Jack is na zijn vertrek naar Afghanistan gesneuveld…
Jaren geleden heb ik afscheid moeten nemen van Jack the R.* Het was twee weken na mijn rug operatie en twee dagen na het overlijden van mijn oma. Dé rit naar het vliegveld was hels. De pijn van mijn herstellende rug werd overstemd door de pijn van het naderende afscheid.
Hij móest weg, vijf maanden lang. Een eeuwigheid als je weet dat Jack zijn werkzaamheden moest verrichten in het verre en onveilige Afghanistan. Wij waren nog maar 6,5 maand samen maar hadden al zoveel meegemaakt dat ik wist dat hij terug móest komen, dat ik wist dat wij samen een toekomst voor ons hadden liggen, samen.
Wij huilden die ochtend rivieren van tranen en beloofden altijd samen te blijven, altijd! De toekomst zou van óns en ons toekomstige gezin zijn.
Zolang hij maar terug kwam, áls hij maar terug kwam!
Jack kwam terug, de toekomst werd van óns en ons toekomstige gezin.
Jaren na zijn terugkomst, anderhalve maand na het overlijden van mijn moeder, pakte Jack the R. zijn koffers. Hij trok bij zijn ouders in. Ik bleef wonen in het huis waar ónze toekomst lag, waar ons gezinnetje zich uitbreidde met ons hemels kindje en ons, inmiddels peuter-puberend, zoontje van drie jaar. Ons eerste kindje stierf tijdens de geboorte na 24 weken zwangerschap. De ontstane kinderboerderij aan dieren even daargelaten.
Weer namen wij afscheid, het voelde hetzelfde als toen. Samen huilden wij weer rivieren van tranen.
Maar, ik wist dat de toekomst van óns was en ons gezin.
Zolang hij maar terug kwam, áls hij maar terug kwam!
Een paar maanden verstreken, ik kreeg een flatje op drie hoog achter toegewezen en ik verhuisde samen met ons driejarig peuter-puberend zoontje. Het huis waar ónze toekomst, de toekomst van ons gezin lag, werd volledig van Jack. En nog steeds: zolang hij maar terug kwam, áls hij maar terug kwam!
Afscheid nemen van Jack, afscheid nemen van óns gezin, afscheid nemen van ónze toekomst. Ik heb het niet kunnen doen. De hoop ‘Zolang hij maar terug komt, áls hij maar terug komt’ was nog altijd in leven.
- Betekenis ‘Hoop doet leven’: als je kan hopen op betere tijden, dan krijg je toch weer levenslust; zo lang je nog hoop hebt zijn er ook nog mogelijkheden. –
Jack the R. heeft dit wel kunnen doen, afscheid nemen. Bijzonder snel. Jack heeft mij twee weken geleden verteld inmiddels al bijna 5 maanden een nieuwe liefde te hebben. Het is tijd om ons peuter-puberend driejarige zoon voor te stellen, volgens Jack.
BAM! Jack is jaren na zijn vertrek naar Afghanistan gesneuveld. Gesneuveld door een val voor zijn nieuwe liefde. Zijn nieuwe toekomstige gezin, hún toekomst. Jack komt niet meer terug! Ons huis wordt hún huis, onze toekomst wordt die van hún.
De hoop is weg, het loslaten moet beginnen. Maar hoe?!
Betekenis ; ‘los-la-ten’ (liet los, heeft losgelaten)
1. In vrijheid stellen
2. Met rust laten; laten rusten
3. Niet meer houden; los worden.
Ik kies voor nummer 3. Het is tijd om te rouwen, rouwen om het verlies dat hij, onze kinderen en ik lijden. Hij doet dat duidelijk op zijn eigen manier en ik zal de mijne moeten vinden…
In mijn volgende blog zal ik mijn ‘Hoe kom ik uit mijn dip?’-tips met jullie delen. Tips waarmee ik mijn huidige dip draaglijk probeer te maken en jullie als lezers ook mee aan de slag kunnen: dip of geen dip.
Tot snel, liefs van Fem
* Jack the Ripper is een verzonnen naam, in case you haven’t noticed. De in de 19e eeuw levende Jack the Ripper komt in zijn geheel niet overeen met hoe mijn ex-man als persoon is. Bij het bedenken van een pseudoniem was Jack the R. de eerste naam die in mij op kwam. Ripper, als in: he ripped my heart out; gebroken hart. Dat soort dingen, ach je weet wel…