Een ode aan mijn smartphone
Sinds ik moeder ben, nu een maand of 15, ben ik nog veel meer gehecht geraakt aan mijn telefoon. Niet dat ik eerder wél vaak zonder gezien werd, maar de relatie tussen mij en mijn smartphone is alleen maar nóg hechter geworden. En ik ben absoluut niet de enige, zo is wel gebleken.
>> Lees ook: 10x waarom een tablet onmisbaar is met kinderen.
In mijn vriendenkring zijn veel stellen min of meer tegelijk met mij en mijn man (weer) ouders geworden. Tijdens het geven van één van die tienduizend flesjes of tijdens de voedingen of het kolven was het gezellig WhatsAppen en Facebooken met mijn collega-moeders. Op WhatsApp zaten we, zeker in het begin, vooral te klagen over dat het toch best wel zwaar is, die gebroken nachten. En op Facebook om om 3 uur ’s morgens elkaars nieuwste ‘kijk eens hoe schattig’-foto te liken.
Bovendien heb ik met twee vriendinnen die tegelijk met mij zwanger waren en mijn zus, die ook twee kinderen onder de 4 heeft, een appgroepje. We vragen elkaar daarin alles, over of we ook wel eens een groene luier voorbij hebben zien komen tot aan waar je leuke spullen kunt kopen. Toen mijn zoontje gek werd van de jeuk toen hij waterpokken had, appte ik dat en stond er binnen een paar minuten een van mijn appgroepgenootjes op de stoep met een middeltje tegen de jeuk.
Dankzij mijn smartphone ben ik dus constant in contact met mijn vriendinnen, ook in de eerste maanden waarin ik nauwelijks buiten de deur kwam. Als ik ’s avonds alleen thuis was, en mijn zoontje het weer eens vertikte om te gaan slapen, gingen we beeldbellen met opa en oma. Vonden zij ook heel gezellig.
Maar buiten dat sociale aspect heb ik via mijn telefoon ook de halve garderobe voor mijn zoontje én voor mijn eigen na-de-bevalling lijf gekocht. Ook pampers, billendoekjes en ander benodigdheden worden snel even via mijn iPhone aangeschaft. Je moet toch íets te doen hebben tijdens al die eindeloze flesjes!
Wat ik iedereen kan áfraden is om alle kwaaltjes, gekke geluiden, huilbuien, slaap- en eetpatronen van je kleintje te gaan opzoeken op Google. Of, nog erger, te gaan bespreken en vergelijken met anderen op allerlei forums. Ik werd er in ieder geval niet vrolijker of rustiger van: je maakt jezelf helemaal gek met al die informatie, die vaker niet dan wel relevant blijkt.
Maar verder: dankzij mijn iPhone voelde ik me niet helemaal afgesneden van de buitenwereld tijdens die eerste toch best wel claustrofobische maanden als nieuwbakken moeder.
Inmiddels is die tijd voorbij, en wordt de wereld stapje voor stapje weer wat groter. De telefoon loopt gezellig mee. Mijn zoontje kijkt ’s ochtends in bed nog even een tekenfilmpje op het apparaat, zodat ik nog eventjes wakker kan worden. Als we in een restaurant eten, mag hij een spelletje doen terwijl we wachten op het eten, bijvoorbeeld. En natuurlijk zijn er al duizenden foto’s gemaakt met mijn smartphone.
Ik kan en wil niet zonder!
