7x Als genietmomenten veranderen in routineklussen…
Het leven is soms toch zo haastig. Je moet zoveel. Je moet ergens zijn, je moet je kinderen af droppen, je moet, je moet, je moet! Jammer, dat het ten koste kan gaan van de genietmomentjes. Die dagelijkse dingetjes die voorheen zo leuk waren, maar waar je nu het liefst zo snel mogelijk klaar mee wilt zijn… ja, je wilt zelf toch ook nog even kunnen uitrusten van de drukke dag?!
Dit is wellicht vooral herkenbaar voor ouders die twee of drie kinderen hebben. Wanneer je er eentje hebt, kun je nog van alles zo intens genieten. Tenminste… Vroegah, toen genoot ik echt van al deze dingen. Nu is het toch heel vaak… Snel, snel, HUP! HUP! Doorgaan! Doorgaan! Aankleden!! of juist Uitkleden!! Elke dag lijkt op elkaar, en voordat je het weet, ga je van routine-klus naar routine-klus.
Lees ook: De vakantie voorbij, de routine komt terug
Dochterlief vraagt dan ook wel eens: “Mama, waarom doe je zo snel?”
Tja…….. (zucht) Jammer? JA!
7x Als genietmomenten veranderen in routineklussen…
1. Badderen
Dochterlief ging als baby regelmatig in bad. Wat genoot ik ervan om haar te badderen. Ook toen ze wat ouder was, en ze in een klein badje in de badkamer kon zitten. Ik kon gewoon lekker op het toilet zitten, en genieten van haar gespetter en haar spel. Nu wil ik haar (4) zo snel mogelijk douchen. Zoonlief (1) in een badje erbij… Even inzepen, afspoelen, afdrogen, pyjama’s aan, en door! Naar bed! Genietmomentjes? Soms wel. Zeker! Maar meestal ben ik blij als ze de dag van tevoren al gedoucht zijn, en het is niet nodig. Scheelt zoveel tijd! Dan kan ik even. Zucht. Voetjes omhoog. Uitrusten. Een beetje avond nog, voordat het allemaal weer begint.
2. Uit bed komen
’s Ochtends genoot ik met volle teugen van dochterlief! Dat getetter. Haar lach. Haar bekkie. Ik miste haar zelfs wanneer ze ’s avonds lekker lag te slapen. Natuurlijk kan ik bij tijd en wijle nog echt genieten als ik haar zie en hoor… Ze wordt meestal zo blij wakker. Heerlijk! Alleen wordt het wat minder als ze kwart over 6 al met de deuren slaat, en daarmee zoonlief ook wakker maakt. Zucht! Van zoonlief geniet ik met volle teugen, maar pas tegen de klok van 07.00 uur. Eerder vertik ik het…
😉
3. Aankleden + Haartjes doen!
Zeker bij dochterlief vond ik het altijd een feest om haar een van haar mooiste pakjes of jurkjes aan te trekken. Vanaf het moment dat haar haren lang waren, vond ik het super leuk om van alles te proberen… Nog steeds. Heel leuk! Maar het kost me gewoon te veel tijd. Nu heeft dochterlief meestal gewoon twee dagen achter elkaar het zelfde aan, als het niet vies wordt natuurlijk. Haar haren doe ik nu meestal in een gemakkelijke staart. Klaaaaaaaaaar! En ook over kleding doe ik niet te moeilijk. Ja, natuurlijk ze loopt er leuk bij, maar ik bedenk niet meer allerlei moeilijke combinaties, om maar weer iets nieuws te hebben…
4. Boodschappen doen!
Ja echt! Ik maakte er een uitje van! Best leuk. Nog steeds kan het wel gezellig zijn. Met name als ik met een van de twee ben, maar in veel gevallen wordt het tegenwoordig toch wat lastiger. Ik maak het mezelf gemakkelijk door ze alle twee in een karretje te hebben, of door dochterlief ‘mee te laten helpen’ door haar met een klein karretje achter me aan te laten lopen…… maar liever doe ik tegenwoordig alleen de boodschappen. Zoonlief begint al te gillen als we de winkel binnen komen, en is pas stil als er een worstje in zit. Ook probeert hij uit zijn stoeltje te klimmen. Halsbrekende toeren haalt hij uit. Dochterlief gedraagt zich gelukkig redelijk goed, maar ook bij haar wordt het er alleen maar beter op met een stukkie worst. Heerlijk. Even. Stilte! 😉
Lees ook: Hoe hou je je kind bezig als je boodschappen doet?
5. De kinderen ophalen
Wat is dat toch genieten! Heerlijk die enthousiaste reacties als ze me zien. Bij dochterlief sta ik met mijn neus vooraan als de bel gaat. Ik ben er. Natuurlijk. Maar eerlijk is eerlijk, het is niet altijd even van harte. Soms wenste ik dat de school iets langer duurde. Ietsjes maar… Ook al geniet ik volop wanneer ze dolblij op me af komt rennen. Ik wenste vaak dat de dag meer uren had, en dat ik zoonlief bijvoorbeeld nog heeeeeeeel even kon laten zitten. Puur, zodat ik nog wat werk kon doen… Natuurlijk, het moment van weerzien zelf is heerlijk. Totdat de schoenen aan moeten, en de jas, en soms het tegen gestribbel begint. En het gegil. “Zo zie ik hem nooit”, aldus de gastouder 😉 Nope. Zo kan hij dus ook zijn.
6. Samen eten
Die eerste hapjes. Die vergeet je nooit meer. Zo leuk het nog is om ze in het begin eten te geven. En de genietmomentjes die daarop volgen. Zo vervelend kan het zijn als ze al wat ouder zijn. Bij dochterlief ben ik nu net op een punt dat ze steeds beter (zelf) eet en meer lekker vindt. Ik had alle hoop al verloren 😉 Zoonlief houdt juist nog van oud en vertrouwd. Tenzij. Hij. HEUL. ERG. Honger. Heeft. Er zijn van die fases dat er geen flikker aan is. Eten. Dan is het: Gewoon Omdat het MOET. Niet omdat het kan 😉 Hoewel ik er nog steeds van kan genieten als ik zoonief zie smikkelen van zijn tietoe of was het nu toetie. Toetje dus.
7. Samen ’s ochtends nog even in bed kroelen…
Met alleen dochterlief was dat altijd een feestje. Scheetje. Met zoonlief erbij wordt het een uitdaging. Voor heul even gaat het wel, maar dan wil hij gaan ontdekken, en moet je vrezen voor zijn hoofd tegen het scherpe hoekje van het kastje, zijn vingers in het stopcontact (ondanks afscherming), de wekkerradio, zijn vingers tussen de deur, oordopjes in zijn mond.
Zelf probeer ik ondanks alle routine klusjes, toch altijd te genieten van deze momenten. Ook als het even heel anders loopt dan je in gedachten had. Stel dat je er morgen niet meer bent, of – je moet er niet aan denken – je verliest een van je kinderen. Zou je dan niet enorm veel spijt hebben van alle momenten dat je niet genoot?
Herkenbaar? Praat mee.