Lieve Werkende Mama…
Ja, ik heb het nu even specifiek tegen die mamma die buitenshuis werkt en er ook voor betaald krijgt. Jij dus, ja. Ik weet hoe het is, als geen ander. Ik was er zelf een paar jaar geleden ook eentje en ik ben door net zo’n supermamma grootgebracht.
Het spagaatgevoel
Elke ochtend gaat die wekker weer. Het liefst druk je nog een keertje op de ‘snooze’ knop, want het lijkt verdorie altijd alsof je niet genoeg geslapen hebt. Vooral tijdens die koude, grijze winterdagen is het extra moeilijk. Straks (op de fiets) door het donker en vanavond weer, als je als een bezetene naar de crèche peddelt om niet weer als laatste de kleine uit de armen van een verveelde leidster te bevrijden.
Je leeft het grootste deel van de tijd in een spagaat, dat begint ’s ochtends al. Dat schuldgevoel, voel je ‘m? Werken? Natuurlijk, je bent toch niet voor niks naar school geweest? Maar je wilde ook ‘zo nodig’ moeder worden, toch? Waarom moet je dan ook nog ‘zo nodig’ blijven werken?
Guantánamo Ba(b)y
Je wil die ochtenden eigenlijk zo soepel mogelijk laten verlopen. Als de kinderen normaal kunnen ontbijten en met gekamde haartjes, gepoetste tandjes en bij voorkeur met matchende kleding op tijd bij school of opvang afgeleverd worden, voel jij je minder schuldig. Dan voel je je echt een supermom, toch? Maar eigenlijk moet het allemaal snel tijdens die ochtendspits. Je wilt immers niet te laat op kantoor aankomen en als het even kan er ook nog uitzien alsof je net zo ‘vrij’ bent als al die Jongere, Vrouwelijke, Kinderloze (JVK) collega’s van je. No way dat je voor hen onder zult doen. Nóóit mag je werkgever ook maar een moment denken dat moederen en resultaten leveren niet samengaan. Nóóit mag ook maar iemand denken dat die vierdaagse werkweek van jou een obstakel is om net zo goed te presteren als al die andere collega’s, die wel 5 dagen per week aanwezig zijn. En hell no dat je ooit zult toegeven dat je vannacht maar 4 uur geslapen hebt, omdat de opkomende tandjes van de baby jou vannacht hebben onderworpen aan een marteling à la Guantánamo Bay!
Waardelozemammadag
Als de kleine ene beetje hangerig is, of veel moet hoesten, doe je snel een schietgebedje “Please, geen koorts morgen. Morgen is echt de slechtste dag voor mamma om thuis te blijven!” En dan voel je de volgende dag dat gloeiende nekje, de thermometer geeft 38.5 aan en dan denk je “Even een zetpilletje of een Sinaspril, dan houdt hij het zeker tot de lunch even vol”. Ja, vandaag is weer zo’n ‘waardelozemammadag’, je moet wel, want die JVK collega’s op kantoor, weetjewel? Met een gruwelijk schuldgevoel lever je de kleine af en vermijdt dat gesprekje met de leidster, bang dat je eruit zult flappen dat je net een peuter met een onderdrukte koorts hebt afgeleverd.
Knabbel de klassenhamster
Oh en dan die dagen op kantoor wanneer jouw telefoon afgaat en de schrik je om het hart slaat, wanneer je dat nummer van de opvang of school in de display ziet verschijnen! Nee, nee, nee, nee!! Dat 10-minutengesprek dat gisteren was en niet vandaag? Yep, we’ve all been there! Oh en wist je dat jij deze week eten voor Knabbel de klassenhamster moest meenemen? Oeps! Oh en die beer waar de hond laatst zo leuk mee aan het stoeien was? Dat is Flip, die moest twee weken geleden al terug naar school… Maar er is een lichtpuntje, want bol.com bezorgt binnen een dag. Morgenmiddag is namelijk dat feestje van dat ene klasgenootje. Jawel, die van die uitnodiging die al 3 weken onderin jouw tas ligt.
Veroordeelmamma vs Verwaarloosmamma
Ook leuk, de school die belt vanwege die opkomende sneeuwstorm, geen school morgen. Uiteraard precies wanneer zowel pappa als mamma echt, echt op kantoor moeten zijn. En had ik het al gehad over die andere moeders op het schoolplein, die thuisblijfmoeders? Vallen ze ook altijd stil als jij in jouw werkkleding en enorme hakken het schoolplein komt opstrompelen? Dat zijn dus veroordeelmamma’s, zij vinden dat jij egoïstisch bent en jouw kind niet de aandacht geeft die het verdient. Ik weet het. Mijn moeder weet het. Zij was ook zo’n verwaarloosmamma. Uit voorzorg leerde ze mij daarom maar altijd een mantra “Je. bent.niet.zielig! Je. bent.niet.zielig!” Dankjewel mamma, dat je mij geleerd hebt dat moeder zijn nooit hoeft te betekenen dat je je dromen moet opgeven. Dankjewel mamma, dat je zo hard werkte om al die ballen in de lucht te houden voor jezelf en jouw gezin.
De leukste mamma ter wereld!
Lieve werkende mamma, je bent geweldig. Voel je alsjeblieft niet schuldig. Werkende vrouwen houden onze economie draaiende. Jullie zonen en dochters weten later dat ze een keuze hebben, werken of thuisblijven. Niets moet. Nergens staat dat je een betere of slechtere moeder bent als je buitenshuis werkt. Als mamma gelukkiger is, als ze niet elke dag was hoeft te vouwen, of naar de kinderboerderij hoeft, heeft dat uiteindelijk ook een positieve werking op haar kinderen. Trek je niets aan van die JVK collega’s. Over een paar jaar zijn zij ook moeder en dan zijn die van jou al groot en zelfstandig (hah, payback time)! Bovendien zijn wij van het sterkere geslacht, wij kunnen deadlines halen op het werk, en thuis de was vouwen en de leukste mamma ter wereld zijn!
Ik wens jullie een succesvol 2016 en werkze natuurlijk!
Lees ook: Lieve thuisblijfmama…