8 dingen die jouw kind nooit zou doen, maar toch doet!
Even terug naar de tijd dat ik nog geen kinderen had. Moeilijk voor te stellen nu ik al bijna zeven jaar de ‘functie moeder’ bij mag schrijven op de CV van het leven. Toch heb ik het 27 jaar zonder hummeltjes aan mijn zij moeten stellen en wat wist ik het allemaal goed. Je weet wel, voor áls ik ooit een kind zou baren…
Regelmatig hief ik mijn ogen ten hemel, wanneer een kind het bloed onder mijn nagels vandaan haalde. Vooral op het gebied van normen en waarden, kon ik mij behoorlijk druk maken over het gedrag van sommige heksjes en draakjes in mijn nabije omgeving. Ronduit irritant vond ik ze. Nee, mijn kinderen zou ik hoog tegen de sociale maatschappijladder kunnen leggen. Kwestie van opvoeden, grenzen stellen, consequent zijn en leren wie de ‘baas’ is. Appeltje-eitje. En toen was de dag daar. Ik werd ‘baas’, eh moeder.
Lees ook: 30 waarheden over het moederschap
Vanaf dag één ging ik met de billen bloot en neem ik alles terug wat ik ooit in het gezicht en achter de rug om gezegd heb over het gedrag van kinderen, toen ik nog een zorgeloze, kinderloze, niet-wetende betweter was. Hieronder daarom:
Mijn top 8 van wat mijn kind nooit zou doen, maar toch doet:
1. Gillend op de supermarktvloer liggen
Ja hoor, daar ligt er weer eentje….. Verwijtend kijk ik de moeder van het kind dat op de grond ligt te gillen en spartelen aan. Weer zo’n moeder die haar kind niet de baas kan, gaat er door mijn hoofd. Inmiddels zeven jaar, twee kinderen en minstens 20 van deze situatie met mijn eigen koters verder, kijk ik weer zo’n moeder aan. Niet verwijtend, maar vol medelijden. Met mijn blik probeer ik te zeggen: “Ik voel je. Het komt goed!” Een kind die de twee jaar aanraakt, zal veranderen in een terrible two en ieder kind zal minstens één keer die supermarktvloer opzoeken om zijn frustratie op te botvieren.
2. In het openbaar in de neus peuteren
Misschien moet ik er eens de boeken voor induiken en is dit iets wat Moeder Natuur zo geregeld heeft. Dient het daadwerkelijk een heel goed en nuttig doel om in je neus te peuteren. Omdat onze normen en waarden zeggen dat het vies en walgelijk (zeker in het openbaar) is, leren wij het onze kinderen af. Althans we doen een poging. Dit is namelijk een hele hardnekkige om af te leren. Honderdduizend keer kan ik het ze zeggen. Ik kan het ze uitleggen, ik kan boos worden, dreigen of wat dan ook. En toch doen ze het af en toe nog steeds. Wachtend in een volle wachtkamer, dansend op het podium tijdens de balletuitvoering of vol overgave in de klas. En ach, kijk eens om je heen in een file…. En dan heb ik het niet alleen over kinderen.
3. Door een gesprek heen tetteren
Hoe irritant is deze!! Ben ik eindelijk lekker in een goed gesprek gewikkeld met een goede vriendin, begint haar Mini-Me vol door het gesprek heen te tetteren. Persoonlijk vind ik Mini-Me van vriendinlief één van de best opgevoede, nette kindjes die ik ken. Zij was (en is) dan ook mijn grote voorbeeld voor als ik zelf ooit kinderen zou krijgen. Toch vond ik ergens doorheen tetteren ronduit brutaal!
Jaren later moet ik toegeven dat die van mij er inderdaad ook een handje van hebben. Waarschijnlijk omdat het echt, echt, echt heel belangrijk is dat hun knuffel de staart in de mond kan doen, dat er een vlieg binnen is gevlogen, dat ze honger hebben of dat ze in hun hoofd hebben gehaald dat ze NU op vakantie willen……
Lees ook: Ouders voed jullie kinderen eens op!
4. Brutale antwoorden geven
Ooit gaat je kind de wonderbaarlijke vierjarige leeftijd bereiken. Magisch en al jaren naar toegeleefd. Eindelijk naar school. Het kleine hummeltje is er helemaal klaar voor. Als je geluk hebt, heb je de brutaliteit de laatste jaren in de kiem kunnen smoren met goede opvoedkundige regels en waarden en normen. Meestal ben je echter na één schoolweek al de pineut. Je kleuter zal merken dat er kinderen zijn die heel brutaal en bijdehand kunnen antwoorden en dàt is leuk!
Hou vast aan wat je de eerste jaren erin hebt gestampt en probeer deze uitlatingen daarmee tot een minimum te beperken. Helemaal voorkomen kan je ze helaas dus niet.
5. Liegen
“Gij zult niet liegen!” Prachtig streven. Ook jouw kind zal natuurlijk niet liegen. Oké, misschien een beetje. Tegen opa en oma, of tegen de juf op school. Maar zeker niet tegen jou! Zet het maar uit je hoofd. Allereerst doorloopt ieder kind in meer of mindere mate de fairytale-fase. Hun hoofdje heeft dan moeite om werkelijkheid en fantasie uit elkaar te houden. In hun beleving is alles echt en zullen ze je trakteren op de meest wonderbaarlijke dingen die ze zogenaamd hebben beleefd. Ieder kind zal vroeg of laat een leugentje om bestwil afsteken. Yep, ook tegen jou.
6. Om snoep of worst vragen
Hondsbrutaal, onopgevoed, resultaat van deze alles-maar-krijgen-maatschappij. Zomaar wat oordelen die ik paraat had voor walgelijke kindertjes die om snoep, worst of kaas durfden te vrágen. Ook ik probeer het erin te slaan en hoewel het redelijk goed lukt, gaat het met name bij de jongste nog wel eens mis. Wanneer de vriendelijke juffrouw van de sigarenboer vergeet te vragen of mevrouw een snoepje wilt, of de slager haar vergeet een plakje worst aan te bieden, dan zal ze het zelf wel even regelen. Mij met het schaamrood op de kaken achter zich latend, want netjes is het natuurlijk niet.
7. Cadeautjes uit het papier scheuren en hoppa, door naar de volgende
Vol zorg en aandacht zoek ik de meest mooie presentjes uit voor de verjaardagen van het grut in mijn omgeving. Aangekomen op het feestje staat het jarige jetje aan mijn voeten te springen alsof ik het mooiste cadeau van die dag ben. Mispoes. Wanneer ik haar een liefdevolle verjaardagskuffel wil geven, rukt ze mij het cadeau uit handen en rukt nog harder het papier eraf. Ze gunt het cadeau welgeteld één blik waardig en smijt het bij het overige speelgoed. Wanneer moeders uit de keuken krijst: “Schatje zeg even netjes dankjewel!!”, vliegt er een kort “dank” ergens door de lucht. Waarschijnlijk bedoeld voor mij. Iedere verjaardag en willekeurig ander feest met cadeautjes probeer ik ze weer te leren dat je met aandacht iets dergelijks uitpakt. Helaas zijn kinderen vaak zo hyper dat ze na een halve minuut alweer door willen naar het volgende presentje, zakje chips, vriendje, snoep of glas limonade…….. Zelfs die van mij.
8. Langer dan een half uur achter een beeldscherm zitten
Laat die kinderen lekker buiten gaan spelen! Of knutselen ofzo of tekenen, voor mijn part memory spelen, maar haal ze for God sake achter dat beeldscherm vandaan! Echt niet dat mijn kinderen later langer dan een half uur achter elkaar als een zombie naar een televisie, iPad of spelcomputer gaan zitten staren.
Auw, ik kijk op de klok en zie dat dochterlief al zeker 1,5 uur meeleeft met de spannende avonturen van de karaktertjes van Zapp. Ach, de kinderfilmpjes van tegenwoordig hebben toch bijna allemaal een heel leerzaam karakter of goede boodschap in zich, verdedig ik mezelf. Ik MOET gewoon deze deadline halen/ was ophangen/ huis schoonmaken/ huisdieren verzorgen/ telefoontje met vriendin afmaken. Eentje in de categorie meer mijn falen dan die van kindlief.
Lees ook: Buiten spelen voor gezonde ogen
Bron beeld: Pixabay