Dagboek van een pleegmoeder
Een man, een vrouw, twee kinderen en een hond. Plus een aantal vissen en een stuk of wat knaagdieren. Wonend in een rijtjeshuis, in een doorsnee wijk. Huisje, boompje, beestje. Eigenlijk is mijn gezin best gewoontjes. Maar zet het woordje ‘pleeg’ ervoor en er lijkt ineens een hele hoop te veranderen. Of toch niet? Ook nieuwsgierig hoe een gemiddelde week er bij ons thuis uitziet? Lees mee!
Maandag:
Sinds enkele weken brengen we Thomas zelf naar school. Hij zit op speciaal onderwijs en werd daar voorheen met een busje naartoe gebracht. Omdat hij telkens hartstikke overprikkeld in de klas arriveerde, hebben we het roer radicaal omgegooid. Ik drop hem bij zijn juffen en rijd door naar mijn werk. Op de terugweg geef ik manlief een seintje: ik kom eraan, ga maar vast koken! Thuis volgt de welbekende avondspits en rond 20.00 uur plof ik met een cappuccino heerlijk op de bank.
Dinsdag:
Vanochtend heb ik vrij genomen, omdat de ouders van Vera naar ons toe komen voor een gesprek. Ik vertel hoe het met haar gaat en welke hulpverleningstrajecten er momenteel lopen. Er volgt een pittige discussie tussen haar vader en de voogd, maar uiteindelijk lukt het om samen op één lijn te komen. Met een verhit hoofd haast ik me naar mijn werk, waar ik door de vanmorgen gemiste uren helaas de hele dag een beetje achter de feiten aan blijf hollen.
Woensdag:
Vandaag is Thomas vrij, dus dat scheelt weer een ritje! Manlief is van maandag tot en met woensdag thuis, dus samen met Thomas brengt hij Vera naar school terwijl ik richting mijn werk rijd. Het is belangrijk dat er na schooltijd altijd één van ons is om voor de kinderen te zorgen, want reguliere opvang is gezien hun problematiek op dit moment niet haalbaar. In de middag bakt manlief met Thomas koekjes voor de geplande paaslunch op school, terwijl Vera met haar cavia’s knuffelt. In mijn lunchpauze bel ik met de kinderarts van Thomas om te checken of de uitslagen van zijn bloedonderzoek al binnen zijn.
Donderdag:
Vandaag breng ik zowel Vera als Thomas naar school, omdat manlief al vroeg moet werken. Het is telkens weer een race tegen de klok, maar ik red het om op tijd te zijn. Gelukkig kan ik op donderdagen onder schooltijd werken, zodat ik ’s middags thuis ben voor de kinderen. Meestal staat er op deze dag een bezoekje van één van de ouders op de planning, en vandaag zijn de ouders van Thomas aan de beurt. Met zijn drieën maken ze een grote treinbaan in de woonkamer, terwijl ik koffie en koekjes klaarzet. Nadat we ze hebben uitgezwaaid flans ik vlug een makkelijke maaltijd in elkaar. Om half zes zitten we aan tafel. Na zo’n ‘bezoekmiddag’ zijn Vera en Thomas vaak extra moe, rond 19.00 uur liggen ze dan ook uitgeteld op bed. Manlief en ik kijken samen een film.
Vrijdag:
Vandaag ben ik lekker vrij! Ik doe boodschappen en ga naar de kapper. Daarna bel ik met een vriendin en lees ik een tijdschrift. Na schooltijd heb ik een gesprek met de orthopedagoog en de juf van Thomas. Samen bespreken we zijn ontwikkeling en gedrag en maken we een plan van aanpak voor de komende periode. Het is stralend weer, dus zodra ik klaar ben neem ik Vera en Thomas mee naar de speeltuin. Even lekker uitrazen!
Zaterdag:
Manlief gaat met Thomas naar zijn hockeytraining. Zijn team bestaat uit allemaal kinderen met een beperking, en er is extra begeleiding aanwezig om hen te leren hoe het precies werkt met die stick en dat balletje. Vandaag mag Thomas voor het eerst een wedstrijdje meespelen, spannend! Ondanks een flinke nederlaag geniet hij met volle teugen. Terwijl Vera in haar pyjama op de bank voor de duizendste keer naar ‘Frozen’ kijkt, heb ik tijd om even een stukje te schrijven onder het genot van een grote mok koffie. Fijn! In de middag gaan we met zijn vieren en de hond een rondje wandelen in het bos.
Zondag:
Vera is bijtijds wakker en kleedt zich aan voor paardrijles. Thomas wil mee om te kijken en na het ontbijt vertrekken we. Manlief maakt van de gelegenheid gebruik en draait zich nog een keertje om in ons warme bed. Groot gelijk! Op de manege zien Thomas en ik hoe Vera zelfstandig ‘haar’ pony in galop krijgt. Ik ben apetrots en maak vlug een filmpje en een heleboel foto’s. Bij thuiskomst stuur ik Vera’s papa en mama, zoals elke zondag, een mailtje, waarin ik vertel wat hun dochter de afgelopen week zoal heeft meegemaakt. Natuurlijk stuur ik ook het filmpje en de foto’s mee. Aan het einde van de middag heeft Thomas zwemles. Ter afsluiting van de week eten we vandaag frietjes. ’s Avonds ga ik op tijd naar bed. Op mijn nachtkastje ligt een spannend boek en ik doe een halfslachtige poging een hoofdstuk te lezen. Al snel val ik echter in slaap, en dat is eigenlijk best hard nodig. Want voor ik het weet klinkt de wekker alweer: het is tijd voor een nieuwe week!
Krissie is 34 jaar, getrouwd en pleegmoeder van Vera (7) en Thomas (6). Ze blogt over pleegzorg, om dit meer bekendheid te geven.