Het maakt mij verdrietig dat mijn kinderen groot worden
Linda Bosscher
Jaren geleden had ik nooit verwacht dat ik het zou zeggen maar het maakt mij de laatste week intens verdrietig dat mijn kinderen groot worden. Bij toeval was ik wat filmpjes aan het kijken en de beelden van mijn kleintjes raakte mij zo. Die tijd nooit meer mee zou maken en ik voel mij bijna schuldig dat ik er toen niet meer van genoten heb. De tijd dat ze klein waren was zo enorm intenst en soms ook zwaar, de tijd kon mij toen niet snel genoeg gaan. Drie kinderen onder de drie jaar is heftig maar nu er meer rust is dan ooit overvalt mij het gevoel dat ik dit nooit meer mee zal maken. Het maakt mij verdrietig dat mijn kinderen groot worden…
Ik mis het meer dan ooit
Het klopt dat ze zeggen ‘Geniet er maar van, ze worden zo snel groot!’. En ook nu ze groter worden geniet ik er enorm van maar het blijft maar door mijn hoofd malen of ik ze wel genoeg liefde en aandacht heb gegeven in de meest intense jaren van mijn leven. En niet alleen dat; er zijn zoveel dingen waar ik nooit bewust afscheid van heb genomen en wat ik nu meer mis dan ooit.
Ik mis…
- Ik mis het borstvoeding geven, terwijl ik had gezworen dit nooit meer te willen doen.
- Ik mis de momenten dat ze bij mij in bed liggen en warm tegen mij aankruipen.
- Ik mis het dat ze vermoeid met hun speen en knuffel op de bank tegen mama aankruipen en samen een filmpje kijken.
- Ik mis de eerste stapjes.
- Ik mis het brabbelen.
- Ik mis het dat ze mijn hand vast willen houden.
- Ik mis de weekenden dat we niks hoefden.
- Ik mis de traantjes omdat ze zich ouder voelen dan ze zijn.
- Ik mis de grappige uitspraken.
- Ik mis het dat ze ‘s morgens bij mij in bed komen liggen en we nog even doorslapen.
- Ik mis het dat ze zeggen: “Kijk mama wat ik heb gemaakt!”
- Ik mis zelfs de avonden dat ik naast hun bedje zat.
- Ik mis dat ze bij mij zijn in de draagdoek.
- Ik mis hun onvoorwaardelijke liefde.
- Ik mis hun babygeur.
- Ik mis hun babyhaartjes.
- Ik mis het babynekje waar je je neus lekker in kon stoppen.
- Ik mis de babykleertjes.
- Ik mis het badderen.
- Ik mis de geur van Zwitsal.
- Ik mis zelfs het babyspeelgoed.
- Ik mis het enthousiasme waarmee je werd verwelkomt bij thuiskomst.
- Ik mis alle eerste keren.
- Ik mis hun eerste verjaardag…
- Ik mis gewoon ALLES.
Ik voel verdriet maar ook blijdschap.
Ik krijg een brok in mijn keel als ik oude filmpjes zie.
Maar het voelt ook weer als vrijheid. Dat deel van het moederschap kan ik soms moeilijk verdragen. Nu ik meer ruimte heb om na te denken vliegt het mij aan. Ze worden steeds meer hun eigen persoon maar het voelt soms verwarrend.
Lees ook: Ik ben niet die moeder…
Ik mis gewoon de kleine mensjes die ze toen waren. Maar ik realiseer mij ook dat er heel veel dingen zijn die ik niet mis en dat ik het ook heel erg leuk vindt nu ze ouder worden. Toch voel ik het gemis, heimwee naar die tijd, al is het nu zoveel makkelijker. Ook al mis ik dit alles en huilt mijn hart soms, een vierde komt er niet. Want het gemis is niet op te vullen met nog een kind. Het is tijd voor de volgende fase in ons leven!
En het is echt waar: geniet er maar van want voor je het weet zijn ze de deur uit…