Grootouders…let it go!
Als grootouders oppassen gaat het daar soms iets anders aan toe dan thuis. Soms is het verschil tussen thuis en bij de grootouders zo groot dat de kinderen thuis weer een soort heropvoeding nodig hebben. Een tip: let it go! Maar wie moet dat eigenlijk doen?
Bij grootouders thuis
Zodra ik de woonkamer binnen kom, rent mijn dochtertje met open armen naar mij toe. Na een dag alleen met manlief te zijn, ben ik toch wel erg blij om mijn kinderen weer te zien die bij opa en oma zijn gebleven. Terwijl ik haar omarm zie ik dat opa mijn zoontje van 4 eten aan het voeren is. Op zijn schoot ligt een ipad en de televisie staat aan. Op de tafel liggen snoeppapiertjes en papiertjes van chocoladereepjes.
Bij ons thuis
Mijn zoontje van 4 kan al sinds hij anderhalf is zelf eten scheppen. Wij eten aan de eettafel, de televisie staat uit en speelgoed ligt niet op tafel. Toetjes zijn bij ons altijd fruit, zo op z’n tijd krijgen zij een danoontje. Bij ons in de koelkast liggen bijna nooit sap of frisdrank. Zo af en toe heb ik een fles siroop in huis. Pakken sap en frisdrank halen wij alleen als wij visite hebben, wij drinken bijna altijd water. Tussendoortjes bestaan bij ons uit fruit, rijstwafels, rozijntjes en koekjes. Mijn zoontje moet nu zelf zijn jas en schoenen aantrekken. Hij moet het immers op de basisschool ook zelf doen.
Opa blijft hem helpen
Zodra opa er is, doet opa het voor hem. Wat wij ook zeggen, opa blijft hem helpen. Zodra hij valt, rent opa naar hem toe om hem te ‘troosten’. Zodra wij ons zoontje straffen om wat voor reden dan ook, huilt hij meteen (zonder opa, huilt hij niet zo snel) en tilt opa hem op om hem te ‘troosten’.
Zo gaat het bij opa en oma
Zo gaat het altijd bij opa en oma. Snoep, chips, helpen aankleden, troosten. Altijd komen mijn kinderen met snoep, biscuitjes, vlekken van ijs terug. Let it go, zei een vriendin van mij. Wat grootouders betreft, let it go. Wat je ook zegt, hoe vaak je het ook zegt, het helpt niet. “Het is maar een klein beetje snoep.” “Maar hij vindt het zo lekker”. “Maar hij had moeite om zijn schoenen aan te trekken.” “Ja is goed, het is de laatste keer dat hij dat krijgt.” Niet dus. Niet te vergeten de kinderfeestjes, daar is altijd wel snoep en chips te vinden. Als bedankje krijgt mijn zoontje bijna altijd… jawel een zak snoep. Op de voorschool van mijn zoontje is 50% van de traktaties snoep.
Vanaf zijn tweede verjaardag krijgt mijn zoontje geleidelijk aan wat meer snacks, om het zo maar te noemen. Maar een hele zak snoep of chips en frisdrank is nog steeds uitgesloten.
Heropvoeding
Wat grootouders niet begrijpen, is dat kinderen heropgevoed moeten worden, zodra ze van opa en oma komen. Mijn zoontje wil opeens niet meer zelf zijn schoenen uitdoen, niet meer zelf zijn jas uitdoen en deze zelf ophangen. Hij is snel huilerig en aan het jammeren. Pas na twee dagen is hij weer mijn lieve zoontje. Al die aandacht en al dat gesnoep bij grootouders doen veel bij kleine kinderen.
Bij ons mag hij best een snoepje, een keertje op de ipad en televisie kijken. Zodra hij dat mag, is hij superblij. En vaak is datgene genoeg voor hem. Hij vraagt bijna nooit om meer. Een moeder op onze zondagsschool beweerde: ‘Als je nu geen snoepje geeft, dan vraagt hij later toch om meer en meer.’ Mijn zoontje niet. De kinderen die ik op verjaardagsfeestjes zie, eten de ene snoepje na het andere, al het andere eten ze niet. Mijn zoontje durft die snoepjes niet eens te pakken, soms vraagt hij of hij een snoepje mag pakken en meestal zeg ik, ja is goed. Hij blij en neemt genoegen met dat ene snoepje. Kinderen die gewend zijn om meerdere snoepjes te krijgen, willen meer en meer.
Het is misschien niet nodig om bij elk wissewasje commentaar te geven aan oppassende (schoon)ouders. Maar bij sommige zaken kan ik echt niet ‘let it go’ toepassen. Zo betrapte ik mijn schoonouders erop dat zij cola gaven aan mijn vierjarige zoontje. Het lijkt mij toch algemeen bekend, dat cola schadelijk is voor de mens. Of dat ene keer dat mijn zoontje zonder autostoeltje in zijn auto zat. Of toen…. nou ja, zo kan ik er nog meer opnoemen.
Let it go
Daartegenover zijn wij blij, dat zij er zijn. Zonder hen moesten we betalen voor kinderopvang en zouden we niet zo makkelijk soms met z’n tweeën zonder kids op stap kunnen gaan. Dus bedankt lieve grootouders. Als jullie onze opmerkingen meenemen, dan zorgen wij dat wij soms … let it go!