Dag auto, hallo mamafiets
De man inspecteerde de onderkant van mijn auto, ging in de auto zitten en startte de motor. Hij gaf gas en schudde met zijn hoofd, stapte uit de auto en inspecteerde de motor. Hij liep nog een rondje om de auto en zei toen tegen mijn man, ik kan er maximaal 140 euro voor geven. Maar hij had 200 euro geboden via marktplaats? Ok, mijn auto was oud en de APK liep over 1 maand af en jáááá de garage had inderdaad gezegd dat er heel veel roest was aan de onderkant van de auto. En ok ok ok, de reparatie zou ongeveer 800 euro kosten. Uiteindelijk wisten we nog 10 euro erbij te snoepen. Ik stapte in de auto van mijn man en keek die man na, die de nieuwe eigenaar was van mijn auto. Hij was zijn eigen auto aan het nakijken, deze startte namelijk niet meer. En dan zei hij iets over mijn auto, nota bene. We reden weg, dag auto, snik.
Mama heeft geen auto meer
Voor het eerst in tien jaar ben ik autoloos. Ik voelde me invalide, ik kon nergens meer naartoe, ik zou aan het huis gekluisterd zijn met onze twee kids. Ik kon alleen maar naar het speeltuintje achter ons huis, wat boodschapjes doen, misschien naar een andere speeltuin aan de overkant, of naar de kinderboerderij, maar dan hield mijn leven op. Groot drama. Je begrijpt het al, ik was erg gehecht aan mijn auto. Niet zo overdrijven! Weleens gehoord van het openbaar vervoer? Fietsen? Ja mag ik en nee en nee, maar ik moest er toch aan geloven.
Ik zit totaal niet in de wereld van mamafietsen, voorzitjes, achterzitjes, fietskarren en bakfietsen. Dus onderzoek was wel gewenst. Wat zijn uiteindelijk mijn ervaringen met een mamafiets? Laat je door mij informeren!
Eerste vraag: Bakfiets of een mamafiets met eventueel een fietskar
Na wat onderzoek op internet en navraag te hebben gedaan bij andere mama’s op de voorschool van mijn oudste, hebben we voor een mamafiets gekozen met fietskar. Ik heb mij laten vertellen dat bakfietsen zwaar en duur zijn. Verder zijn de 3-wielen bakfietsen moeilijk wendbaar. Met een 2-wielen bakfiets ben ik bang, dat ik uit balans raak. En zo’n bakfiets gebruik je niet meer zodra de kinderen wat ouder zijn. En met een mamafiets kan je nog gewoon zelf fietsen. Zonder kinderen. Ook wel eens fijn.
Tweede vraag: Wat voor een mamafiets?
Onder de mamafietsen zijn er twee topmerken heb ik mij laten vertellen. Via internet zagen we er één inclusief voor- en achterzitje voor een prijs van ongeveer 500 euro. Daar aangekomen, ging ik eerst die fiets uitproberen zonder kids. Ik kon niet meer fietsen, leek wel. Ik slingerde van links naar rechts en weer terug. En bij het opstappen, kwam ik steeds tegen het voorzitje aan. Dat is normaal, zei de fietshandelaar. Echt waar? Zo weinig ruimte? Kwestie van wennen, zei hij. Het is het veiligst wanneer je zittend met je beide voeten op de grond kan komen. Nee, dat lukte niet: de fiets was te hoog voor mij. Een andere fiets dan maar: een andere topmerk met voor- en achterzitje ook voor 500 euro. Die ook uitgeprobeerd, op de laagste stand. Ben ik nou zo klein? Deze zat inderdaad wat lekkerder, maar ik twijfelde over het voorzitje. Ik slingerde al zonder kind, laat staan met kind in een voorzitje. Kwestie van wennen, werd mij weer verteld.
Gelukkig konden wij een fiets halen via de fietsplan van mijn man. Na een ochtendje met twee jengelende kinderen in de fietswinkel, waren wij uiteindelijk thuisgekomen met een splinternieuwe mamafiets op 48 cm hoogte, inclusief fietstas, voor- en achterzitje. Het voorzitje wat ik graag wilde hebben, was te hoog waardoor mijn zicht enigszins wordt belemmerd. Ik moest voor het andere voorzitje gaan, wat ik minder mooi vond. Vooruit dan maar.
Derde vraag: Wat voor een fietskar?
Er bestaan talloze merken fietskarren en elk heeft z’n voor- en nadelen. Ook onder de fietskarren heb je een aantal topmerken. Ik heb twee vriendinnen, die allebei een fietskar hebben van Nederlandse bodem. Allebei zijn zij er tevreden over. Inklapbaar? Tot welke leeftijd/gewicht kan een kind in een fietskar? Als buggy te gebruiken? Makkelijk los te koppelen? Hoewel ik erg van het online winkelen ben, wens ik nu wel een fysieke winkel waarbij ik de fietskar kan zien en kan uitproberen met mijn kinderen erin. Het zijn er weinig, maar we hebben er een winkel gevonden. De winkel heeft de drie verschillende merken in zijn winkel gestald staan. Hij raadde mij meteen de fietskar aan die mijn vriendin ook had. Deze heeft als enige van alle fietskarren een harde ondergrond, van kunststof. De kids heb ik erin laten zitten. Mijn oudste paste er perfect in, zelfs als hij wat langer zou zijn, zou hij erin passen. Hij is inklapbaar, als buggy te gebruiken, past door elk deur. Uiteindelijk hebben wij deze via marktplaats kunnen kopen, scheelt een hoop geld. Er zit nog een klein ruimte achter in de fietskar om wat bagage mee te nemen.
Vierde vraag: Tevreden?
Na twee weken van onderzoek, navragen, reviews lezen, heb ik dus nu een mamafiets. Elke dag breng ik mijn oudste in de fietskar naar de voorschool en mijn jongste gaat mee. Ze vinden het beiden ontzettend leuk. En ik moet zeggen, fietsen met een fietskar valt inderdaad mee. Tuurlijk met tegenwind, is dat flink karren. Maar fietsen op een vlak wegdek, zonder tegenwind, is te doen en je kan redelijk met de kids praten. Beetje harder dan normaal, dat wel.
Laatst waren we met z’n vieren een stuk gaan fietsen; 30 minuten heen en 30 minuten terug. Heerlijk en de kids vonden het super. Ook was ik de fietskar los gaan gebruiken als buggy. De oudste vond het super, dat hij kon gaan zitten. Zo was ik een keer van mijn ouders huis naar mijn eigen huis gaan lopen met de fietskar, het was bijna een uur lopen. Het was heerlijk weer en de jongste moest toch slapen. Kan ze dat lekker doen in de fietskar. In plaats daarvan viel mijn oudste in slaap en de jongste zat de hele tijd te brabbelen, mijn oudste te porren in zijn gezicht en op zijn borst.
Laatste vraag: Auto of fiets?
Wennen is het zeker. Mijn onafhankelijkheid heb ik voor een deel terug. Even met de kids op bezoek bij mijn nichtje in Capelle, kan niet meer zo makkelijk (ik woon in Den Haag). Even naar Plaswijckpark kan ook niet meer. Maar hé, er rijdt een metro rechtstreeks vanaf mijn huis naar haar huis en Plaswijckpark is maar één keer overstappen. Het komt goed. Eens zal ik net zo dol zijn op mijn mamafiets als op mijn autootje.
