Ik wil geen ‘hulpouder’ zijn op school!
We zijn op tijd aangekomen op school… Ik neem bewust de tijd mijn dochter, waarmee ik niet meer mee naar de klas in de bovenbouw mag lopen, uit te zwaaien en mijn zoon voor te lezen in de kleuterklas. Als de juf in haar handen klapt loopt iedereen de gang op en neemt een kijkje op het informatie bord. ‘Hulpouders gevraagd!’ Iedereen probeert snel zijn naam op te schrijven voordat het lijstje vol is. Mij bekruipt me een naar gevoel.
Drukke week
De week zit al snel vol… werk, sporten van de kinderen, speeldates, enzovoort. Dan kijk ik echt uit naar die twee ochtenden dat de kinderen naar school gaan. Dit betekent namelijk tijd voor mijzelf. Niet altijd want in die tijd wordt ook het huis weer een beetje fatsoenlijk gemaakt en boodschapje gedaan maar dat maakt niet uit. Verstand op nul, een heerlijk muziekje op of koffietijd aan en het is echt even me-time. Is het dan raar als ik niet zo’n zin heb met 30 drukke kinderen op pad te gaan?!
Hulpouder zijn
Eerlijk is eerlijk; ik vind het ook leuk om mijn dochter of zoon tijdens schoolreisje, sportdag, uitje naar het bos en tijdens een muziekochtend bezig te zien. Trots dat je dan bent… Ik geef mij op, want ik wil helpen. Toch kijk ik ertegen op en ben echt gesloopt aan het einde van zo’n dag!
Andere moeders
Uit mijn omgeving hoor ik eigenlijk altijd verhalen van moeders die het zo leuk vinden. Ik verbaas mij er vaak over. Ben ik zo egoïstisch? Of zijn er meer moeders die er zo over denken maar hoor ik die verhalen gewoon niet?! Het is misschien niet chique om toe te geven dat je het teveel en te druk vindt…
Lees ook: Je weet dat je een luie mama bent als…
Mijn grens
Bij beide kinderen ga ik één keer mee op uitje, omdat ze dat zo leuk vinden. Voor de rest van het jaar help ik mee met schoonmaken en bibliotheek boeken wegbrengen. Ik vind het namelijk wel belangrijk om te helpen. Niet omdat het moet, maar ik het graag doe.
Bron beeld: Pixabay