Help, we gaan op vakantie!
6.02: Je wordt wakker van een opengaande slaapkamerdeur. Het is Kind2 “Gaan we al bijna weg?” In eerste instantie wil je deze vraag negeren, dus doe je alsof je nog diep in slaap bent. Helaas voor jou weten jouw kinderen precies wanneer je nog wel of niet slaapt (want oordopjes niet langer in oren, maar vastgeplakt in haar) of misschien boeit het ze gewoon geen reet of je wel of niet wakker bent (in ons gezin beslist optie 2). In dat geval ben je gewoon bereikbaar, punt. Met gesloten ogen (want zo houd je die slaap nog even ‘vast’) en een rauwe stem antwoord je iets over dat we voorlopig nog niet weg hoeven…
> Lees ook: Een autovakantie met kinderen is helemaal niet vreselijk.
7.30: Die doorslaappoging was dus kansloos. Met een slaaphoofd staat mamma nu ontbijt te maken en eetpakketjes voor onderweg samen te stellen. Koffie moet nog even wachten, want kinderen krijgen altijd spontaan honger, zodra mamma voet buiten haar bed heeft gezet.
8.17: Na veel drama is pappa weg met Kind1 om de huurauto op te halen. Eigenlijk wilde Kind2 ook mee, maar dat ging niet vanwege de autostoel die dan mee moet in de metro. Kind2 weet dat allang, want zo gaat dat bij elke ‘roadtrip’, maar een dramamoment overslaan vanwege deze voorkennis is natuurlijk doodzonde. Kind2: “Mag ik mee?” Mamma of pappa: “Nee, want anders moet pappa de autostoel helemaal meesjouwen naar het verhuurbedrijf” Kind2: “Ik wil meeeeeeeeeeee!!!!”
8.18: Kind2 werpt zichzelf op de grond, of dreigt niet meer mee te gaan op vakantie (of allebei).
9.04: Pappa en Kind1 zijn terug. Pappa begint vanaf huurauto aan zijn traditionele belsessie dat we naar beneden moeten komen met alle bagage. Mamma negeert de telefoontjes traditiegetrouw en haalt nog snel de vaatwasser leeg.
9.12: Pappa heeft belpoging toch maar opgegeven en is naar boven gekomen. We gaan samen naar beneden, met alle bagage.
9.18: “Neeeee, ik kan zelf mijn riemen vastmaken,” gilt Kind2. Om haar punt te maken, schopt ze haar schoenen uit. Mamma mompelt “Dan doe je het toch lekker zelf” en loopt weg.
9.21: Kind2 heeft zelfriempoging opgegeven en pappa bereid gevonden het alsnog voor haar te doen. Mamma kijkt strak voor zich uit en doet ademhalingsoefeningen.
9.23: Alle koffers passen in de kofferbak. Pappa moppert dat we altijd te veel meenemen. De Dvd-spelers zijn geïnstalleerd. We zijn er klaar voor. Vakantie!!!
9.24: De radio gaat aan, we rijden de straat uit, iedereen is blij!
9.24.03: Kind2 vraagt of ze wat mag eten…
9.24.04: Mamma is niet meer blij.
9.24.06: Niemand is meer blij…
9.25: Mamma heeft de zorgvuldig samengestelde voedselpakketjes uitgedeeld met de waarschuwing dat niet alles in één keer op hoeft.
9.44: Kind1 vraagt of ze iets op de Dvd-speler mogen kijken. Mamma hervat ademhalingsoefeningen.
9.44.04: Pappa antwoordt dat we afgesproken hadden dat er eerst een uurtje gelezen/ geknutseld zou worden.
9.45: “Welk boek?” vraagt Kind1. “Het boek dat je voor school moest lezen,” antwoordt mamma, licht geïrriteerd. “Moest ik die meenemen dan,” vraagt Kind1 volkomen verontwaardigd. “Dat méén je niet,” begint mamma met overslaande stem, terwijl al haar nekharen overeind springen. “Waarom, waarom dacht ik dat Kind1 oud genoeg was om zelf zijn tas in te pakken,” denkt ze wanhopig.
10.00: De rust is wedergekeerd. De mensen onder de 1meter50 hebben besloten samen te spelen. Pappa fluit mee met de radio en mamma kan eindelijk aan haar boek beginnen.
10.21: Kind1 is niet helemaal tevreden over hoe Kind2 de spelopdrachten uitvoert en zegt daar iets van. Kind2 is daar niet van gediend en smijt een knuffel van Kind1 door de auto. “Idioot,” roept Kind1 en pakt een knuffel van Kind2 voor de ‘revenge’. “Hou ooooooooop,” gilt Kind2, het startsein voor een nieuwe burgeroorlog. Mamma gooit haar boek opzij….
10.26: Mamma’s keel voelt als een stuk afgedankt schuurpapier. Ze telt de uren af totdat ze eindelijk een glas wijn mag. Dat had ze beter niet kunnen doen. Uit pure frustratie neemt ze een slok water en schenkt daarbij een plas water in haar nek. Deze dag kan nu al niet meer stuk!
10.30: Na een korte discussie tussen pappa en mamma en daarna eentje van ouders vs. kinderen, is besloten dat de Dvd-spelers aan mogen en wie als eerste de Amerikaanse Dvd-speler mag. Achterin de auto klinken de eerste noten van “Tomorrow” en de bekende begintune van Star Wars. Pappa stelt voor dat mamma even lekker gaat slapen.
11.40: Mamma droomt over ruziënde kinderen…
11.41: Er vliegt een koptelefoon door de auto. Kind2 heeft genoeg van de koptelefoon die steeds afglijdt.
11.47: Gelukkig wist Kind1 nog waar de reserve koptelefoon lag.
11.55: Kind2 wil weten of we er nu eindelijk zijn.
12.05: We rijden naar de eerstvolgende afslag.
12.15: We zijn bij een rustplek. Even kinderen uitlaten en plaspauze. Er is een grasveldje en de wc ruikt niet eens zo vies.
12.25: Mamma ziet een Starbucks, haar leven is gered, ze lacht weer!
12.32: Kind1 en kind2 proberen er nog iets lekkers van de Starbucks doorheen te krijgen, maar mamma heeft haar ‘doubleshotsoydrycappuccino’ al in haar hand. Ze denkt: “Niemand kan me nu nog gekmaken!” Ze neemt een slokje en zegt resoluut “Neen”.
12.52: We hervatten de reis. Kind2 kijkt een prinsessenfilm op de iPad en Kind1 verheugt zich op nog zeker 2 uur Star Wars.
13.05: Kind2 wil weten of we er nu eindelijk zijn.
13.58: Kind2 wil weten of we er nu eindelijk zijn.
14.45: Kind2 wil weten of we er nu eindelijk zijn.
16.30: De eerste helft van de rit zit erop. Morgen verder.
16.43: We zijn ingecheckt in ons hotel. Nu heerlijk bijkomen bij het zwembad. Kinderen zijn heel blij en over een half uur gaat die fles wijn eindelijk open. Nog maar even niet vertellen dat we morgen weer een lange reis voor de boeg hebben…