Mama wil wijn, maar dan wel zonder hoofdpijn (en andere irritante bijverschijnselen)!
Nog niet eens zolang geleden is het. Toch? Oké vooruit, het LIJKT nog niet zo gek lang geleden en tegelijkertijd lijkt het ook te gaan om een heel ander leven. Als ik aan het rekenen sla, besef ik me dat het toch al snel een 7 á 8 jaar geleden is dat ik voor het laatst lallend in de gordijnen gehangen heb. Bovenop de bar de nacht heb weg gedanst. Dat ik meer dan twee eenheden alcohol tot me kon nemen en nog redelijk aanspreekbaar was. Zowel die avond, die nacht, maar ook de volgende ochtend. Meestal volstond een dik, vet ontbijt van gebakken eieren met spek en ach, als ik dan niet bijtrok, nam ik rond 16:00 toch gewoon weer een wijntje?
Dansend op de bar
Weemoedig kijk ik terug op die tijd. Waarom besefte ik destijds niet ten volle wat een heerlijke periode dat was? En nee dan doel ik niet op die nachten lang dansend op de bar, maar het feit dat je als je dat wilde, je dat gewoon kon doen! Drinken.
Zodra ik zwanger was van de eerste heb ik per direct het alcohol nuttigen naast mij neer gelegd. Trouw volgde ik alle tips en richtlijnen voor zwangere vrouwen en het eerste wat dan uiteraard het veld moest ruimen, was alcohol. Mijn vriend, mijn bondgenoot. Genadeloos aan de kant geschoven voor die andere, onvoorwaardelijke liefde die groeide in mijn buik. Zonder pardon, want inmiddels is de wetenschap er wel uit dat alcohol voor een ongeboren vrucht vreselijke gevolgen kan hebben.
Afkickperiode
Maar even serieus hè, weet je wat er met je lichaam gebeurt wanneer je negen maanden niet drinkt en dan na de geboorte (en eventueel borstvoedingsperiode) je besluit weer zo’n heerlijk glas druivensap tot je te nemen? Daar waar je ‘vroeger’ toch echt wel zes eenheden nodig had, sta je dan na één glas al op de tafel te dansen! Serieus! En als ik voor mijzelf mag spreken, komt dat ook gewoon niet meer goed…. Na maanden slaapgebrek en drukke dagen, is je lichaam in conditie zo achteruit gegaan op haar alcoholtollerantieschaal, dat je vaak vrijwillig besluit de alcohol houdende druivensap te vervangen voor echt druivensap. Om naast het op-de-tafel-dans-tafereel nog maar niet te spreken over de niet te houden koppijn de volgende morgen.
Eeuwige strijd met hoofdpijn
Ik ben er dus zo eentje. Die best graag gezellig een glaasje wijn mee zou drinken, maar omdat ik weet dat ik de volgende dag moet lijden onder vreselijke hoofdpijn, laat ik het vaker staan (dan mij lief is…). Nee ik zit niet meer te wachten op nachtenlang doorhalen met vriendinnen in de stad of dansend op de bar. Maar gezellig uit eten met wat wijntjes zou een stuk relaxer voelen wanneer ik wist dat ik niet de volgende dag geveld zou worden door één of andere vent met een dikke vette hamer in m’n hoofd.
Door een vriendin werd ik na dit verhaal erop gewezen dat ik wellicht last zou kunnen hebben van een sulfiet-intolerantie. Als je last hebt van sulfiet in wijn dan kun je een intolerantie-reactie krijgen. Dat kan verschillende vormen aannemen, zoals hoofdpijn, een astma-aanval, buikpijn, hartkloppingen, slapeloosheid, misselijkheid, huiduitslag en gewrichtspijnen. Bij mij dus die hoofdpijn.
Oplossing
Toch lijkt de oplossing dichtbij vertelde deze zelfde vriendin! Met het middel Sulfree kan je de sulfiet uit de wijn halen. Ik besloot het te proberen. Eerste keer? Geen succes. Zou kunnen dat ik naast de wijn ook twee cocktails en twee bier had genuttigd. Ik besloot het nog een kans te geven. Oudjaarsavond. Voordat het twaalf uur was, had ik vijf glazen wijn in m’n mik. Mooie score dacht ik zo. De volgende ochtend was ik best een beetje brak, maar de hoofdpijn was ver te zoeken. Bijna had ik zelfs de moed bij elkaar geraapt om deel te nemen aan de Nieuwjaarduik, maar je kan natuurlijk overdrijven ;).
Ik zeg, it’s worth the try! Wil je alles weten van Sulfree en of het wellicht ook iets voor jou is, kijk dan hier.