Drie redenen om je kind tweetalig op te voeden
Love2BeMama
Mijn moeder is Poolse van oorsprong. Mijn zus en ik spreken echter geen Pools. Ik vind dat vreselijk jammer. Ik zal je uitleggen waarom ik vind dat, als je de kans krijgt, je je kind tweetalig op te voeden dat ook zeker moet doen. Redenen je kind tweetalig op te voeden? Lees even verder!
Jaren ’80
Maar eerst, ter verduidelijking: ik verwijt mijn ouders niks. Ik groeide op in de jaren ’80. Ouders kregen destijds het advies om hun kind niet tweetalig op te voeden. Dat zou verwarrend zijn, waardoor het taalniveau ook in het Nederlands niet optimaal zou kunnen ontwikkelen. Anno nu wordt daar toch anders over gedacht.
Bovendien maakte mijn moeder zich het Nederlands in sneltreinvaart eigen, waardoor het ook geen probleem was om binnen het gezin allemaal alleen Nederlands te praten. Toch zie ik wel redenen om je kind tweetalig op te voeden.
Simpele gesprekjes
Ik spreek nu net voldoende Pools om in een restaurant iets te kunnen bestellen, of om een heel simpel gesprekje te voeren. Maar meer ook echt niet. De woordenschat van mijn jongere zus is nog wat minder groot.
Redenen je kind tweetalig op te voeden
Voor mij voelt dat nu als een groot gemis. En wel om de volgende redenen:
- Het is belangrijk voor de band met je familie
Ik heb dus nog nooit een diepgaand gesprek kunnen voeren met mijn oma. Mijn oma spreekt namelijk alleen maar Pools. Ondanks dat ik al sinds mijn tweede jaar minstens ééns per jaar op bezoek ben geweest bij mijn Poolse familie, heb ik nog nooit een ‘echt’ gesprek gehad met mijn oma. Met mijn steenkolen-Pools en gebaren lukte het wel om enigszins met elkaar te praten, maar van een heart-to-heart zal het niet komen. - Het is belangrijk voor je gevoel van identiteit
Hoewel ik gek ben op Gdansk, de stad waar mijn familie woont, voel ik mij niet echt half Pools. Want als je de taal niet spreekt, maak je moeilijker vrienden en word je ook niet voor ‘vol’ aangezien door je semi-landgenoten. Ik voel me er een veredelde toerist. En dat vind ik jammer, want het voelt alsof er een deel van mijn identiteit mist.Hetzelfde geldt voor de liedjes die mijn grootouders vroeger voor mij zongen. Ik kan ze nazingen, maar weet maar half wat de tekst betekent. Dat soort dingen versterkt het gevoel dat je er maar half bij hoort. Conclusie: taal en identiteit zijn sterk met elkaar verbonden. - Een tweede taal spreken = €€€€€
Ga maar na wat ik had kunnen worden als ik Pools sprak: tolk, vertaler, nieuwscorrespondent, ik had een Poolse supermarkt kunnen beginnen, of een uitzendbureau voor Polen in Nederland en ga zo maar door. Kan allemaal niet, want: ik spreek geen Pools!
Oftewel, lieve ouders (in spé) uit andere landen: leer je kind jouw taal. Gun hem of haar die rijkdom.