Boosheid bij kinderen hoort erbij
Love2BeMama
Als ik een top 10 zou maken van problemen waarmee kinderen mijn praktijk komen, zou boosheid op nummer 1 staan. Het is opvallend hoeveel kinderen boos zijn. Ik hoor verhalen over weerbarstige peuters, krijsende kleuters, schoolkinderen die met spullen smijten en pubers die passief/agressief zijn. Van peuters en pubers kun je het verwachten; het hoort bij de fase waarin zij zitten. Maar een kind van vijf dat zijn ouders in het gezicht slaat en het hele gezin terroriseert; dat is niet normaal. Zo’n kind geeft een signaal: help, ik zit niet lekker in mijn vel.
Natuurlijke emotie
Boosheid is een natuurlijke emotie. Net als vreugde en verdriet hoort het bij het leven. Boosheid geeft je de mogelijkheid je grenzen af te bakenen en voor jezelf op te komen. Door boos te worden, zend je een boodschap aan de ander: tot hier en niet verder! In veel gezinnen is boosheid niet geaccepteerd als manier om je ongenoegen kenbaar te maken. Ouders doen hun best de lieve vrede te bewaren en vermijden confrontaties omdat zij geen ruzie in huis willen. Daarmee geven zij onbewust een boodschap aan hun kind: boosheid is niet goed, je kunt het maar beter niet voelen. Het gevolg is dat het kind zijn gevoelens gaat onderdrukken. De boosheid gaat als het ware ondergronds en kan daar schade aanrichten. Onderdrukte boosheid “vreet” aan je en kan op de lange duur gevoelens van angst, depressie of zelfs agressie veroorzaken. Mensen die hun boosheid jarenlang hebben opgekropt zijn net vulkanen; zij kunnen ieder moment uitbarsten.
Boos worden = gezond!
Af en toe boos worden is heel gezond. Het lucht op te zeggen wat je op je hart hebt en daarna kun je er weer een tijdje tegen. Wanneer een kind elke dag boos wordt en om het minste of geringste uit zijn slof schiet, is er wellicht meer aan de hand. Daarom is het belangrijk te letten op de signalen die jouw kind afgeeft.
- Wordt jouw kind boos om ‘niets’?
- Komen de uitbarstingen verschillende malen per dag voor?
- Loopt de boosheid zo hoog op dat hij er zelf niet meer uitkomt?
- Blijft je kind lang boos?
- Reageert het kind zijn boosheid af op anderen?
- Lopen de overige gezinsleden op hun tenen om uitbarstingen te voorkomen?
Geef een kind dat boos is de tijd om af te koelen. Pas wanneer het kind gekalmeerd is, kun je met hem praten over de oorzaak van de boosheid. Dit hoeft niet meteen na een uitbarsting te gebeuren. Soms is het beter te wachten totdat zich een gelegenheid voordoet, bijvoorbeeld ’s avonds op de rand van het bed of als je samen in de auto zit op weg naar een clubje of vereniging. Haak in op de emotie die je bij jouw kind hebt waargenomen: laat hem zijn verhaal vertellen en vat het kort samen: “Dus jij vindt het niet eerlijk dat jouw broertje iets wel mag wat jij niet mag?” of “Dus jij bent verdrietig, omdat papa na de scheiding geen tijd meer voor jou heeft?” Vaak is het voldoende wanneer je begrip toont voor de gevoelens van het kind. Het kind voelt zich gehoord en gezien en dat is voor ieder mens belangrijk.
> Lees ook: Dreumestereur.