7x situaties tijdens de opvoeding die deze vader wel ziet zitten
Love2BeMama
Tijdens een zwangerschap maakt je brein overuren. Uiteraard bij de moeder, maar ook bij de vader. Hoe gaan we het allemaal doen als de kleine er is? Hoe gaat de kinderkamer er uit zien? Gaat het naar het kinderdagverblijf? Wie neemt op welke dag vrij? Wanneer moeten we kinderbijslag aanvragen?
Naast deze praktische vragen, ga je ook fantaseren. Tenminste, dat had ik wel. Zeker toen we hoorden dat we een dochter zouden krijgen, schetste ik diverse scenario’s in mijn hoofd waar ik erg naar uit kijk tijdens haar opvoeding. Er waren er velen, maar gek genoeg waren veel daarvan pas situaties die veel later in haar leven gaan plaats vinden. De baby-, peuter-, kleuterfase kwamen veel minder voor. Een kleine selectie:
1. Vriendjes de deur wijzen, op de Al Bundy manier
Niks save the best for last, ik begin gelijk met mijn favoriet. Ik zag ooit dit fragment van Married With Children en dacht gelijk “Dat ga ik ook doen als ik een dochter heb!” En aangezien ik nu een dochter heb, is de kans dat dit werkelijkheid wordt, steeds groter. Hoewel ik mijn dochter absoluut geen Kelly zie worden, maar er zullen heus wel vriendjes komen. Of vriendinnetjes, dat is mij om het even. Maar als ik je niet mag, ga je zo de deur uit!
2. Draaien!
Deze jat ik even van m’n opa. Aangezien ik rook (I know, bad habbit, moet je niet doen) en ik niet weet of ik tegen de tijd dat het voor haar interessant wordt al ben gestopt, is de kans groot dat die kleine het ook een keer gaat proberen. En natuurlijk komt er het moment dat ik er dan achter kom. En dan word ik heel even opa. Toen mijn opa mijn moeder betrapte met roken, loste hij dit op een zeer, laat ik maar zeggen, aparte manier op. Hij gaf haar zijn pak zware shag en zei alleen maar “Draaien!”. En als ze klaar was met draaien, mocht ze het sjekkie oproken. Was het sjekkie op, zei hij vanachter zijn krant opnieuw “Draaien!”. Dit cirkeltje herhaalde zich tot mijn moeder niet meer kon. Maar laten we hopen dat dit niet gaat gebeuren en dat dochterlief veel verstandiger is dan papa en er gewoon nooit aan begint.
3. Haar eerste (rock)concert/festival
Ik was 13 toen ik voor het eerst met mijn vader naar een concert ging. Het was een concert van Iron Maiden in de Brabanthallen, ik zal het nooit vergeten. En dat wil ik dus ook met die prinses doen. Muziek is een belangrijk deel van je opvoeding. Aangezien papa en mama beiden van de wat stevigere muziek zijn, verwacht ik dat ze na de K3-fase, om het maar een naampje te geven, wel richting Volbeat, Slayer, Iron Maiden, etc. gaat. Natuurlijk is ze vrij in haar keuze van muziek, maar enige manipulatie door papa en mama zal niet ontbreken. En als ze dan oud genoeg is en echt wel heel erg graag een keer een band live wil zien, gaan we dat realiseren en hoop ik dat ze net zo’n onvergetelijke avond heeft als ik toen had. En uiteraard gaat mama ook mee!
4. Ongein uithalen
Ik ben gezegend met een flinke dosis zwarte humor en mijn vriendin gelukkig ook. Er is bestaat dus geen twijfel dat onze dochter hier ook mee gezegend is. Dus hoop ik op terugkerende ongein bij ons thuis. Dit kan (en mag) van alles zijn. Van het laten van een scheet op elkaars hoofd tot huishoudfolie over de toiletpot spannen. Als het maar leuk blijft en er niemand gewond raakt. Maar dat ze vooral ook leert incasseren en teruggeven.
5. Langs de lijn
Naast muziek is ook sporten of in ieder geval lichaamsbeweging, een belangrijk onderdeel van een opvoeding. Het liefst gaat ze iets doen in de buitenlucht, in Amsterdam Zuid-Oost, bij Ajax. Maar als dat ‘m niet gaat worden, maakt mij dat ook niet uit. Dus of dochterlief nou op voetbal, paardrijden, ballet, zwemmen of turnen gaat, ik zal langs de lijn staan. En niet als zo’n schreeuwlelijk waar je (te) veel over hoort, maar gewoon als trotse vader.
6. “Pap, kom je me ophalen..?”
Deze gaat zeker gebeuren. Want ieder kind heeft dit wel eens aan zijn of haar ouders gevraagd. Onze kleine prinses gaat ongetwijfeld een keer de telefoon pakken en naar papa bellen met de vraag: “Pap, kun je me komen ophalen?” Het is alleen spannend in welke situatie dat gaat zijn. Heeft ze een lekke band met de fiets, is ze haar OV-chip kaart kwijt en heeft ze niet genoeg geld voor een kaartje of heeft ze, in het ergste geval, iets geflikt en belt ze vanaf een politiebureau… Ik zal haar hoe dan ook komen halen, al is het midden in de nacht.
7. Het verhoor
Ook hier kijk ik erg naar uit. Haar eerste vriendje komt voor het eerst kennis maken en ik onderwerp hem aan een verhoor. Ga daar maar even zitten, jongen. “Oh, dus jij bent [naam]? Wat doet je vader? Wat verdient -ie? Wat doet je moeder? Wat verdient zij? Wat doe jij eigenlijk? Waarom? Kijk me aan als ik tegen je praat! Houd je van mijn dochter?” Ik zie het het ventje al bloednerveus zitten met z’n glas drinken aan de keukentafel, nog net geen felle lamp in zijn gezicht. En uiteraard het gesprek afsluiten met de tekst “Breek haar hart en ik breek je nek!” Hoe hij het huis zou kunnen verlaten hebben jullie al gelezen. Arme jongen…
Bovenstaande situaties zijn wellicht wat ruw, onwerkelijk, misschien zelfs volstrekt pedagogisch onverantwoord. Wellicht blijven het allemaal maar fantasieën. Het zal allemaal wel. Waar het om gaat is dat ik er altijd voor haar zal zijn, voor de volle 100%. Met een lach, een traan, een grapje, een stevig gesprek of met alleen maar stilte (in de auto naar huis vanaf het politiebureau). Maar ik zal het doen op mijn manier, uiteraard in samenwerking met haar moeder, maar vaders en moeders verschillen nu eenmaal in de uitvoering van dingen. Maar ik ben, en wordt nog meer, die papa waar je als dochter op kan rekenen. Altijd.