Rondreis Amerika met baby: problemen en oplossingen
Tilda Timmers
Tijdens onze rondreis door Amerika met baby lopen we tegen allerhande problemen, oplossingen en bijzondere situaties aan. Van gedoe met een babybedje tot gigantische supermarkten, gezellige families en rare wetten. Welke problemen we ondervonden en wat onze oplossingen waren tijdens onze rondreis door Amerika lees je in dit blog.
Rondreis Amerika met baby
Wij gingen op rondreis door Amerika met baby. Al reizend kwamen we best wat problemen tegen maar daar kwam uiteindelijk ook een oplossing voor. Lees vooral verder voor (hilarische) momenten tijdens onze reis met baby door Amerika.
Geen babybedje? Opgelost!
Zo kom je er bijvoorbeeld achter dat ze niet overal babybedjes hebben. Ook al zoek je op een hotelkamer met babybed, ook al boek je die kamer met extra vraag of ze dat bedje ook daadwerkelijk hebben en dit aan je willen bevestigen: hij is er niet. Nee, echt niet. Daar sta je dan met een intens vermoeide baby op je arm die niks liever wil dan slapen en inmiddels zwaar chagrijnig is (en jij dus ook). Onbegrijpelijk dat dit in westerse landen nog steeds zo kan gaan. We waren het gedoe meer dan zat en kochten bij de lokale Wallmart ( een XXXXXXXXXXL supermarkt waar ze ook alles omtrent baby’s en huishoudelijke artikelen verkopen) een babybedje. Hop, zo in de achterbak van onze huurauto en gaan met die banaan. Niks zo gemakkelijk als dat.
Feest met Joodse familie
Toen hadden we meteen ook veel meer bewegingsvrijheid in waar we zouden verblijven, want nu hoefden we niet alleen in dure hotels te blijven. Zo verbleven we in San Francisco in een heel leuk Bed & Breakfast bij Joodse mensen. Ze waren zo ontzettend aardig. Bij aankomst, stond er wijn en hapjes voor ons klaar! ’s Avonds kookten ze een heel feestmaal voor ons, inclusief koosjere worst. Voor alles is een eerste keer zullen we maar zeggen. Die avond vertelde ze ons dat ze ook Nederlandse vrienden hadden en na een paar glazen wijn, werd de sfeer er steeds gezelliger.
Manlief was bijna jarig en ze begonnen spontaan hun versie van het ‘Lang zal ze leven’ te zingen. Hilarisch vonden we het! We zongen vrolijk mee en klapten voor ze alsof ons leven er vanaf hing. Wat ik vooral zo leuk vond aan de ontmoeting met deze mensen, is dat ze heel geïnteresseerd waren in ons. Ze vroegen van alles over Neerland, Europa, hoe wij het leven zagen en de vergelijking tussen onze twee landen. Dit in tegenstelling tot de andere Amerikanen die we waren tegen gekomen. Die waren zo vol van “America the great”, dat ze monologen van soms wel een half uur (ja, je leest het goed!) hielden. Ik zat met open mond te luisteren. Niet alleen van verbazing, maar omdat ik schaamteloos zat te gapen. Uit verveling.
Death Valley
Het toppunt was onze ontmoeting in Death Valley. Een prachtig natuurgebied waar je op zowel het hoogste punt (1600 meter boven zeeniveau) als het laagste (1200 meter onder zeeniveau) kunt staan. Helemaal enthousiast van onze dag in dit prachtige natuurgebied, kwamen wij thuis. ‘s Avonds ontmoette we onze buurman, die ook vol was van zijn dag. Hij kwam aan met zijn tas vol boodschappen (dacht ik), dus ik hielp de beste man even om zijn hotelkamer open te maken. Eenmaal binnen, viel de tas open en wat zag ik? Geen bananen, cola of andere boodschappen in zijn tas. Welnee: hij zat bomvol geweren en pistolen. Met mijn baby slapend in de kamer ernaast, liepen de rillingen over mijn rug. Are you kidding me?
Schietkamp als uitje…
Ik liep naar buiten en fluisterde tegen Tim wat ik zojuist gezien had. Hij was er iets minder van onder de indruk dan ik, maar vond het ook wel enigszins een vreemde gewaarwording. De buurman kwam buiten bij ons zitten met een biertje in zijn handen en stak van wal. Nee, hij was niet in Death Valley geweest. Nee, nee, nee, hij was op schietkamp geweest! Pardon? Ja, op schietkamp. Ik keek manlief aan en dacht: hoor ik dit nou goed? Vervolgens keken ze mij aan en ik vertelde dat in Nederland bijna niemand (legaal)wapens heeft en ik ze doodeng vond.
“No honey, you just have t get used to it, that’s all”, zei buurman nummer twee. Hij liep naar zijn kamer terug en kwam aanlopen met een pistool en drukte dit in mijn hand. Ik wilde niet, dus trok mijn hand terug. “It’s a dummy”, zei hij. Puur om mee te oefenen, geen kogels en hij duwde hem zonder te vragen in mijn knuistjes. Het gevoel dat daarna kwam verbaasde me enorm. Ik was niet langer bang, ik voelde me eigenlijk best op mijn gemak. Het ding voelde lichter dan ik dacht en het was gemakkelijk om mee te richten. Het ding had een laserstraal waarmee je kon zien waarop je moest richten, heel handig enzo.
Ze waren helemaal in hun nopjes met mijn ervaring geloof ik. Als kers op de taart kreeg ik nog een heel verhaal over de Amerikaanse grondwet inclusief wapenwet te horen. En waarom Amerika zo’n geweldig land is, waarom de grondwet zo fantastisch is, etc. En ten kwam het: ik kreeg een aandenken mee! Nee, geen shotgun. Ik kreeg mijn eigen exemplaar van de American Constitution mee! Is dat nou niet aardig? Of we het nog over Nederland gehad hebben? Wat denk je zelf? Het enige wat in dat hele gesprek gezegd heb is: ”Really? Wow! That’s so light. Aim like that? Oke.” Dat was het.
Lees ook: Vliegen met een zieke dreumes, hebben wij weer!
Toch een fijne vakantie
Gelukkig hebben onze Joodse vrienden een verpletterende indruk op ons gemaakt en hebben zij onze algemene indruk van de Amerikanen een tikkie bijgeschaafd. Wij denken in ieder geval met een warm hart aan ze terug. Wil je op rondreis door Amerika met baby? Ik kan je zeggen; het is echt prima te doen!