Het moederschap vs. de rest van het leven
Als behoorlijke perfectionist (dit is niet een term die ik mezelf heb opgeplakt, vooral werk en vriendlief benoemen dit regelmatig), heb ik de afgelopen twee jaar enorm veel geleerd over balanceren. Ziet het er bij andere moeders allemaal zo makkelijk uit; Vier dagen werken, een schoon huis, een keurig kind, een gelukkige relatie en behoorlijk wat activiteiten in het sociale leven, zal ik deze mythe even ontkrachten voor toekomstige moeders (sorry!); Deze combinatie is niet makkelijk!
Hoe vrolijk en blij sommige mensen ook doen naar de buitenwereld; ze doen alsof! Of tenminste, dat denk en hoop ik dan maar. Ik heb het zelf twee jaar geprobeerd en ben tot de conclusie gekomen dat het (voor mij) niet mogelijk is. En nu die conclusie is getrokken ben ik een stuk rustiger en kalmer.
Sporten
Dit punt is toch wel het eerste wat moest sneuvelen en wat duidelijk te merken is. Ik ben niet fit, niet energiek en niet strak. Er hoeft heus geen six-pack aanwezig te zijn, maar een beetje gezellig in het velletje is toch wel leuk. En de 1x per week yoga dat ik doe (en vaak afzeg overigens) zet ook geen zoden aan de dijk. Ik heb lang geprobeerd om mezelf hierin te motiveren en helaas, de motivatie om dan toch op de bank te ploffen was veel meer aanwezig. Omdat ik weet dat ik me beter voel als ik regelmatig sport, heb ik een motivator nodig. Zie daar; de intrede van de personal trainer. Van de kosten die het met zich meebrengt begin ik nu al te zweten, dus het werkt nu al. Per 1 september kom ik er niet meer onderuit; dan heb ik mijn eigen personal motivator.
Het sociale gat
Mijn sociale leven probeer ik zo goed mogelijk te onderhouden, maar hier faal ik behoorlijk in. Waar zijn al die borrels gebleven? Waar zijn mijn leuke vriendinnen eigenlijk? Die borrels gaan heus wel door, maar dan nu zonder mij. Ik ben gewoon een huismus geworden en ik ben in staat om alles op te geven voor een paar uur extra slaap. ‘Slaap kan je inhalen, maar gezelligheid niet?’ Pffff, degene die deze term heeft verzonnen, is duidelijk geen moeder óf heeft een nanny/au pair in dienst. Bij het punt ‘sociaal’ zie ik zeker nog ruimte voor verbetering, zolang het mijn slaap maar niet teveel in gevaar brengt.
The international career
Waar is mijn wens om een glansrijke internationale carrière op te bouwen gebleven? Nou, die is tegelijkertijd met de bevalling mijn lichaam uitgestroomd. Het idee dat ik een paar avonden in de week mijn strakke planning moet omgooien voor een hippe klus in het buitenland, HAHAHA! De stressvlekken schieten nu al in mijn nek bij het idee. Laat mij maar lekker bij een puur Nederlands bedrijf werken met normale werktijden. Uitdaging moet er zeker zijn, maar de top hoef ik voorlopig niet te behalen.
Het huishouden
Wanneer dóen werkende moeders dit? Direct uit werk, na de boodschappen, na het kind van de opvang gehaald te hebben, nog vóór het eten een wasje erin? De stofzuiger er even snel door? Of na het eten, waarbij het laatste restje energie uit je geperst is omdat je zo positief mogelijk pratend een paar hapjes in de mond van het oververmoeide kind probeert te krijgen? Zeg het me alsjeblieft, ik ben zoekende. Ik heb het geluk dat wij 1x per twee weken een interieurverzorgster door ons huis laten gaan, maar met een kind van twee is het niet overbodig als ze iedere dag zou langskomen. Dus gaat het nu tussen de bedrijven door, is het nooit 100% schoon en daar heb ik me bij neer moeten leggen. Dan maar niet een op en top schoon en opgeruimd huis. Ik heb er inmiddels vrede mee.
Wat doe ik dan eigenlijk wél goed?
Waar mijn prioriteit nu dan wel ligt? Met stip op nummer 1; Het moederschap, dus mijn gezin. Hoe verschrikkelijk burgerlijk en corny dit ook klinkt; als het thuis allemaal goed verloopt met een blij kind én een blije vriend, dan ben ik ook blij. Ik zie het om me heen namelijk ook fout gaan als een moeder doorslaat in één van de punten hierboven. Die haar prioriteiten ergens anders heeft liggen dan bij het thuisfront. Ik zie mijn kind en vriend als de basis en ik ben in eerste instantie moeder. Als die basis niet goed is, dan stort het op een gegeven moment in als een kaartenhuis. Dus ik ben blij dat ik mijn perfectionisme iets (een heel klein beetje iets) heb kunnen laten varen. Het kan niet allemaal 100%. Het kost moeite om me hieraan over te geven, maar het geeft me verschrikkelijk veel rust en dat is het meer dan waard!
Ik hoop natuurlijk van harte dat ik niet de enige ben die zich af en toe best uitgedaagd voelt door de combinatie ‘moederschap vs. de rest van het leven’. Tips, tricks & advies zijn uiteraard van harte welkom!