6x dit is echt niet zo slecht voor je kind
Denise Meijer
Als je eenmaal een kindje heb gekregen. Dan gaat er een compleet nieuwe wereld voor je open. Een verrijking, dat is waar! Maar dit kan van tijd tot tijd best verwarrend zijn. Binnen een korte tijd krijg je namelijk een stortvloed van informatie over je heen en dan vooral over de dingen die niet goed zouden kunnen zijn voor de ontwikkeling van jouw kleintje.
Bron van ergernis
Ongevraagd advies ligt daarbij op de loer en is daarbij ook een bron van ergernis en de (toch al aanwezigheid) die iedere moeder zal herkennen. Uiteindelijk willen we allemaal het beste voor onze spruitjes, toch? Maar hoe krijg je dat voor elkaar als je eigenlijk van het begin af aan al lijkt te falen. Maar wees gerust! Want de volgende keer als jij kritiek krijgt op onderstaande ‘foutjes’, dan heb jij in ieder geval een goed onderbouwd weerwoord klaar!
Dit is echt niet zo slecht voor je kind!
1. In kindertaal praten
‘Toet toet’ en ‘woef woef’? Als je sommige mensen moet geloven is dit uit den boze voor de spraakontwikkeling van je kind, maar niets is minder waar. Sterker nog: deze manier van praten, in combinatie met de aparte hoge manier van praten (zoals moeders bijna volautomatisch tegen hun kinderen doen), heeft zelfs een naam, namelijk: Motherese (vrij vertaalt als: mamataal).
Motherese is een natuurlijke wijze waarop moeders met hun kinderen communiceren en is zelfs iets wat de taalontwikkeling ten goede kan komen. Zelfs de ouders die denken dat ze Motherese niet gebruiken door geen gebruik te maken van verbasteringen (toet toet en woef woef), maken zich hier onbewust toch schuldig aan door hun kind aan te spreken met simpele, korte zinnen die voor hun makkelijk te gebruiken en te kopiëren zijn.
2. Met je kind op één kamer slapen
Dat kan toch zeker niet!? Baby’s zouden namelijk al haarfijn aanvoelen dat dit over een paar jaar een middeltje kan worden om ouders eens flink te manipuleren.
>> Lees meer in dit artikel over samen slapen met je kind.
Onzin natuurlijk! En het is zelfs bewezen dat ‘rooming in’ (lees: Dit is niet hetzelfde als in één bed slapen met je kind) tijdens de eerste zes maanden na de geboorte, de kans op wiegendood verkleint.
3. Voeden op verzoek
Want daar zou je dikke, verwende en onverzadigbare kinderen van kunnen krijgen. Eten doen kinderen (lekker Hollands) op schema en vaste tijden. Het tegenargument luidt echter dat ook baby’s prima in staat zijn om zelf aan te geven waar zij behoefte aan hebben. Een schone luier = huilen, krampjes = huilen en vanzelfsprekend is honger ook huilen.
De natuur een beetje zijn gang laten gaan kan dus helemaal geen kwaad en kan soms heel bevrijdend werken. Voorbeeld: ik tobde wekenlang met schema’s en de hoeveelheden flesvoeding die mijn zoon naar binnen kon werken. Totdat ik de handdoek in de ring gooide en het aan hem overliet. Binnen twee dagen zaten we onder de maximale hoeveelheid en liet meneer een nachtfles vallen, waardoor we ineens een paar uur extra konden slapen. Zalig!
4. Suikers
En nee, denk nu niet gelijk aan felgekleurde E-nummer lolly’s met een flinke dosis aan geraffineerd vergif. Maar diksap in de kast laten staan omdat er (fruit)suikers in zouden zitten? Dat is natuurlijk nergens voor nodig en vooruit: uiteindelijk heb je best een blij kind mocht er onverhoopt toch zo een ‘vergifbommetje’ in terecht zijn gekomen. Alhoewel… Geluk is ook gezond, toch?
>> Lees ook: Suiker is zo slecht nog niet.
5. Je kind eens wat minder aandacht geven
Oh, the guilt! Maar het is helemaal niet zo slecht voor je kind om zichzelf zo nu en dan te vermaken en ook dit hoort uiteindelijk bij het (gaan we weer) natuurlijke ‘uitvliegen’ wat de kleintjes uiteindelijk (al mag dit van mij nog heel lang duren) gaan doen. Dus heb je een keer geen zin om op te staan om te kijken naar het duizendste verplaatste Legosteentje? Er is niets om je zorgen over te maken en je kind houdt hier zeker geen langdurige, psychische schade aan over.
6. Een afwijkende ‘voedingskeuze’
Ik gebruik bewust de term afwijkend, omdat er in mamaland geen juiste keuze lijkt te zijn als het gaat om de voeding. Dat kindjes in derdewereldlanden een stuk minder keuzes hebben op dat gebied, dat laten we even achterwege. Al denk ik dat mijn punt hiermee wel duidelijk gemaakt wordt. Wel of geen suiker. Borst of flesvoeding, Rapley of van een lepel? Aan het einde van de dag krijgt jouw kind in binnen wat hij of zij nodig heeft om op te groeien tot een gezonde volwassene en je handelt zoals elke andere ouder. Met oog op wat JIJ het beste vindt voor JOUW kind en hier kunnen geen statistieken en grafieken tegenop. Punt.
Op welk van jouw opvoedkeuzes krijg jij commentaar en welk argument gebruik je dan om deze te ‘verantwoorden’?