6x Waarom het opvoeden van een 1-jarige zo zwaar is!
Denise Meijer
We horen heel veel dingen over de drama’s die we als ouder moet doorstaan als je kind eenmaal de peuterpubertijd bereikt. De ‘nee-fase’, de driftbuien, het feit dat je kind plotseling een bord voor zijn kop lijkt te hebben ter grote van de Chinese muur… Waar we echter wat minder over horen is de dreumestijd (die van 1 tot 2 jaar). Die toch echt een net zo grote uitputtingsslag kan wezen.
Natuurlijk is de dreumestijd niet hetzelfde als de peuterpubertijd. Echter zitten er heel andere aspecten aan het moederen over een 1-jarige die ervoor zorgen dat je regelmatig met je handen in het haar komt te zitten.
Om deze reden een kleine samenvatting. Een richtlijn wat je de mensen, die oprecht denken dat het echte ‘zware’ gedeelte pas begint vanaf de twee jaar, onder hun neus kan schuiven. Want ouder zijn van een 1-jarige? Dat is zwaar!
Het opvoeden van een dreumes heeft namelijk een eigen handleiding nodig:
1. Ze slapen nog niet door
En ik hoef denk ik niet uit te leggen wat er allemaal aan het verstand en normaal functioneringsvermogen kan gaan mankeren. Na meer dan een jaar aan onderbroken slaap, hoewel het dag- nachtritme van een dreumes al redelijk ‘op orde’ is, krijg je rond deze leeftijd te kampen met andere factoren die je kleintje ’s nachts uit zijn slaap kunnen houden. Kiesjes, nare dromen en ook een nachtelijke, volle luier is rond deze leeftijd echt geen zeldzaamheid.
Kortom: de ouder van een dreumes heeft het qua nachtrust nog altijd zwaar. Heel zwaar!
2. Ze willen lopen
Dus die handige buggy waar je kindje voorheen zo tevreden in om zich heen zat te kijken… Lijkt nu meer op een middeleeuws martelwerktuig. Althans: als je af moet gaan op het gekrijs, wanneer je jouw kind er in wilt zetten dan.
De wereld ontdekken gaat nu per voet. Met een slakkengang. En natuurlijk niet zonder je kind om de vijf meter een keer te moeten tillen, omdat die kleine beentjes nog best snel moe worden.
Lees ook: 10 x lekker naar buiten met je dreumes!
3. Ze willen lopen deel 2
Maar feitelijk gezien zijn het gewoon nog baby’s! Met 0,0 besef van wat voor een gevaar een voorbijrazende auto met zich meebrengt.
Kortom: een hoop extra, zenuwslopende momenten. Ieks!
4. Ze stoppen van alles in hun mond
En ze zijn klein (en dus laag bij de grond) genoeg om ieder rondslingerend kraaltje en kruimeltje te vinden. Maar dat is natuurlijk niet alles! Want zelfs de aarde uit de plantenpotten is gewoonweg niet veilig met een dreumesje in huis. Gelukkig is potgrond redelijk biologisch. Dat scheelt.
5. En zijn zo lekker emotioneel stabiel (kuch kuch)
Kortom: iedere, minimale tegenslag kan in het geval van een dreumes zorgen voor een zenuwinzinking van ‘heb-ik-me-jouw-daar’. En het leukste van dit alles? Je hebt eigenlijk 99,9 procent van de tijd geen idee waar dit over gaat, want…
Lees ook: 10x vliegen met je dreumes
6. … Praten? Dat gaat nog voor geen meter
Met een beetje geluk komen er een paar (slechts voor jou) herkenbare lettergrepen uit je kind, waar je enigszins uit kan opmaken wat er aan de hand is. Echter is het toch echt het grootste deel van de tijd vooral vissen wat er aan de hand is. Jippie!
Maar… gelukkig zijn er ook heel veel leuke dingen aan een dreumes; de giecheltjes, dat zachte babylijfje op een paar kromme pootjes… Het feit dat ze nog altijd zo onvoorwaardelijk en een pure vorm van liefde geven, dat zijn de momenten die je als moeder alleen maar kan koesteren.
En natuurlijk in gedachten kan houden op het moment dat je jouw baby/peuter/wannabee-volwassene probeert het rechte pad op te sturen.
Het liefste een pad NIET voorzien van kraaltjes, kruimels en voorbijrazende auto’s. Als het even kan.