuurlijk wel gelezen in de nieuwsbrief van school. Maar in al het regel-geweld van gymtassen, vriendenboekjes, Voedselbankacties en meer van dat soort ‘ouderparticipatie’ gedoe, was je toch echt dat ene ding vergeten. En is jouw kind dus de enige die geen speelgoed mee heeft genomen naar de speelgoeddag op school.
- Jij kon er echt niks aan doen; die ene collega hield je nog even aan toen jij je jas al aan had, de file was eindeloos, er moest nog even getankt worden… Kortom, zie jij je kind al staan, in de regen, zonder regenjas, als enige, laatste, op het schoolplein?
- Geen toelichting nodig: vingers tussen de deur. Au.
- Jij voelt je überhaupt al rot omdat jij je kind eten uit een potje geeft. En dan vergeet je ook nog de temperatuur te checken voordat je het eerste lepeltje aan jouw kind voert. Auw. Het kost een paar blaren voor jij er achter komt dat er mee-kleurende lepeltjes bestaan, die het aangeven als jouw voeding nog te heet is.
- Wil je echt dat gemene zwieperdezwiep gevoel bij jezelf opwekken? Beloof dan iets aan jouw kind, waarvan jij al weet dat je dat waarschijnlijk niet kan waarmaken. Als jij een kind hebt met net zo’n olifantengeheugen als mijn dochter, maak je borst dan maar nat als de pruil- en trillipjes hun werk gaan doen…
- Jij hebt je kind even op het bed gelegd, en loopt daarna even naar de kast om een hydrofiel/luier/pak doekjes te pakken. Ze kan tenslotte toch nog niet omrollen, toch?! En dan hoor je ‘bonk’. Oh oh.
- Eigenlijk vertrouwde je het al niet helemaal. Hij voelde wel heel erg warm aan vanmorgen en wilde niet zo veel eten. Maar ach, waarschijnlijk komen er een paar nieuwe tandjes door. Jij geeft een sinassprilletje en dan komt ie vast de dag wel door. Tussen de middag word jij op je werk gebeld door de leidster; jouw kind heeft alles (inclusief de leidster) eronder gespuugd. Of jij je koortsige kind NU wilt komen ophalen.
- “Lieve schat van mij, mama moet je wat vertellen. Weet jij nog dat je lievelingsknuffel vanmorgen roze was? En dat wij hadden gezegd dat hij eventjes in de was moest, maar dat hij vanavond weer gewoon bij je kon slapen? Nou, ehm, de wasmachine vond dat jouw knuffel er in het blauw ook wel mooi uitzag…”
- Jij weet dat jouw kind liever geen schort aan wil, maar wij gaan aardbeien en sinaasappel eten. En die vlekken gaan er met de beste wil van de wereld niet uit, dus het moet. Na flink wat geworstel heb jij het schortje vast, maar kindlief blijft huilen en wil ook geen aardbeien en sinaasappel. “Nou kom op liefje, zo erg is het toch niet?” Tot je ziet dat er een pluk haar tussen de drukknoopjes van het schortje zit…. Ai.
Waar krijg jij acuut een zwieperdezwiep buikgevoel van? Laat het ons weten!