We zijn in oorlog met IS…
Dit hoorde ik onze minister president afgelopen week zeggen op Nationale televisie, als reactie op de vreselijke terreurdaden van vrijdag 13 november 2015, in Parijs.
> Lees ook: De wereld staat in brand.
Deze woorden maken mij bang. Al wil ik dat niet zijn.
Deze woorden maken mij verdrietig al wil ik dit niet zijn.
Deze woorden maken mij boos. Al wil ik dat niet zijn.
Deze woorden laten mij twijfelen over zaken waar ik normaal geen seconde over nadacht. Al wil ik dat niet doen.
Deze woorden maken dat ik me zorgen maak. Al wil ik dat niet doen.
Deze woorden maken zoveel los. Al mogen ze dat niet doen.
Angst, verdriet, boosheid, twijfel, bezorgdheid, geen van allen zijn het goede raadgevers en zijn zeker niet de pijlers die ik mijn zoon wil meegeven met mijn opvoeding.
Ik wil het zoeken in, nee ik wil het vinden in iets positievers dat gelukkig ook door deze woorden werd los gemaakt. Want alleen dan kunnen we onze rug rechthouden, alleen dan kunnen we onszelf in de ogen blijven kijken, alleen dan kunnen we deze haat dragende, meedogenloze, vijand verslaan.
Ik vergelijk IS met Voldemort uit de Harry Potter boeken van J.K. Rowling en denk dan aan de les die dit verhaal ons leert. Het verschil tussen hen en ons is dat wij iets hebben dat het waard is om voor te vechten: HOOP, LIEFDE, RESPECT, SAAMHORIGHEID en VERDRAAGZAAMHEID.
Laten we ons hier door laten leiden.
Laten we de jongste generatie hiermee volproppen, zoveel als we kunnen.
Laten we dit zoveel mogelijk uitdragen, delen en verspreiden.
Laten we de wereld een beetje mooier maken.