10 dingen die je altijd al wilde weten van een thuisblijfmoeder
Sinds een paar maanden heb ik fulltime ouderschapsverlof. De kinderen gaan niet (meer) naar de opvang, er wonen geen opa’s en oma’s in de buurt die elke week een keertje kunnen oppassen, dus de kinderen zijn de 24/7, de hele dag, de hele week, bij mij. Daarmee kom ik in aanmerking voor de nieuwe titel “thuisblijfmoeder”. Een titel die het mijns inziens waard is om op je CV te zetten, bovenaan in koeienletters. Had je me vijf jaar geleden verteld dat ik die mening nog eens zou zijn toegedaan, dan had ik je vierkant uitgelachen. Ik werkte fulltime, was eerder regel dan uitzondering op zijn vroegst zeven uur ‘s avonds thuis, draaide met mijn ogen als collega’s weer eens thuis moesten blijven vanwege een snottebel meer of minder van de kinderen. Moederschap was niet zo moeilijk toch, dat deed je er wel even bij. Waar piepten al die dames over?!
Ik had voorafgaand aan mijn periode van verlof wilde fantasieën over die lange periode “vrij”. Al mijn to do lijstjes zouden binnen een week leeg zijn, ik kon eindelijk die stapel boeken eens gaan weglezen en wanneer zou die leuke cursus nou ook alweer gaan beginnen? Nu ik zelf volledig thuis ben (en daar met mijn volle verstand voor heb gekozen, overigens), blijkt inderdaad dat al mijn dromen over thuisblijfmoederschap waarheid worden.
- Een huishouden op rolletjes? De afgelopen maanden loopt ons huishouden als een zonnetje.
Lege wasmanden, volle, opgeruimde voorraadkasten zodat je nooit misgrijpt als je je favoriete broodbeleg zoekt, en we hebben nog nooit zo weinig uitgegeven an de boodschappen, want ik heb immers de tijd en energie om naar iedere hoek van Delft op te zoeken voor een leuke aanbieding.
- Mijn huis is keurig schoon.
Heeft een van de kinderen per ongeluk iets geknoeid in een poging om ver voor zijn of haar ontwikkelingsleeftijd zelf zijn of haar brood te smeren, dan geeft dat niks, want daar is mama gewoon voor de zesde keer die dag met de stofzuiger en poef, het is weer weg. Geen tasten op het raam, geen tandpasta- tubes meer zonder dop. En oh ja, had ik al gezegd dat ik de jongste aan het leren ben om zijn eigen kleertjes aan het wasrek te hangen? De oudste van vier jaar kan dat natuurlijk allang, maar ik dacht, he, hij is bijna twee, het wordt tijd dat hij zijn eigen boontjes dopt!
- Omdat ik zoveel aandacht kan besteden aan mijn kinderen, misdragen ze zich helemaal nooit.
Nee hoor, die van mij doen dat niet. Ik zou ze gerust mee kunnen nemen naar een restaurant met een Michelin ster, of bij een belangrijke meneer of mevrouw op visite, want ze geven netjes een hand, spreken met twee woorden, eten netjes met mes en vork en zeggen beleefd “nee, dank u wel” als ze een koekje of iets anders vol suiker krijgen aangeboden. Maar eigenlijk gaan we bijna nooit de deur uit, want de muren omen helemaal niet op mij af, en de kinderen vragen zelf of ze alsjeblieft alsjeblieft thuis mogen blijven om te vegen of om de vaatwasser in te ruimen.
- Ze eten iedere avond keurig hun bordje leeg, en als we spruitjes eten, vragen ze zelf om meer.
Ik sta natuurlijk ook iedere dag uren in de keuken om met liefde en aandacht gezonde en smaakvolle home-cooking gerechten voor ze klaar te maken, ze zouden niet anders meer willen. En dus, natuurlijk eten ze hun korstjes op, die van jou niet dan? Voor de drie P’s bedanken ze beleefd. Oh, en weet iemand nog een goedkoop adresje voor goijibessen? Die kan ik hier niet aanslepen!
- Dat ik op dit moment niet werk, wil niet zeggen dat ik mijn intellectuele capaciteiten laat versloffen.
Ik maak er zaak van dat de kinderen mij met rust laten wanneer ik iedere dag mijn sociaal emotionele vaardigheden aanscherp door naar The Bold and the Beautiful te kijken, hip genoeg blijf praten door in te tunen op de herhaling van Goede Tijden Slechte Tijden, en mijn culinaire vaardigheden aanscherp met Koffietijd. Soms heb ik behoefte aan een pittige casus (je bent psycholoog of niet) en zet ik Dr Phil aan. De kinderen weten dat ze me niet mogen storen op zo’n moment, dus die gaan netjes uit zichzelf de was vouwen boven als mama bezig is met belangrijke dingen.
- Ik heb een top adresje voor je als je lekker sherry zoekt. Dat mag al vanaf een uur of 15 uur, vind ik.
Even een oppeppertje voor je de kids uit school gaat halen, kan best.
- Natuurlijk is het best pittig, maar met mindfulness oefeningen en een hele serie aan yoga en pilates DVD’s zorg ik dat ik als ik met de kinderen speel, volledig in het nu ben.
Ik ga iedere avond om negen uur naar bed, zodat ik goed uitgerust ben voor de volgende dag. Schreeuwen naar de kinderen? Doe ik nooit, ik ben immers volledig in balans.
- Ik heb al mijn joggingbroeken en platte schoenen de deur uit gedaan.
Naaldhakken en kokerrokken zijn net zo praktisch, en als thuisblijfmoeder is er geen reden om meteen te verslonzen, toch? Iedere dag een ander kleurtje nagelijk met bijpassende lippenstift is nog wel het minste…
- Sommige mensen denken dat het een soort vakantie is, als thuisblijfmoeder. Ik kan bevestigen, dat is het ook.
Behalve natuurlijk als het code oranje is buiten, dat is niet echt mijn soort vakantie, maar he, ieder zijn ding. Je verhoogt het vakantiegevoel door je dagelijkse glaasje sherry een keer te vervangen door een lekkere (uiteraard zelfgemaakte) moijto.
- Ik kan me voorstellen dat jullie nu zitten te smachten om beeld materiaal van dit perfecte huishouden, dat zou ik in jullie plaats ook doen.
Voor deze ene keer, voor het goede doel; laat het jullie tot inspiratie zijn, niet miepen; zo moeilijk is het allemaal niet hoor, dat thuisblijfmoederen.
