Kunnen we het doen zoals in Zweden alsjeblieft?
Langer met verlof, betere opvang, kinderen die happy zijn en mama’s die zichzelf kunnen blijven ontplooien doordat ze fulltime mogen en kunnen werken. Het plaatje dat wordt geschilderd door Jennifer Petterson op NRC.nl liegt er niet om. Kijk. Dat willen wij toch ook wel!
Maar nee. In Nederland gaat het juist de andere kant op. Het wordt alleen maar moeilijker. De overheid verlangt van ons dat we voor zieke familieleden zorgen. Liefst ook nog zieke vrienden, als het even zo uitkomt. We moeten bijspringen op school: schoonmaken, plein- of luizenmoeder uithangen, enzovoort. Tegelijkertijd wordt de druk verder op gevoerd om vooral full time aan de bak te gaan. Alleen verdieners worden 5x zo zwaar belast. Bepaalde voordeeltjes die huisvrouwen dan nog hadden in de vorm van toeslagen werden al gekort of afgeschaft.
Goede opvang, een vereiste!
Ok. Toegegeven. Zelfs al kon ik fulltime aan de bak, omdat de opvang mogelijkheden geweldig zouden zijn, dan zou ik dat toch liever niet willen. Daarvoor heb ik geen kinderen gekregen, zeg ik altijd. Ik heb kinderen gekregen om ze zelf op te kunnen voeden, niet om ze fulltime uit te besteden. Dat gezegd hebbende, dat is natuurlijk een persoonlijk iets. Als je moet, of niet anders kunt, en misschien ook helemaal niet anders wilt. Ja, dan is goede opvang een vereiste!
Juist daar wringt hem nu juist de schoen in Nederland. Het beeld dat Jennifer schetst, daar worden we niet blij van. Kinderopvanglocaties die onderbemand zijn. Dusdanig dat ze blijkbaar een keer vergaten haar baby te voeden. Dat vind ik onvoorstelbaar.
Ik zeg: lang leve de gastouder!
Nu is het beeld dat Jennifer schetst wel heel erg zwart-wit, want ja, je hebt ook nog zoiets als gastouders. Veel kleinschaliger, veel persoonlijker en naar verhouding ook nog eens financieel aantrekkelijk, want je betaalt wat je afneemt. Lang leve de gastouder.
Van andere mama’s hoor ik overigens juist wel goede verhalen over hun kinderdagverblijf, maar ook daar af en toe met de bijbehorende ervaringsverhalen. Te druk bezette leidsters, met alle gevolgen van dien, tot en met in een sporadisch geval verwondingen aan toe. Of ouders die hun kind bij het ophalen regelmatig zelf nog moeten verschonen, omdat de luier helemaal vol zit. Geen tijd. Tja. Dus, dan maar laten zitten met een vieze luier? Bah!
En op school zet de trend zich voort. 28 kinderen en een juf. In de Randstad wellicht normaal. Hier in Montfoort hopelijk niet, want ik zou me echt beraden op andere opties zou mijn kind zo ondersneeuwen op school. Toch, is dat natuurlijk niet, waar het hier omdraait. Dit komt allemaal door bezuinigingen. Dat de overheid zo snijdt in de toekomst van onze kinderen, vind ik onbegrijpelijk! Je kunt op veel bezuinigen, maar ik zeg: handen af van basale zaken als onderwijs en gezondheidszorg!
Het kan dus beter!
Wat mij betreft goed om een middenweg te bewandelen. “Een stukje Zweden naar Nederland halen”, zoals Jennifer dat aangeeft. Yes! Helemaal voor. Zolang de zogenaamde pre-school, maar géén verplichting wordt en kinderen gewoon kind kunnen blijven.
…Want kun je het je voorstellen? Dat je kind vanaf 2 jaar al een Cito moet maken? Of dat je gek wordt aangekeken, omdat je je kind liever bij je houdt totdat hij of zij vier jaar is? Echt! Het is niet te raar gedacht hoor. Er wordt immers altijd door gedraafd naar de andere kant, zoals met de kleuter Cito. Daarom zeg ik: laten we alsjeblieft wél de balans goed bewaken.
Gelukkig mogen kleuters tegenwoordig weer kleuter zijn, en worden een aantal verplichtingen geschrapt. Hoe, wat, waar? Lees meer: Yes! Kleuter mag weer kleuter zijn!