Ik ben die moeder waar iedereen op Facebook zich aan ergert
Denise Meijer
Ik ben die moeder waar op internet de draak mee gestoken zal worden. Niet zozeer omdat ik iets bijzonders doe, of in mijn onderbroek over het marktplein besluit te rennen, maar omdat ik misschien soms wat door kan slaan in het fotograferen van mijn kinderen. Ik ben een Facebook moeder.
Waarom ook niet? Denk ik dan ook.
Tenslotte zien de engeltjes er dikwijls beter uit dan ikzelf en zijn ze -zo vind ik zelf- ook zeker honderd keer zoveel interessanter dan dat ik ben.
Niemand zit toch te wachten op een foto van mama in de weer met de broodtrommels, mama met haar neus in de was, mama tot over haren oren besmeurd met babypoep en braaksel, of mama die schijndood op de bank ligt. Althans; ik weet dat ik niet per direct de drang heb om dit te delen. Om meerdere, compleet legitieme redenen (zoals de vrijgezelle ‘teef’ uit je oude klas. Die er zelfs zonder waisttrainer uitziet alsof ze eeuwig 18 is gebleven).
Maar goed; mijn ‘engeltjes’ zijn dus mijn lust en mijn leven en waar anderen de tijdlijn volspammen met foto’s van über gezonde smoothies, fitnessschema’s en het welbeschonken borreluurtje op de vrijdagmiddag, kik ik er wellustig op los als er iets gebeurd wat echt ‘zoooo cute’ is dat ik het met de wereld wil delen.
Het eerste lachje? Flits!
De eerste –en daarbij ook direct het laatste wellustige hapje van een stronk broccoli? Flits!
Het eerste drolletje op het potje? Flits! Al zou ik een dergelijk kiekje enkel delen om de groene smoothie-fanaten een kijkje te geven op hetgeen waar hun dagelijkse drankje toch echt verdacht veel op lijkt (en naar waarschijnlijkheid ook nog eens naar smaakt!).
Het maakt ergens niet uit wat ik precies fotografeer. Het komt het er eigenlijk altijd op neer dat ik trots ben op mijn kinderen. En niet zomaar trots; het soort van trots wat je ervaart als je je rijbewijs haalt, je relatiestatus kan updaten of een nieuwe baan krijgt aangeboden.
Het enige verschil is dat het moederschap inhoud dat je jezelf 24/7 trots zal voelen, want dat euforische gevoel verdwijnt -zelfs al ben je nog zo moe, saggerijnig, of zit je tot en met je oren tussen de broodtrommels, vieze was en onder de babypoep, of braaksel- eigenlijk nooit.
En juist die trots is iets waar ik mijn Facebook-vrienden graag mee om hun oren sla en dit ook zal blijven doen tot ze me zullen ontvolgen, of zelfs verwijderen. Iets wat ik niet eens door zal hebben, want ik ben toch echt veel te druk met het fotograferen en delen van mijn kleine engeltjes. Sorry!
> Lees ook: 10 dingen op Facebook waarbij een moeder op ‘vind-ik-niet-leuk’ drukt
Bron beeld: Pixababy