Kinderwens? Ja én nee!
Love2BeMama
Mijn moeder en mijn schoonmoeder zien elkaar eigenlijk zelden. Meestal slechts twee keer aan het begin van het jaar door verjaardagen van mijn vriend en mijzelf. Ze spreken elkaar dan vaak kort. Maar als ze langer en dieper met elkaar in gesprek zouden gaan, zou er één discussiepunt ontstaan: kleinkinderen.
Mijn moeder vindt dat we nog wel even mogen wachten, maar mijn schoonmoeder kan zelf eigenlijk niet wachten… Dát is stof tot nadenken, ook al doet de mening van anderen er eigenlijk niet toe. Heb ik een kinderwens? Ja én nee.
Ja, ik heb een kinderwens
Als ik de vraag over mijn kinderwens zonder nadenken zo moeten beantwoorden, zou ik graag kinderen op de wereld zetten. Twee, denk ik. Het liefst meisjes, maar jongens zijn natuurlijk ook welkom: als het maar gezond is. Het lijkt me prachtig om kinderen te mogen krijgen.
Lees ook: “Ga je door voor een meisje?” Sabrina kreeg 6 jongens ondanks anticonceptie
Dit gevoel wordt versterkt wanneer ik met kinderen heb gewerkt. Ik geef op dit moment bijles aan basisschoolkinderen en ik pas op bij een gezin met drie kinderen (6, 9 en 12). Ik vond het ook mooi om mijn broertje en zusje groot te zien worden (ik ben tien jaar ouder). Dit zou ik zelf ook als ouder willen meemaken.
Nee, ik heb geen kinderwens
Een kind krijgen en opvoeden is een behoorlijke verantwoordelijkheid. Ondanks dat ik kinderen geweldig vind, is dit wel iets wat door mijn hoofd gaat. Een paar uren per week werken met kinderen staat hier bij lange niet gelijk aan, ook al is dit natuurlijk heel anders bij je eigen kinderen. Er gaat veel tijd en geld in zitten. Je bent je vrijheid kwijt. Ook al krijg je er veel voor terug, het zijn wel belangrijke aspecten om bij stil te staan.
Deadline?
Naast de vraag over de kinderwens, is er nog een vraag die belangrijk is als het antwoord ‘ja’ is: wanneer? Ik ben 25, maar mijn vriend is 29. Mijn moeder begon pas op haar 30e, maar ik wil eigenlijk niet te oud kinderen krijgen. Op dit moment geniet ik echter nog wel van het leven zoals het nu is, want ik heb vrijheid (ook al is dit niet 100% doordat wij een hond hebben, maar dat is toch anders).
Mijn moeder is duidelijk dat zij geen (vaste) oppas wil worden: onze kinderen, onze verantwoordelijkheid. Mijn schoonmoeder zou – denk ik – wel graag willen oppassen, maar dat hoeft van mij dan weer niet zo nodig. Gelukkig werk ik grotendeels vanuit huis en wil ik mijn kinderen ook grotendeels thuis hebben, dus dat is geen (groot) probleem: een paar uurtjes opvang vind ik trouwens wel ideaal voor zowel kind als mezelf.
Lees ook: Opa’s en oma’s die op kinderen passen leven langer
Mijn vriend werkt echter wel minimaal 32 uur per week. Ook is hij er naar mijn idee nog niet aan toe, ook al hebben we het er zo nu en dan wel over. En dan: wat is de juiste tijd om te proberen als wij er inderdaad voor willen gaan? Want dan moet er ook rekening worden gehouden met de pil, ook al slik ik deze niet per se als voorbehoedsmiddel: zo werkt-ie wel. Ik heb (nog) geen idee. Op de vraag of ik een kinderwens heb, houd ik het voorlopig maar op ja én nee.
Bron hoofdafbeelding: Pixabay