#prayformyself?
Heel het land staat op de kop. De bloedige aanslagen in Brussel hebben wederom veel angst gezaaid. Naast de gewonden en de doden is het derde doel, angst zaaien, ook gelukt. Elk vergeten tas, verloren handschoen en verkeerd geadresseerde brief is nu een gevaar. De komende dagen zullen wij allemaal in angst leven. In angst voor nog meer doden. Toch gaan we er allemaal vanuit dat wij er zelf niet bij betrokken zijn, maar toch zeggen beamen we massaal dat het behoorlijk dichtbij komt…
Hoezo dichtbij? Is het alleen gevaarlijk wanneer het dichtbij komt? Zijn wij alleen meelevend met mensen wanneer het dichtbij gebeurt?
Op bovenstaande vragen kan ik helaas maar één antwoord geven.
Ja, wij mensen, zijn zo hypocriet dat het ons geen ene bal interesseert wanneer er iets in Afrika gebeurt. Honderden, wat zeg ik duizenden, mensen worden daar vermoord door bijvoorbeeld Boko Haram. Willen wij deze oneerlijkheid onze kinderen meegeven? Het lijkt er wel op.
Heb jij toen dat gebeurde ook je profielfoto aangepast? Of heb jij toen ook gehuild op de bank voor de televisie? Nee, natuurlijk niet. Wat maakt het uit dat die Afrikanen vermoord worden? Zolang het maar niet dichtbij komt. Zolang ons maar niets overkomt…
Met zijn alleen roepen we dat deze wereld kapot is en dat een reset knop een fantastische oplossing zou zijn. Maar doen we hier niet allemaal aan mee met onze hypocrisie? De wereld is voor ons alleen kapot wanneer er eventueel gevaar voor ons en onze naasten dreigt. Al maanden en jaren worden mensen op gruwelijke manieren vermoord. Maar nu het dichtbij komt is de wereld pas kapot? Kom op mensen.
De mensen die doodgaan door achteloze terroristen, dat is erg. Ongeacht op welke locatie op de wereld dat ook is. Laten wij onze kinderen deze boodschap meegeven. De boodschap dat elke dode er één teveel is ongeacht de afkomst of verblijfsplaats.
Ja ook ik vind het eng worden, natuurlijk. Ik ga deze aanslagen niet bagatelliseren. Het is heel menselijk dat je meer angst voelt wanneer er iets ergs dichtbij komt. Daar ben ik mij zeker van bewust. Maar het mag niet zo zijn dat de wereld pas in brand staat wanneer jouw gevaar of gezondheid in gedrang komt.
Neem een voorbeeld aan het Ebola-virus. Al maanden heerste dit virus in Afrika. Bijna niemand interesseerde het en niemand deed wat. Plots waren daar gevallen in Amerika en Europa en toen was er paniek. Onze gezondheid kwam in gevaar, toen moest er iets gebeuren. Toen gingen we met geld gaan strooien om de landen in Afrika te helpen. Niet om deze mensen te helpen en te genezen… nee omdat wij opeens gevaar liepen. Het virus ging over het water en dan is er meteen paniek. Paniek om ons eigen en nooit paniek om een ander.
Voor de mensen die nu hun profielfoto veranderen op Facebook, die nu een bericht plaatsen op Facebook etc. etc. Prima, het is een mooi teken dat je jouw medeleven wil tonen op deze manier, maar wees dan niet zo egoïstisch door het selectief te doen. Door het alleen te doen bij gebeurtenissen die dichtbij jou komen.
Naast het veranderen van de profielfoto gebruiken we massaal een hashtag. De hashtags #prayforparis is omgezet naar #prayforbrussel. Maar eigenlijk willen we maar één dingen zeggen met deze hashtag: #prayformyself!