Doorslapen is zóóó overrated!
Denise Meijer
Eigenlijk wordt het je vanaf dat je baby geboren is ingeprent: dat doorslapen een ‘must’ is. Tenslotte is het één van de meest gestelde vragen die je als nieuwbakken moeder te horen krijgt. “Hoe gaat het slapen?” of “Slaapt hij/ zij al een beetje door?” gevolgd door; “Die van mij sliep al door vlak nadat hij/zij geboren was.” Er zijn zelfs slaaptrainingen voor pasgeborenen. Hoe vind je die?
Realiteit?
Oké, ik geef het toe. Ik kan best een beetje jaloers worden van dat soort verhalen. Baby’s die vanaf dag één al doorsliepen bedoel ik, maar met een baby van negen weken oud zou ik momenteel mijn wenkbrauwen afscheren voor één onafgebroken nacht slaap. Al is het maar om een beetje bij te kunnen tanken. Maar behoort dit tot de realiteit met twee kinderen? Ik weet inmiddels van niet. En ik kan het nog mooier maken; Ik vind doorslapen negen van de tien keer zwaar overschat!
Mindfuck!
Ja, oké. Het is de natte droom van elke ouder. Zo blijven we allemaal heimelijk terugdenken aan de tijd dat we nog kinderloos waren en van 21.00 tot 12.00 konden blijven knorren. Maar zoals ik al zei erg; realistisch is het niet om te verwachten dat je pasgeborene het klokje rond slaapt. Uitzonderingen daar gelaten, maar over het algemeen moeten baby’s om de paar uur eten, hebben ze wel eens kramp, of is er een andere reden waarom slapen niet echt lukken wil. Daarnaast wordt mama net zo goed om de paar uur wakker om even te kijken of alles nog wel oké is. ZELFS al slapen de kinderen al jarenlang door. Wat voor een mindfuck is dat!?
Lees ook: Wat betekent het om een moeder te zijn?
Tijd om jezelf te horen denken
Maar de waarheid is… Ik mis het ergens niet eens zo erg. Ik kan bijvoorbeeld intens genieten van de privé-momentjes met mijn baby en maak dankbaar gebruik van de hoognodige plaspauzes die voorkomen dat ik heel sexy met een Tena-Lady tussen mijn benen het bed in moet kruipen, want na drie kinderen werken je bekkenbodemspieren niet zo jofel meer. Daarnaast zijn de momenten dat het gehele huishouden in een diepe rust is –en ik mezelf zowaar kan horen denken – zo zeldzaam dat ik ook daar onwijs van kan genieten.
Ben ik moe? Ja…
Heb ik wallen tot aan mijn tenen? Yup…
Ben ik wel eens naar buiten gelopen met mijn pyjamabroek en pantoffels nog aan? Schuldig!
Desondanks ben ik van mening dat baby’s die midden in de nacht wakker worden er gewoon bij horen. Net zoals poepluiers, Zwitsal en snottebellen. Ik snap het eeuwige ge-lobby van het doorslapen dan ook niet. Het is in mijn ogen hetzelfde als dat je je kind als pasgeborene probeert aan te leren om op de wc te poepen.
Lees ook: Uitslapen met kids? Het kan wél!
Ik ben er dan ook van overtuigd dat het ‘doorslapen’ wel komt als kinderen daar aan toe zijn. Vroeger of later en in mijn geval misschien wel nooit. Maar tot die tijd geniet ik van de privémomentjes, de plaspauzes en de heerlijke stilte in het huis.