9 dingen die je zal herkennen als je eeuwig achterloopt met de was
Denise Meijer
De was. Waarschijnlijk nummer één, meest ondankbare kutklusje in een huishouden met kinderen. Een gebed zonder einde, een letterlijke ‘berg’ om te beklimmen en voordat je de bodem van de wasmand hebt kunnen bereiken… ligt er alweer een nieuwe stapel om aan te beginnen.
Handdoeken, sokken, boxers, kledingstukken die te ranzig zijn om aan te pakken… De cirkel is iedere ronde weer rond genoeg om je een dag of twee (drie, vier, vijf) bezig te houden. En op die momenten denk je met veel heimwee terug aan de dagen dat je het redde met één wasje per week. Die je ook nog eens, op dezelfde dag, netjes gestreken en gevouwen had.
Achterlopen met de was is een chaos
De was is bij mij in huis ‘mayhem’. Het washok heeft niet eens een woord om de daadwerkelijke pijnhoop te omschrijven. Ik ben eigenlijk nooit ‘bij’ met de was en ik weet zeker, dat ik de hoop dat dit gaat gebeuren, al heel lang geleden heb opgegeven. Omdat ik een leven heb, bijvoorbeeld!
Zit jij toevallig met hetzelfde probleem? Dan herken je vast het één en ander uit het onderstaande lijstje. Je weet wel: van die dingetjes waar je tegen aanloopt als je (net als ik) eeuwigdurend achterloopt met de was.
Je leeft van wasstapel, naar wasstapel
Kortom: Vuile was, schone was en dat is het wel zo’n beetje.
Soms zijn er momenten dat je een beetje ‘overijverig’ bent. Dan zijn de stapeltjes vuile was op kleur gesorteerd en is de schone was onderverdeeld in ‘kleding, handdoeken, ondergoed en sokken’.
Over die sokken gesproken…
Ik ben vast de enige niet die eens in het kwartaal een hele lading aan ‘eenzame’ exemplaren weg sodemietert.
En dan weer over weg sodemieteren gesproken…
Kledingstukken met mysterieuze, onverwoestbare vlekken? Die belanden negen van de tien keer in dezelfde vuilniszak.
Daarentegen ligt je kast VOL met kledingstukken die je feitelijk gezien allang weg had moeten gooien
En die eindigen op onverklaarbare wijze, zonder gedragen te zijn, altijd weer tussen de stapel vuile was. Hoe dan!?
Verbazing?
Ben jij toevallig ook een ster in semi-verbaasd reageren, wanneer iemand je wijst op die vreemde vlek op je trui? Ik verdien inmiddels een Oscar voor deze (specifieke) prestatie.
Strijken doe ik pas op het moment dat een kledingstuk gedragen gaat worden en alleen als het écht, écht nodig is.
Want waarom zou je tijd en energie besteden aan kleding wat uiteindelijk toch op een hoopje in de kast belandt? Precies! Niet. Je kan je tijd namelijk beter besteden aan het bingen van je favoriete serie, toch?!
Ik schaam me overigens niet voor het feit dat ik soms twee verschillende sokken draag.
En als ik denk dat ik EINDELIJK ‘mijn shit’ op orde heb…
Dus alles netjes gewassen, gevouwen en gesorteerd in de kasten ligt en ik oprecht vind dat ik een medaille verdien voor deze wereldprestatie. Dan komt kind nummer één doorweekt binnen met sokken die samen met een ‘chemisch risico’ bordje horen te komen.
En daar gaan we dus ALWEER…
Maar er is een troostende gedachte. Het maakt niet uit waar ik ga, wat ik doe en hoe ik mijzelf voel: de was staat altijd voor me klaar. Daar kan ik pas écht op rekenen.
Hoe fijn is dat!?