Op tijd op school komen. Elke keer weer… (zucht!)
Denise Meijer
“Dean! Schiet nu eens op. We komen te laat.”
Ik kijk in de ogen van een jongetje, wie vastberaden is om zijn Lego-toren minstens op ooghoogte te krijgen. Dat, nog voor hij richting school vertrekt en besluit om mezelf eerst aan te kleden, voordat ik me waag aan een welles-nietes strijd nog voor mijn eerste bakje koffie.
Waarom leg ik nou nooit alle kleding de avond van te voren al klaar? Bedenk ik mezelf terwijl ik met een rood hoofd op zoek ga naar de vermiste tweelingzusjes van een eenzame sok in de sokkenlade. Net zoals ik me elke ochtend weer afvraag of ik die ene spijkerbroek nog wel, of niet kan strijken voor er echt tijdsnood ontstaat.
“Heb je je boterham al op?” schreeuw ik vanuit de slaapkamer richting mijn zoon. Die iets mompelt over ‘straks’ en ‘bouwen’.
Geluk bij een ongeluk trek ik op dat moment mijn bh en een semi-schone spijkerbroek uit de stapel met was die ik eerder deze week in de hoek van de slaapkamer heb laten vallen.
Lees ook: Heb jij de perfecte moeder al ontmoet?
“DEAN. BOTERHAM. NU!”
Ik wijs naar de onaangeroerde stukjes volkorenbrood met chocoladepasta.
“Maar ma-hammm. Mijn toren is nog niet klaar.”
“Die toren staat er ook nog als je dadelijk uit school komt.”
Oké, waarschijnlijk overleefd deze de stofzuigronde niet eens, maar dat ga ik hem natuurlijk niet vertellen.
Terwijl hij met tegenzin wat vluchtige hapjes neemt, probeer ik zijn inmiddels ontblote achterwerkje in een boxertje te wurmen.
Een achterwerk wat overigens niet kan stoppen met wiebelen van ongeduld.
Boterhammetje voor op school
“Die broek is veel te koud,” krijg ik naar mijn oren geslingerd als ik de afgekoelde, vluchtig gestreken spijkerbroek over zijn benen probeer te wurmen.
“Als je eerder had geluisterd, dan had hij nog lekker warm geweest.”
Ik wijs naar zijn sokken en schoenen. Die trek je zelf aan, dan kan mama je boterhammetje voor op school even smeren.
Nogmaals; waarom doe ik dat in hemelsnaam niet de avond ervoor!?
“Ma-hammm! Deze sokken zijn nat.”
Kut met peren. Dat wordt zoeken naar nieuwe.
Wederom duik ik in de sokkenlade, in de hoop dat ik twee identieke sokken zal kunnen vinden. Om vervolgens te besluiten dat twee goed-lijkende sokken ook prima zijn op een dag dat er niet gegymd zal gaan worden.
Lees ook: De 10 type moeders die je ontmoet op de eerste schooldag van je kind
Verkeerde voet
Ik reik hem twee, verschillende tinten blauwe sokken aan en ga snel verder met het inpakken van de lunch voor vanmiddag.
Trommel in de tas, zelf mijn schoenen aan. Check, check!
En wonder boven wonder zie ik twee kleutervoetjes in de sportschoentjes die ik hem heb aangereikt. Weliswaar aan de verkeerde voet, maar dat regelen we straks in de auto wel.
Met de jassen nog open sla ik de deur achter me dicht.
“Ma-hammm…” Ik draai me om, terwijl ik mijn stevige looppas richting auto onderbreek. “Wat is er?”
“Ik moet poepen.”
Op tijd op school?
Met een terneergeslagen hoofd laat ik alle schooltassen, trommels en het overgebleven restje hoop wat ik nog bezat dat we vandaag weer eens op tijd op school zouden kunnen komen, met een plof de grond in zakken.
Niet, omdat het poepen als complete verrassing komt, maar vooral omdat ik me op dit moment realiseer dat ik in mijn haast de huis- en autosleutels, binnen ben vergeten…
Bron beeld: Pixabay