Het lijkt er een beetje bij te horen. Sinds het weer vorige week ineens is omgeslagen van heerlijk nazomeren naar volop herfst, met hier en daar zelfs al nachtvorst, stroomt mijn tijdlijn ook opeens weer over met berichten over kopjes thee met honing, paracetamolletjes, en zakdoek-grootverbruik. Ook de kleintjes ontkomen er niet aan. Op school of op het kinderdagverblijf steken ze elkaar heel gemakkelijk aan. Aan een verkoudheid of een griepje bij je (kleine) kind is meestal niet heel veel te doen, behalve dan het wat comfortabeler voor ze maken. Uitzieken is het devies, zou je oma wel zeggen. Maar soms is er meer aan de hand. Luister naar je moedergevoel, zegt Gerdie daarover. Haar jongste zoontje Vigo van toen 9 maanden oud raakte in januari van dit jaar besmet met het RS-virus. Gerdie vertelt aan Love2BeMama.com haar verhaal.

“Ik had het gewoon echt niet door…”

Gerdie is verpleegkundige van beroep. Ze kan zich af en toe nog behoorlijk schuldig voelen dat juist zij niet eerder heeft gezien dat er meer aan de hand was met haar zoontje dan een simpele verkoudheid of een griepje. “Ik had het gewoon echt niet door,” zegt Gerdie. “Vigo was een beetje aan het kwakkelen. We zagen wel dat hij niet fit was, maar niet dat hij achteruit ging. Het leek een typisch griepje of een zware verkoudheid, maar toch dacht ik op een gegeven moment; hier klopt iets niet. Hij wilde zijn flessen niet meer leegdrinken, wilde niet meer kruipen, en kon niet meer ‘doorhalen’, hij had er gewoon de energie niet meer voor. Mijn zoon heeft een ziekte geschiedenis, want hij is eerder geopereerd en dan wil je niet om ieder wissewasje naar de huisarts rennen. Bovendien, ik ben verpleegkundige, dus dan weet je dat het in de meeste gevallen wel meevalt. Maar toen we die week bij mijn ouders op visite gingen en ik Vigo aan mijn vader wilde overgeven, deed dat Vigo duidelijk pijn. Je mocht hem niet optillen, hij kreeg geen lucht meer. Ik vertrouwde het niet.”

“Dit gaat helemaal niet goed!”

Gerdie gaat voor de zekerheid toch even met haar zoontje naar de huisartsenpost. Ze verwacht dat ze wel een kuurtje mee zal krijgen, maar de huisartsenpost verwijst haar toch liever even door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis moet een longfoto gemaakt worden en gaat de kleine man aan de hartbewaking. Grof geschut, denkt Gerdie nog, zo erg zal het toch niet zijn? Maar tegen de nacht wordt Vigo apathisch, reageert nergens meer op, kan zich niet meer opdrukken, en neemt zijn zuurstofgehalte af; hij heeft het zichtbaar benauwd en is aan het kreunen en steunen. De eerder op de avond gegeven zetpil lijkt niet te werken, want de koorts loopt snel op en Vigo heeft een hele hoge hartslag. Gerdie wordt er onrustig en misselijk van. Vigo gaat gek ademhalen. Ineens wordt het Gerdie duidelijk, hij trekt het niet meer; dit gaat niet goed, helemaal niet goed.

Niet lang daarna komt de kinderarts langs. Ineens is er sprake van de hoogste staat van paraatheid; dit is helemaal niet goed. Er wordt een anesthesist bijgeroepen, want Gerdie’s zoon moet meteen aan de beademing. Hij heeft hoge koorts, een vergrootte lever en buikproblemen. Vigo moet met spoed met een MICU (Medische Intensive Care Unit  ambulance) naar het academisch ziekenhuis in Groningen worden overgebracht. Uit bloed- en urineonderzoek blijkt; dit is onmiskenbaar het RS-virus.

“En dan moet je hem ineens alleen achterlaten, want je mag natuurlijk niet mee in de ambulance. Dat is werkelijk waar vreselijk. ‘s Avonds slaap je ineens in het Ronald McDonald huis in plaats van thuis, ook al zo’n gekke gewaarwording. Mijn moeder is gelukkig de hele nacht bij onze andere kinderen gebleven. Voor de oudste twee was het ook heftig: vooral mijn dochter vond het best eng om haar broertje in het ziekenhuis te zien liggen. Ze waren er best verdrietig van. Tegelijkertijd, door ze erbij te betrekken beschouwen ze het ook min of meer als gewoon. “Hij is nu toch weer beter?”  Kinderen kunnen dat beter loslaten dan wij volwassenen.”

Een IC-trauma

Vigo moet bij elkaar drie weken in het ziekenhuis blijven, waarvan één week aan de beademing. De overgang naar een ‘gewoon’ ziekenhuis is best eng, ook al is het fijn dat hij dichter bij huis is. Jammer genoeg houdt Vigo behoorlijk wat restklachten over aan het RS virus en de ziekenhuisopname. Kinderen die het RS virus hebben gehad zijn over het algemeen meer bevattelijk voor long- en respiratoire problemen en hebben vaak een zwakkere weerstand. Zo ook Vigo, hij blijft wat kwakkelen, maar wordt goed gemonitord. Hij heeft een post-IC-trauma aan de opname over gehouden, is bang voor witte jassen en mensen met mutsjes op (want dat droeg de anesthesist in het ziekenhuis). Iedere nacht had hij nachtmerries, was sneller huilerig, hij wilde niet meer in de box en zelfs opa en oma waren eng. Na een maand of 4 gaat het wat beter, al is Vigo nog niet vreselijk op zijn gemak in het ziekenhuis.

“Onbewust heeft hij zoveel meegemaakt, dat moest hij echt verwerken. Ik ben drie maanden thuis geweest en we hebben heel intensief ingezet op het verminderen van de angst; ik ben blij dat ik dat heb kunnen doen, anders ging het nu nog lang niet zo goed.”

Het was gewoon zwaar, vertelt Gerdie. Haar zoon is een echt knuffelbeertje geworden, hij kan zo lekker in je kruipen. De band is onverwoestbaar. Voor haar en voor Vigo is het fijn dat het ziekenhuispersoneel een dagboek heeft bijgehouden van alle dingen die zijn gebeurd; “Van sommige dingen vraag je je af: heb ik dat echt gemist? Maar je leeft in een film, veel dingen gaan simpelweg aan je voorbij. Laatst zijn we op vakantie geweest, dan realiseer je je pas; jeetje, wat hebben we eigenlijk een hoop meegemaakt, je geniet driedubbel van alles. Daar ben ik me nu veel meer van bewust. We zijn er extra dankbaar voor.”

“Ik heb er niks aan om mezelf te verwijten”

“Ik kan mezelf wel voor de kop slaan dat ik niet eerder heb gezien dat het echt mis was, ik ben nota bene verpleegkundige. Tegelijkertijd; voor Vigo wil ik moeder zijn en geen zuster, ik heb er niks aan om het mezelf te verwijten. Als dit je beroep is kan je ook teveel weten; ik weet ook van mogelijke complicaties en andere ellende, daar maak je je dan weer meer zorgen over. Ik trek met hem wel sneller aan de bel dan hiervoor, je maakt je sneller druk, hij blijft wat gekke dingen houden en dat maakt me wel onzeker. Het heeft meer impact dan je denkt: het is echt verschrikkelijk, om je eigen kind te zien aan de beademing, hele dagen in ziekenhuis. Je bent dichtbij maar toch kan je niet slapen. Je mag als ouders zijnde 24 uur per dag bij ze zijn. Dat gaf me een fijn gevoel; als ik wilde kon ik erheen, en dan nam ik zoveel mogelijk dingen van thuis mee, om het voor Vigo zo comfortabel mogelijk te maken.”

Pas op voor het RS virus: tips voor jullie!

Gerdie wil graag een aantal tips meegeven aan de lezeressen van Love2BeMama.
“Onze zoon is qua ontwikkeling best wel een stevig mannetje, echt zo’n Michelin mannetje, hij ontwikkelt zich erg snel. Op het oog dus geen heel kwetsbaar jongetje, eerder een jongetje dat wel een stootje kan hebben. Ook was hij al negen maanden, terwijl RS meestal voorkomt bij kinderen die jonger zijn dan drie maanden of te vroeg geboren zijn, maar dat zegt dus niet altijd wat. Twee dagen voor de opname waren we nog op het consultatiebureau, en was er ogenschijnlijk nog niks aan de hand. Dat hoeft dus niets te zeggen. Luister naar je moedergevoel, want dat doen artsen niet voor je. Als je het niet vertrouwt, ga naar de huisarts. Ben je niet tevreden, ga dan weer, of naar een andere arts. Je kind kan het zelf niet, dus jij moet dat voor hem doen. Probeer voor je kind op te komen. Als de klachten aan blijven houden, trek dan aan de bel, op tijd. RS ontwikkelt zich razendsnel, en de omslag kan in een uur of twee, drie volledig zijn. Liever 10 keer voor niks naar de huisarts dan 1 keer te laat. Blijf alert, ook al zeggen de gemiddelden misschien iets anders. Je moedergevoel is de beste graadmeter waar je op af kunt gaan.”

Waar moet je op letten?

• Neusverkouden
• Hoesten
• Oorontsteking (soms)
• Niet meer willen drinken
• Kreunen/steunen
• Benauwd
• Koorts
• Pijn (niet meer opgetild willen worden)
• Huilerig of kan juist niet doorhuilen
• Apathisch

Lees meer over het RS-virus op de website van het RIVM.

Gezondheid

Ouders herkennen RS-virus niet: hier moet je op letten!

De wintermaanden zijn weer begonnen en dat betekend dat de virussen ook weer actiever worden. In deze maanden speelt vooral het RS-virus op. Baby’s en kleine kinderen worden door dit virus getroffen. Veel ouders herkennen dit virus niet wat uiteindelijk…

• Linda Bosscher