Hier is je visvrouw: blogger Nicole!
Mijn allereerste blog voor deze geweldige site. Een site vol met tips en herkenbare verhalen voor iedereen. Het is niet de eerste blog die ik schrijf, ik heb al eens een poging gedaan voor een eigen blog maar dat liep om technische redenen op niks uit 😉 Het hele achter de schermen wereld van bloggen is absoluut niet voor mij weggelegd. Ik zeg altijd dat ik van veel dingen verstand heb maar als het er niet in wil dan gaat het hem ook echt niet worden. Dat was dus ook zo met alle achter de schermen werkzaamheden van een blog. De website onderhouden, een plugin installeren en nou ja noem alles maar op met woorden waarvan ik de betekenis nog moet googlen.
Moeder van twee dochters
Wel vond ik het schrijven echt heel erg leuk, dus stiekem miste ik dat wel heel erg. De oproep van Linda kwam op het goede moment: Mamabloggers gezocht! Ik reageerde en zie hier: mijn blog staat live. In deze blog wil ik mij graag even aan jullie voorstellen.
Ik begin gewoon bij het begin; ik ben Nicole, 29 jaar jong (nog lang geen 30 dus!) en ik heb twee meiden. Mijn oudste dochter is Veerle, ze is 5 jaar oud en gaat mega graag naar school. Veerle is een smal pittig dametje die goed weet wat ze wil maar ook heel erg verlegen en onzeker kan zijn. Dit is voor mij soms wel een uitdaging aangezien ik nogal snel kan roepen: “Nou kom op nou zeg, stel je is niet zo aan, ga nou eens door Veerle treuzel nou eens niet zo.” Voor veel moeders waarschijnlijk wel herkenbaar maar Veerle kan daar, als haar pet verkeerd staat, heel slecht tegen. Haar reactie is dan dat ze trager wordt en tegendraads met alle gevolgen van deze o-zo-ongeduldige moeder.
Mijn jongste dochter is Evy (2). Of zoals ik met regelmaat roep: “Ze is 2,5 jaar oud en nog lang geen 3!” Want echt, de tijd gaat veel te snel. Dit komt misschien ook wel omdat het mijn jongste dochter is en ze wat klein van stuk is. Evy heeft ook een eigen willetje. Toen ze tien maand oud was liep ze al bij mij weg, toen ze veertien maanden was rende ze de trap al op en praat pas fatsoenlijk sinds een paar maanden. Deze dame moet ik niet met fluwelen handschoenen aanpakken maar af en toe streng toespreken anders neemt ze een loopje met mij.
Lees ook: 7 kinderen en rondkomen van 60 euro per week?
En je man?
En nu waar is de man in dit verhaal? Die woont op een ander adres 😉 Zo’n twee jaar geleden zijn de vader van de meisjes en ik uit elkaar gegaan. Vanaf het moment dat ik dit aan zag komen heeft het mij veel pijn gedaan. Knetter veel pijn zelfs! Na een berg met veel ups en nog meer downs loopt alles nu goed voor zover het goed kan lopen wanneer je uit elkaar bent. Op ouderavonden krijgen we wel eens een compliment dat we bepaalde dingen samen doen. Dat heeft veel moeite gekost, ook om daar samen met hem te zitten na de break-up. Maar we zijn allebei ouders van die twee draakjes dus er zijn dngen die we samen moeten doen. Inmiddels vinden we het zelf niet meer dan normaal dat we samen voor dingen opdraaien of samen dingen doen. Uit de complimenten vanuit school blijkt wel dat dat niet zo vanzelfsprekend is.
Naast mijn vader en mijn ex man is er gelukkig inmiddels wel een andere man in mijn leven. Inmiddels heb ik de leukste en liefste vriend die er is en laat dat nou ook nét mijn collega zijn. Om het allemaal even makkelijk te houden…
Een nieuwe man in mijn leven
We werken in hetzelfde bedrijf en toch hebben we elkaar nog elke avond veel te vertellen. Dit komt omdat we allebei andere taken uitvoeren binnen het bedrijf. Voor het geval je je afvraagt wat voor werk ik doe: ik ben visvrouw! Ik werk parttime in een visspeciaalzaak in de Hoeksche Waard. Dat is heel erg hard werken, ik loop de benen onder mijn kont vandaag maar ik zou niks anders meer willen. Oké, als ik thuiskom stink ik enorm, de wasmachine draait overuren maar het werk is ZO leuk. En dat leuke werk doe ik ook nog eens met de allerleukste collega! 💟 Je snapt wel waarom ik daar nooit meer weg ga…
Schulden
Helaas is er nog een minder leuke kant in mijn leven; ik heb een faillissement aan mijn broek hangen. Hier heb ik nog nooit over geschreven maar het is wel een onderwerp wat open besproken mag worden. Mijn ex man en ik hebben een eigen restaurant gehad maar helaas hebben we het niet gered. Dat zijn moeilijke en zware tijden geweest en met die consequenties moet ik nu nog steeds leven. Het zorgt voor de nodige uitdagingen als je twee kinderen hebt. Laten we voorop stellen: ik vind mezelf niet zielig omdat ik in de schuldsanering zit en van een beperkt budget moet leven. Het is een mega harde leerweg geweest en het is nog steeds een uitdaging om ermee te leren leven. Aan de andere kant; mijn leven zou vast saai zijn geweest wanneer ik het niet had meegemaakt 😅.
Lees ook: Inge en haar gehandicapte zoontje leven van de bijstand
Ik brei er een eind aan…
Ik ben al even op weg met mijn blog en eigenlijk nog lang niet klaar maar de rest bewaar ik voor andere blogs. Jullie weten nu een beetje wie ik ben en ik heb best een aantal dingen waar ik graag met jullie over wil praten.
Meteen een vraag voor jullie: wat zouden jullie als onderwerp willen bespreken? Dan klim ik in de pen en ga ik daar uitgebreider op in. Ik ben heel benieuwd, laat je het mij weten?