Nuttig: wat luizen ons proberen te vertellen.
Iiiiiiiieeeeeeew! Verhit ren ik die middag de drogist binnen en roep naar de verkoopster: “Luizenalarm!!!” Ze begint te lachen en fluistert me vertrouwd toe dat er een ware epidemie rondwaart in ons dorp en dat ik geluk heb. Er staat nog één flesje lotion en één flesje preventief. Zonder te kijken naar de (idioot-hoge- kom-ik-bij-de-kassa-achter) prijs van deze beide producten, gooi ik ze opgelucht in mijn mandje en heb het gevoel dat ik weer opgelucht adem kan halen zodra ik bewapend met luizen-uitroei-middel de auto start en richting huis rijd.
Luizencontrole
Wanneer ik die middag onze dochter ophaal van school, gonst het al snel over het schoolplein; er zijn bij verschillende klassen luizen geconstateerd bij de luizencontrole. Nou ben ik niet heel snel vies van dingen, maar aan luizen heb ik een enorme schurfthekel en krijg al overal op mijn hoofd de kriebels, wanneer ik er alleen al aan denk! Wellicht zou het iets te maken kunnen hebben met een jeugdtrauma van een jaar of 25 geleden, toen een compleet luizenleger uit mijn dikke bos lange haren gemarcheerd kwam.
Lang leve de luizenmoeders -en vaders. Jullie zijn echt mijn helden! Maar ja, na controle en de mededeling dat dochter -of zoonlief de kleine parasieten in het haar heeft hangen, moet je het daarna toch echt zelf doen. Gelukkig geen briefje met de verontrustende tekst in de tassen van mijn dochters, maar ik weet ook wel hoe makkelijk die kleine motherfuckers overspringen van hoofd op hoofd en om mijn dochters nou minstens twee weken school, sport en speeldates te verbieden, leek me ook weer lichtelijk overdreven.
Lees ook: Waarom iedere moeder een gay-vriend zou moeten hebben!
Race naar de drogist
Diezelfde middag dus nog scheurde ik naar de dichtstbijzijnde drogist en gooide zonder er bij na te denken de lotion en preventiespray in mijn mandje.
En dan moest het er toch van komen. Met knikkende knieën, maar natuurlijk van buiten uiterst rustig en een houding aangemeten van ‘lieverds mama gaat even jullie haar kammen en kijken of er beestjes inzitten’, alsof het de normaalste zaak van de wereld betrof.
Oudste dochter wees me er wijselijk op dat de luizenmama dat die middag ook al had gedaan en jongste dochter vond het vooral en heel ‘gezellig’ idee dat haar hoofdhuid wellicht vergezeld werd door ‘beestjes’.
Enfin, na veel angst en beven, bleken beide dames inderdaad luisvrij, maar iedere ochtend spray ik er vol overgave de preventiespray in.
Na een dag of drie en vele ‘luizengesprekken’ met moeders van school verder, beginnen ze me toch te intrigeren die kleine beestjes. Los van jeuk zijn ze niet heel schadelijk. Waarom dan die blinde paniek van velen na het horen van het woord ‘luis’? En om maar direct de hand in eigen boezem te steken, waarom gooi ik het haar van beide dametjes, en ook dat van mezelf, klakkeloos vol met allerhande smerige, chemische, bestrijdingsmiddelen?
Waar komen ze toch steeds weer vandaan die beesten en waarom krijgen soms hele klassen tegelijk luizen en een andere keer het ene kind wel en andere niet?
Lees ook: 11x de leukste kapsels voor meisjes om zelf te maken
Een andere kijk op luizen
Mijn speurtocht op internet doet mij stuiten op een interessant stuk over ‘Een andere kijk op luizen‘ door Keti Ruwhof. Haar stuk is geïnspireerd door een hoofdstuk uit ‘Dokter, wat ik nog vragen wou” van Aart van der Stel en Edmond Schoorel.
Luizen zouden in deze tijd vooral voorkomen bij kinderen in de leeftijd tussen de 7 en 12 jaar en dan vooral bij kinderen waar niet aanwijsbaar iets mee aan de hand is, maar die toch niet helemaal lekker in hun vel zitten. Denk aan kinderen die veel dagdromen, slechte eetlust, moeite hebben met (sociaal) meekomen in de klas, bloedarmoede verschijnselen. Je merkt hierdoor dat ze er ‘niet echt’ zijn en niet optimaal functioneren.
Juist schoolkinderen zijn bezig met het ontwikkelen als individu. Wie ben je? Wat kan je? Waar sta je? Een proces welke zich met name in het hoofd afspeelt. Door de overuren die de hersenen tijdens dit proces maken, is het hoofd het centrum waaruit alles wordt ontplooid. een broeinest. Letterlijk oververhit.
En laat luizen nou juist gedijen op warme plekjes! Een warm hoofd heeft de voorkeur.
En het is niet enkel een individueel proces. Schoolkinderen functioneren nog klassikaal en zijn vaak in dezelfde periode met een bepaalde innerlijke groei bezig. Hierdoor is het niet vreemd dat een luizengolf zich ook klassikaal kan voordoen en niet perse alle gezinsleden hoeft te besmetten.
Een voorbeeld hiervan is een epidemie aan het begin van het schooljaar (hoe herkenbaar!) in een klas/school. Alle kinderen zijn dan bezig hun (nieuwe) plek te (her)vinden in de klas. Ook een nieuwe juf/meester zorgt voor nog niet heel veel stabiliteit en vertrouwen en kan bij kinderen een hoop losmaken in het hoofd.
Na het lezen van dit stuk, vind ik de kleine parasieten ineens een stuk minder angstaanjagend. Ik vind het een interessante theorie.
Nee, ik zal nog steeds niet met plezier die luizenkam door de haren van mijn dochters trekken, maar ik zal misschien wel even erbij stilstaan waarom het kleine diertje juist het hoofd van míjn dochter heeft gekozen of (in het huidige geval) waarom juist niet!
Lees het hele artikel van Keti Ruwhof hier.