Klagen over je zwangerschap
Mijn beste vriendin was zwanger en ze klaagde. Ze was moe, had last van d’r bekken en wilde dat dat kind nu eindelijk weleens kwam. Ik snapte er niets van, je moet blij zijn dat je zwanger kan worden. Je wist toch dat je klachten kon krijgen en zo erg was het toch allemaal niet? Tot ik zelf zwanger werd toen snapte ik het ineens een stuk beter. Maar wat maakt nu dat sommige moeders meer last lijken te hebben tijdens de zwangerschap dan anderen?
Hormonen
Wanneer je zwanger wordt veranderd er van alles in je hormoonhuishouding. En hormonen, hormonsters ook wel genoemd, doen rare dingen met je. De eerste twaalf weken van de zwangerschap ben je door je hormonen doodmoe en vaak misselijk. Dat is al heel vervelend, dat je kunt slapen wat je wilt maar je nooit uitgerust voelt, maar dan zijn er veel vrouwen die zich zelfs een beetje depressief voelen onder invloed van de hormonen.
Depressief
Ik heb me tijdens de eerste weken echt zorgen gemaakt over mijn gemoedstoestand. Ik voelde me zo moe en down, ik snapte er niets van. Ik moest blij zijn dat ik zwanger was en niet depressief. Ik heb in het verleden ook moeilijke perioden gekent en was doodsbang dat ik nu weer in zo’n periode zou eindigen. Ik stond op het punt om de huisarts te gaan bellen om mijn gevoelens te gaan aankaarten en toen was ik 13 weken zwanger, de hormonen stabiliseerden en het ging ineens stukken beter.
Praten
Wat mij hielp die eerste weken was praten. Praten met mensen in mijn omgeving, mensen die mij begrepen en zo ook met mijn vriendin die een paar jaar eerder zo liep te klagen. Nu snapte ik haar. Schaam je niet voor je gevoelens en denk niet dat je alleen maar blij hoeft te zijn. Als je echt gaat praten met mensen in je omgeving hoor je dat veel meer mensen kampen met deze gevoelens en gedachten. Zorg verder die eerste twaalf weken goed voor jezelf, ga naar bed als je moe bent en kunt en vraag je partner dingen van je over te nemen. Als je echt denk dat je te ver in een zwart gat verdwijnt is het goed eens te praten met de verloskundige of huisarts. Houd in je achterhoofd dat het waarschijnlijk met 13 weken beter gaat.
Tweede trimester
Dan breekt het tweede trimster aan en eigenlijk is dat het fijnste deel van je zwangerschap. Iedereen weet inmiddels dat je zwanger bent en heeft begrip voor je buien. Je hebt niet meer zoveel last van de hormonale vermoeidheid en lichamelijk voel je je meestal nog wel goed. Geniet ook van de momenten dat je je goed voelt nu. Er komt nog meer om over te klagen.
Bekken
Rond 20 weken veranderd er weer iets in de hormoonhuishouding. Je lichaam geeft een stof af waardoor alle weke delen en de banden in je lichaam wat slapper worden. Dit is nodig om te zorgen dat de baby straks door het bekken kan, maar dit kan ook zorgen dat je bekkenklachten krijg. Bekkenpijn kenmerkt zich door lage rugpijn uitstralend naar je benen of pijn in je schaambeen. Helaas was ik ook 1 van de gelukkigen die na 20 weken steeds meer last kreeg van haar bekken. Ik heb uiteindelijk een bekken therapeut opgezocht en die heeft mij goed geholpen met tips en handvatten. Toch heb ik ook over dat bekken aardig wat af geklaagd tegen mijn omgeving. Ik kon uiteindelijk bijna geen trap meer lopen en liggen in bed was moeilijk doordat bijna elke houding zeer deed. Ik vroeg me echt weleens af waar ik aan begonnen was.
Derde trimester
En dan breekt het derde trimester aan. Ze noemen het niet voor niets de laatste loodjes. Je buik wordt groter, zit steeds meer in de weg en je wordt weer vermoeider door het extra gewicht dat je meesjouwt. Als het punt komt dat je zelfs je eigen onderbroeken niet meer past en je je man moet vragen je veters te strikken, is het dieptepunt in je humeur ook wel bereikt waarschijnlijk. Slapen wordt moeilijker en vervelender en je kan niet wachten tot je kindje er nu ‘eindelijk’ eens is.
Klagen
Ook tijdens het derde trimester wordt er wat geklaagd door aanstaande moeders. Het is al meer geaccepteerd om te klagen tegen het einde van de zwangerschap dan in het begin. Wat is dat toch? Hebben wij vrouwen met zijn allen besloten het geheim te houden dat zwanger zijn echt niet altijd leuk is? Willen we ons stoerder voordoen dan we zijn? Echt vraag maar eens in je omgeving hoe anderen de zwangerschap hebben ervaren dan kom je erachter dat bijna iedereen, in meer of mindere mate, wel iets te klagen had. Toch zul je, zeker van ongewenst kinderloze stellen, ook op onbegrip stuiten. Wat klaag je nou, wees blij dat je zwanger bent.
Balans
Mijn mening is dat het helemaal niet erg is om af en toe eens flink te klagen in de zwangerschap. Je voelt je soms slecht en moe en dan mag je dat zeker wel uiten. Vind daarvoor mensen die je vertrouwt en die je begrijpen. Wees lief voor jezelf en maak je niet te druk over het feit dat je niet alleen maar op een roze wolk zit. Probeer ook balans te vinden in je gevoelens en gedachten. Ga niet heel de dag zwelgen in zelfmedelijden, maar doe ook niet alsof alles fantastisch en geweldig is terwijl je je gewoon verschrikkelijk voelt. Iedere nieuwe dag is er een nieuwe kans om je beter te voelen, je blijft je echt niet eeuwig rot voelen. En tot slot, alle clichés zijn bijna waar. Je bent het niet volledig vergeten als je je mooie kindje in je armen houdt, maar het maakt het wel allemaal weer goed.