7 situaties waarin ik een hypocriete moeder ben
Denise Meijer
Het doel achter opvoeden is het voorkomen van het feit dat onze kinderen wel eens op zouden kunnen groeien tot regelrechte eikels. Een gemakkelijk te onthouden streven. Hoewel opvoeden zelf moeilijker is dan dat we aanvankelijk hadden gedacht.
Het begint meestal met wat standaard normen en waarden. Welke ook bestaan om het jezelf als moeder allemaal een stuk makkelijker te maken.
Zo is bedtijd ook bedtijd en wordt er gegeten wat de pot schaft. Want wees eens eerlijk… Heeft iemand er echt zin in om drie verschillende maaltijden in elkaar te flansen op een 4-pits gasfornuis? Ik dacht van niet.
> Lees ook: Kunnen we dan nu weer gewoon gaan opvoeden?
Maar goed; ook hier in huis gelden wat basisregels, maar hoewel ik mijn zoon achter zijn broek zit wanneer hij het verzuimt om deze regeltjes na te leven, moet ik toch echt en in alle eerlijkheid bekennen dat mijn eigen, zorgvuldig gekozen richtlijnen zelf regelmatig ‘vergeet’ of het er vroeger ook niet zo nauw mee nam (als de kans zich voordeed).
Zo werkte ik zelf een hand drop weg terwijl hij (lees: de kleuter) even niet keek en vertelde ik hem vervolgens dat één keer snoep eten op een dag voldoende is. Maar ook hij wordt ouder en wijzer. De tijd dat mijn geheimpjes onopgemerkt bleven is dus voorbij en ik word regelmatig met mijn neus op de mijn eigen conclusie gedrukt:
Ik ben een hypocriete moeder!
Goed… ik ben dus een hypocriete moeder:
1. Ik vertel hem dat hij niet mag liegen… om me vervolgens, als zijn vader binnenkomt, schuldig te maken aan de huisvrouwen-leugen nummer één: “Nee schat, ik heb echt niet teveel uitgegeven vandaag!”
Kuch, kuch.
2. Ik zeg hem dat één snoepje genoeg is… en hebberigheid niet wordt getolereerd. Oké, buitenshuis dan. Want ook mama heeft met regelmaat moeite om slechts één chipje, snoepje en/of koekje te nemen als de situatie zich voordoet (en dat is bijna dagelijks).
3. Niet vloeken! Terwijl hij zeker 90% van zijn scheldwoorden-repertoire van yours truly heeft geleerd. Oeps…
4. Mijn kind mag van mij geen koekbeslag eten… want: Salmonella. En dat terwijl ik de spatel, garde, lepels EN beslagkom aflik zoals Lassie zou doen na een koolhydraat-vrij dieet.
5. Neuspeuteren is een vieze gewoonte… ik ga er niet verder op in maar weet je hoe irritant droge korstjes zijn!?
6. Ruim je eigen rommel op! Om vervolgens een klopjacht te openen op mijn verloren BH’s, ik nog lege glazen (van gisterenavond) in de vaatwasser moet zetten en mijn mascara voor de derde keer in één week vind op het aanrecht in plaats van in de badkamer (waar hij hoort). En maar niet te spreken over de rest van de rommel.
7. Let op je manieren: “Wat zeg je dan?” is een zinnetje wat mijn zoon inmiddels kan dromen. “Ja mama,” wordt geaccepteerd als schappelijk antwoord op wat ik zeg en smakken, boeren of ander onbeschoft gedrag tijdens het eten is letterlijk uit-den-boze! Dubbel zo flauw is het als je zelf wordt betrapt wanneer je net en met bijbehorend geluid in het geniep een plak cake naar binnen schuift en een harde boer laat om het af te maken. Oeps…
Oeps… Mama did it again!
Beeld: Stockfresh