Vermoeide moeder zet bord in de tuin: baby gratis af te halen!
Linda Stevens
Ein-de-lijk heb ik tijd om deze blog te schrijven… Althans ik hoop dat ik hem af krijg. Sinds 28 augustus is mijn gezin aangevuld en ben ik trotse mama van een pittige babydochter genaamd Lisa. En dat maakt dat ik nu, terwijl zij even slaapt, ik gelijktijdig bruine boterhammen met hagelslag en pindakaas etend aan het schrijven ben over mijn ervaringen als vermoeide moeder van een baby.
Ik word gek!
Langzaam word ik gek van het slaapgebrek, de aandacht die mijn 7-jarige zoon vraagt omdat hij jaloers is op Lisa, het helpen met het huiswerk van mijn puberende oudste en tussendoor het gehuil van mijn baby. Lisa heeft soms veel last van krampjes en terug spugen. Dat maakt dat ze soms veel huilt en ze alleen maar aan de borst tevreden is. En dát is uitermate vermoeiend kan ik je vertellen!
Moederrol: het is een uitdaging
Ik zie mezelf als een vrouw in balans. Om daar te komen heb ik een hele zoektocht afgelegd en weet ik de hoofdlijnen hoe ik reageer en wie ik ben. Ik volg mijn gevoel in alles wat ik doe en combineer dat met een dosis gezond verstand. De rol als moeder, zie ik ook echt als een rol. Net zoals ik de rol als makelaar oppak als ik aan het werk ben. In deze rollen leg ik mezelf en laat ik mezelf helemaal zien zoals ik ben. Dat is soms wat confronterend want ik ben vrij direct. Maar het maakt dat ik dicht bij mezelf blijf en weinig last heb van ‘wat een ander ervan vindt’. Ik volg mijn eigen wijsheid.
Deze fase met een pasgeboren baby in mijn leven is door onder andere het slaapgebrek wel weer een fikse uitdaging voor mij. Ik reageer pittig, soms zelfs onredelijk en ben snel boos. Mijn lontje is kort. Dat heeft een wisselwerking op alles en iedereen in mijn gezin. En ik baal ervan want ik wil helemaal niet zo reageren als ik doe.
Lees ook: Wat ik het ergste vind aan het moederschap
Vermoeide moeder geeft baby gratis weg
Tijdens de eerste weken had ik nachten waarbij ik Lisa om het uur aanlegde om de borstvoeding op gang te helpen. De gedachten die dan ’s nachts bij me opkwamen waren “Waarom wilde ik dit ook al weer? Het was toch goed zoals het was?” en “Ik zet een bord in de tuin met de tekst -gratis af te halen Baby-”.
Tijdens deze nachten herinnerde ik me opeens ook weer van de kraamtijd van de oudste twee dat ik dezelfde gedachten had. Het is me dan gewoon teveel. Ik heb dan een ‘mental breakdown’ en kan het heel even niet meer aan. Een flinke huilbui doet dan wonderen èn praten met mijn geliefde en de kinderen over wat er in mij omgaat en waarom ik reageer zoals ik reageer.
Mijn gevoel mag er zijn
Ik laat door de huilbuien en het praten dan een stukje van mezelf zien. Het stukje dat ik eigenlijk liever niet zou willen hebben maar dat ook bij mij hoort. En doordat ik dat stukje laat zien en erover praat is het voor mij geen issue meer. Het mag er zijn. Ik mag af en toe labiel zijn door slaaptekort. Dat maakt mij geen slechte moeder. Dat hoort bij mij in deze fase.
En ik mag ervan leren dat ik niet alles zelf hoef te doen, dat ik hulp mag vragen en dat ik mag aangeven dat ik ruimte en tijd voor mezelf nodig heb om in balans te komen en deze fase aan te kunnen. En eerlijk is eerlijk, hulp vragen en aangeven dat ik het even niet aan kan blijft voor mij een uitdaging.
Lees ook: Date Night ideeën voor (vermoeide) ouders
Vermoeide moeder komt bij
Om iets beter te slapen heb ik uiteindelijk mijn eigen wijsheid weer gevolgd. Tegen alle protocollen in slaapt Lisa niet meer bij ons op de slaapkamer maar op haar eigen kamer èn ik slaap met oordoppen in. Dat klinkt voor sommigen misschien heel erg fout maar ik heb het nodig. Ik word anders wakker van elk geluidje dat Lisa maakt. En haar gehuil daar word ik heus wel wakker van ondanks mijn oordoppen.
Mocht je je afvragen of ik dat bord in de tuin heb gezet; natuurlijk niet! Ik ben gelukkig en helemaal verliefd op haar.
