Laat het los!
Voordat ik vertrek van huis verandert mijn vent in mijn ogen in een blijkbaar onwetende vader waar alles aan uitgelegd moet worden. Van wat de kinderen eten; brood, fruit, etc.. ‘Echt waar?!’ vraagt hij grappig, tot wat hij moet doen als ze ruzie maken en hoelaat ze naar bed gaan. ‘Ben ik er anders nooit bij?’ vraagt hij verontwaardigd. ‘Ik ken mijn kinderen en we redden ons prima!’ Wijs en trots zoals hij is en ik ga gerust weg en laat het los.
Daar zit ik dan… op een hotelbed in Scheveningen. Met drie vriendinnen zijn we er even tussenuit. Na veel terrasjes in de zon op het strand, winkeltjes, nog meer borrel- en bijkletstijd bij een haardje op heerlijke loungebanken, gaan we even relaxen voordat de avond begint.
De 20 jaar dat we elkaar kennen, zijn we nog even spontaan samen en we wanen ons weer als jonge meiden. Niet dat we al bejaard zijn, maar met ons gemiddeld 35 jaar toch al redelijk gesetteld, in de vorm van vaste baan, eigen woning en sommigen met kinderen. Nu weer even helemaal zoals je oorspronkelijk was; jong, vrolijk (nog steeds trouwens) en (bijna) alles kan. Nou, vandaag ook! We gaan op stap en genieten van elkaars gezelschap!!
Hoe had ik me zoveel jaar geleden in deze fase van mijn leven voorgesteld? Huisje, boompje, beestje, ja, heel graag, maar ik was wel van plan het iets anders aan te pakken dan mijn ouders qua verdeling van zorgen voor. Mijn moeder was altijd zo goed voor ons. Samen met mijn broer, zus én vader zijn we in de watten gelegd. Ze deed alles voor ons. Ik vond dat natuurlijk heerlijk, maar kwam wel vaak voor haar op met ‘Mam, je kan ook wat rustiger aandoen’ of ‘Laat pa zelf zijn koffie zetten! Laat het los!’
Ok, 18 uur later; we zijn hier niet meer aan gewend. Gaap!!! Na een super gezellige avond vol verhalen, dans en muziek, ga ik weer heerlijk naar mijn gezin! In de trein bedenk ik me dat ik ongemerkt toch wel het een en ander van mijn moeder heb overgenomen. Hoe ik me er boos over heb gemaakt tijdens gesprekken met mijn haptonoom, hoe anders ik er nu ook wel naar kan kijken, trots! Mijn moeder was en is heel lief! Het is een hele goede eigenschap om te zorgen voor, maar het is wel blijven zoeken naar die balans en bewust blijven van jezelf en je reserve’s. Ik ben blij als mensen om me heen mij daarin waarderen… dus laat dat stukje negatieve ervan ook LOS… 🙂
