Het ontroerende verhaal achter een tatoeage
Ik ben opgegroeid, voor zover ik dat al mag zeggen zullen velen van jullie denken, in het oosten van het land. In een klein dorp van nog geen 25.000 inwoners. In een klein dorp val je op als je iets anders doet dan de rest en dat doet dan ook bijna niemand. Wil je gaan schrijven? Dan krijg je de vraag of je ziek bent. Heb je als man zijnde lang haar? Dan spreken vreemden je eropaan dat je naar de kapper moet. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben dus opgegroeid in een beschermde wereld en in deze beschermde wereld krijgt een tatoeage nog de stempel van asociaal.
Mensen met een tatoeage zijn dom, hebben geen werk en zijn gevaarlijk. Dat zijn ongeveer de boodschappen die je mee krijgt in een boerendorp. Deze week was er een foto te zien van de meeste geliefde vrouw van Nederland; Yolanthe Sneijder- Cabau van Casbergen. Deze vrouw had een tatoeage laten zetten als blijk van liefde voor hun pas geborgen kind Seks Xavaaaaa, zoals ze dat hier zeggen. Xess Xava dus.
Het verhaal achter de tatoeage
Ik ben dus opgegroeid met de gedachten dat een tatoeage lelijk en asociaal is. Maar is dat echt zo? Is elke tatoeage hetzelfde? Is het niet zo dat het verhaal achter de tatoeage de tatoeage maakt? In mijn ogen in ieder geval wel. Uiteindelijk moet iedereen helemaal zelf weten wat hij/zij doet. Laten we dat voorop stellen. Maar op het moment dat iemand een tatoeage plaatst op een prominente plek dan weet je dat mensen een oordeel gaan hebben.
Er zijn twee type tatoeages: 1. De-ik-doe-maar-iets-tribal-tatoeage 2. De-tatoeage-met-het-verhaal. Zoals je waarschijnlijk raadt ben ik geen voorstander van de tatoeage zonder reden. Persoonlijk vind ik dat deze personen hen lichaam verminken, verminken om stoer te zijn, verminken omdat het kan. Maar een tatoeage is veel meer dan zomaar een plaatje. In het geval van Yolanthe is het een subtiel teken van eeuwige liefde. Dat wil niet zeggen dat wanneer je geen tatoeage plaatst je niet van je kindje houdt maar zij toont het op deze manier. In mijn ogen een meer dan geldige reden. Vooral omdat het klein, subtiel en op een niet te opvallende plek is.
Het ontroerendste verhaal achter de tatoeage
Het mooiste verhaal achter de tatoeage is van een kennis van mij. Een verhaal die ik niet kan vertellen zonder tranen in mijn ogen. Deze kennis zat al jaren met zijn vriendin in de spreekwoordelijke ziekenhuis molen. Een kindje krijgen was bij hen helemaal niet vanzelfsprekend en zij konden het zonder hulp sowieso niet voor elkaar krijgen. Alleen dit al zou een tatoeage waard zijn. Bij slagen, als blijk voor de medische wereld en als nagedachtenis na een aantal heftige jaren. Bij niet slagen ook; een tatoeage voor dat kindje die er nooit is gekomen…
Terug naar mijn kennis. Na een aantal jaren vechten en proberen kwam dan toch het verlossende nieuws. Ze waren, door een klein wonder, zwanger geworden! Iedereen kent het wel, dat ene stel die je alles gunt, zij waren zo’n stel. Je zou voor deze mensen je eigen leven op het spel zetten. Iedereen in hen omgeving was blij voor hen en het geluk kon niet op.
Een aantal maanden later werd die kleine dan toch geboren. Gelukkig was alles goed en het stel had een gezond kindje op de wereld gezet. Hoe blij iedereen was voor hen, zo tegenovergesteld was dat een aantal weken later. Het kindje had ‘iets’ onder de leden. De doktoren konden er niet achter komen wat en binnen een tijdsbestek van twee dagen was het gezin geen gezin meer. Na jaren ploeteren, medische molens en verplichte seks hadden zij hun geluk gevonden. Nog geen maand later is de wereld onder hun voeten weggetrokken.
Het zo gewilde en geliefde kindje is na nog geen maand overleden. Dit stel heeft uiteindelijk nooit meer een kindje gekregen en zijn nog steeds ‘gelukkig’ samen. Zij hebben deze periode afgesloten met een tatoeage. Een tatoeage op hun hart, de plek waar hen overleden baby vereeuwigd zit.
Ben je de een ‘aso’? Nee Dan ben je een held. Iedereen mag zeggen over een tatoeage wat hij/zij wil maar oordeel niet te snel.
Bron afbeelding: Instagram Yolanthe