Hoe kan ik nog een leuke mama zijn?
De laatste tijd bekruipt me regelmatig het gevoel dat ik geen leuke mama meer kan zijn. Natuurlijk is dat niet zo, maar toch. Als je alle ballen in de lucht wilt houden: een eigen bedrijf, kindjes, huishouden etc. Dan kun je niet altijd even gezellig doen!
“Nee, lieverd, mama moet nu even werken.”
“Schat, mama moet dit even afmaken, dan kom ik bij je”
“Ga nu eens gewoon een keertje zelf spelen. Dat kun je toch wel?”
“Maar mama, ik wil bij jou op schoohooooot.” (Zucht)
Het is ook pittig, kan ik je vertellen. Twee kinderen en dan een bedrijf op starten. Ik ben nu goed en wel ruim een half jaar onderweg als ZZP’er. En oei! Het lukt. Het gaat. En daar waar ik succes boek, ben ik BEREtrots. Dat gezegd hebbende, met TWEE kindjes thuis, hoe kan ik dan werken?!
Lees ook: Lieve werkende mama…
NIET! Het kan eigenlijk gewoon niet.
Bovendien, lukt het een keertje wel, omdat zoonlief lekker in de box aan het keutelen is en dochterlief op de iPad bezig, dan nog. Die rust duurt wellicht een half uurtje, alvorens er veelal weer ruw wordt ingebroken. Weg concentratie. Weg inspiratie. Weg werk. En dan heb ik ook nog te maken met een baby die overdag slecht slaapt, met meestal maar één slaapje.
Probeer dan ook nog maar eens heel geduldig te blijven. Pfiew…
Lees ook: Lieve thuisblijfmama…
Oh, dat knagende schuldgevoel
Vraag je je misschien af. Waarom gaan je kinderen niet naar de opvang? Dat gaan ze ook. Alleen heeeeel erg beperkt. Waarom zou ik elke zuurverdiende euro direct aan de gastouder betalen? Ik wil er ook nog iets aan over houden. Bovendien, als ik thuis ben, waarom zouden mijn kinderen dan elders moeten zijn? 😉
Aan de andere kant, als ze dan eenmaal bij de gastouder zijn (1x in de 2 weken samen), dan kan ik KNALLEN. Zo fijn. Zonder schuldgevoel dan ook nog, want oh dat schuldgevoel. Dat knagende schuldgevoel.
Het komt elke keer om de hoek kijken als ik mijn dochter maar weer eens achter de iPad zet, omdat mama moet werken. Of als ik mijn zoontje dan maar in de box zet, omdat ik hem echt niet in de gaten kan houden… Ja hij vermaakt zich er wel, maar verdient hij niet wat meer aandacht? Natuurlijk, geen van beiden komt aandacht te kort. Hoewel ik nog iets vaker leuke dingen zou willen ondernemen met dochterlief. Met zoonlief doe ik elke week aan babyzwemmen. Heerlijk! 😀
Maar mijn dochter. Die komt er voor mijn gevoel wat bekaaid vanaf bij mij. Voordat zoonlief op de wereld kwam, deden we minimaal een keer per week wat leuks: samen zwemmen, naar de Ballenbak, iets anders. Nu niet meer. Het is te lastig. Niet dat we niks meer ondernemen samen. We doen nog best wel wat, maar dan zijn we doorgaans toch met z’n drietjes.
Positieve gedachten
Ach, soms heb je van die dagen. Dan begin je de dag vol met leuke ideeën en positieve gedachten, en eindig je de dag met alle goede voornemens opgegaan in rook, want ja, dochterlief plaste in de broek. Daar werd mama boos om. Dus kon ze linea recta naar bed (voor het middagslaapje), terwijl zoonlief alleen maar huilerig was en niks leek te werken…
Op die dagen vraag ik me wel eens af: Hoe kan ik nog een leuke mama zijn? Met één kind – en een vaste part time baan – was ik volgens mij een veel lievere, meer geduldige mama dan nu met twee kindjes en een onzeker bestaan als ZZP’er. Dus.
Morgen weer een dag.