Altijd maar dat ge-‘mama’
Denise Meijer
Ik hoor “Mama!” als ik wakker word. Ik hoor “Mama!” voordat de kinderen eindelijk naar bed toe gaan. “Mama,” voor de pijn, “Mama,” voor de dorst, of gewoon een simpele “Mama,” voor een kusje en een knuffel erbij.
Ik hoor “MA-MAAA!” als ze wat willen eten of “Ma-hammm,” wanneer ik ze een kusje geef midden op het plein. “Mama, waar ben je?” hoor ik als ik zit te plassen en “Mama, ben je nu nog niet klaar?” als mijn ‘alone time’ iets te lang duurt.
Ik hoor het woordje als ik alleen ben. Ik hoor ze roepen, al zit de kamer barstensvol. Ik hoor zachtjes “Mama?” als ik lig te slapen of hard “Mam!” Als ik niet snel genoeg uit mijn bed kom. Het is “Mama,” voor de pleisters, “mama,” voor een aai over de bol. “Mama,” als men wat te drinken wil en “mama,” zelfs al weten ze zelf niet eens waarom.
Lees ook: 25x Herkenbare mama schaamte momenten en blunders
“Mama,” wilde ik altijd al horen, we oefenden tenslotte niet voor niets. En ook al heeft papa de eerste ronde gewonnen: Het is “Mama,” de hele dag. Zonder dat vaders ook maar een optie is.
Als ze ziek zijn of iemand billen moet vegen. Keihard in de winkel zodat iedereen ervan schrikt. Om ze te helpen met de knikker in de neus… “Mama,” zorgt er wel voor dat alles wordt gefixt.
“Mama,” hier, “Mama,” daar. En ik word er gek van. Meer dan eens. “Mama,” heeft namelijk nooit echt pauze. Want als mama, “Mama,” hoort. Dan staat ze er. Meteen.
Maar zelfs al krimp ik ineen, wanneer ik voor de 100ste keer het ge-“Mama,” hoor…
Het is iets waar ik trots op ben.
Het is niet slechts een naam, maar ook een eer!
Ik ben voor iemand een “Mama” en ik zal dit altijd wezen.
Al roepen ze me, vandaag nog, duizend keer…
Bron hoofdafbeelding: Flickr