Ik ben een oermoeder in hart en nieren
Ik zal mij even voorstellen; ik ben Tanja, 34 jaar en woonachtig in het zonnige Brabant. Hier woon ik samen met mijn twee prachtige knullen van 3 en 6 jaar: Jaylen en Logan. Bijna een jaar geleden zijn hun vader en ik uit elkaar gegaan en sinds mei zijn we officieel gescheiden. Met het hele gezin zijn we door een rollercoaster van emoties gegaan. De afgelopen tweeëneenhalf jaar ben ik depressief geweest en heb ik tegen het randje van een burnout aangezeten (als ik er al niet overheen zat…). Ik ben een Stier en dat past, verrassend genoeg, heel goed bij mijn karakter. Recht op mijn doel af en ik ga door tot ik erbij neerval. Geloof mij; ik kan heel lang doorgaan.
Ik werk fulltime als storemanager in een optiekzaak en daarnaast heb ik mijn eigen fotografie bedrijf MemoryShoT. Tussen de bedrijven door probeer ik alles op een rijtje te krijgen en te herstellen van mijn depressie en de rollercoaster. Ook ben ik mijn nieuwe huisje nog aan het inrichten.
Naast mijn drukke leven als werkende moeder zing ik en speel ik gitaar en piano. Bij verdrietige, blije of verliefde momenten schrijf ik gedichtjes onder de naam EigenWijsjes. Als ik dan nog tijd over heb teken ik ook nog graag.
Ik wilde geen kinderen
Toen ik 15 jaar was stond ik in mijn Gothic kleren tegenover mijn moeder en riep ik “Ik neem nooit kinderen!” Ik wees met mijn zwartgelakte afgekloven nagels naar buiten en riep: “Hoe kun je opgroeien in deze wereld?” Toen ik 18 was feestte ik er op los. Kinderen? Never nooit niet! Maar naarmate ik ouder werd begon het toch te kriebelen. Een paar jaar later was het zo ver. Het moment dat ik besefte dat je geen kinderen neemt maar krijgt was daar. Een geschenk uit de hemel. Van heel dichtbij heb ik ook meegemaakt dat het niet voor iedereen zo makkelijk gaat. Ik heb veel geluk gehad dat ik snel zwanger was.
Ik ging écht geen borstvoeding geven…
27 jaar was ik toen ik in verwachting raakte van mijn eerste zoon. Tijdens mijn zwangerschap riep ik al dat ik géén borstvoeding wilde geven. Dat daar een baby aan mij uh… nee. Not gonna happen! Tegen het eind van de zwangerschap besloot ik het toch te gaan proberen. Jaylen was geboren en het ging allemaal niet van een leien dakje. Onzekerheid, pijn en alles wat daarbij kwam kijken.
Maar ik zette door en ondanks de borstvoeding, gecombineerd met kunstvoeding, heeft hij toch veertien maanden borstvoeding gehad. Ook droeg ik hem in een rekbare doek en heeft hij twee maanden bij mij op de kamer geslapen. Hij sliep na twee maanden al door en toen moest hij naar zijn eigen kamer, want dat hoorde toch zo? Baby’s horen niet bij papa en mama op de kamer te slapen. Gelukkig vond Jaylen het allemaal prima en tot nu toe slaapt hij zelfs regelmatig uit.
Lees ook: 20x Moeders met een tatoeage
Een oermoeder in hart en nieren
En toen kwam Logan en ging het opeens allemaal anders. Ik wilde het niet volgens het boekje doen maar volgens mijn moedergevoel. Ik moest en zou ook weer borstvoeding geven. Dat ging weer met veel pijn en moeite maar het is mij gelukt! Tot hij bijna 2 jaar was heb ik fulltime borstvoeding gegeven. Ik kolfde op mijn werk en thuis voedde ik hem wanneer hij maar wilde.
Daarnaast sliep Logan heerlijk bij mij in bed. Voornamelijk omdat hij ‘s nachts nog vaak wilde drinken maar vooral omdat het gewoon gezellig was en ik geen seconde van hem wilde missen. Ik heb Logan ontzettend veel in de draagdoek gedragen. Het voelde allemaal zo vanzelfsprekend. Mijn kindje voeden, samen slapen en lekker bij mij dragen zoveel hij maar wilde.
Een oermoeder in hart en nieren en dat heb ik op mijn arm laten vereeuwigen.
Note: Ik wil hiermee niet zeggen dat kunst voedende moeders geen oermoeders zijn. Iedere moeder is een oermoeder! Laten we elkaar hierin steunen 🙂