Wat als mijn zoon homo blijkt te zijn?
Denise Meijer
Ik heb ooit eens een brief geschreven aan mijn toekomstige schoondochter. Een brief waar ik veel uiteenlopende reacties op kreeg, zoals; zoetsappig, mooi en er waren vooral veel moeders die er (net als ik) nog even niet aan moesten denken dat ze hun kereltje op een dag zouden moeten delen met iemand anders en terecht!
Er was alleen één reactie die mij bij is gebleven. Een reactie van een moeder die zei van: “Goh, maar wat als die schoondochter een schoonzoon, blijkt te zijn,” dus eigenlijk: Wat als mijn zoon homo zou zijn. Wat doe ik dan?
Laat ik beginnen met het feit dat ik deze mogelijkheid niet bewust heb ‘uitgesloten’, om het even zo te zeggen. Natuurlijk weet ik dat de mogelijkheid bestaat dat mijn brief niet gericht zal zijn aan een vrouw, maar aan een man. In dat geval is er niets wat ik aan dit artikel zou wijzigen, behalve dat ik het woordje dochter, zou veranderen in zoon. Al lijkt dat me nogal logisch… Deze reactie zette me wel aan het denken, want hoe zou ik het precies vinden als mijn zoon homo blijkt te zijn?
Lees ook: 15 dingen die ik mijn dochters wil leren
Mijn eerste reactie is eigenlijk iets in de trend van; helemaal niets! Hij is vrij om te zijn wie hij is en zijn geluk staat in mijn ogen voorop alles. Ongeacht of zijn partner man, vrouw, of pimpelpaars met een goud randje is.
En ergens zie ik Sex and the City– achtige scenario’s voor me. Je weet wel: van een homoseksuele man die zijn moeder altijd, als enige vrouw in zijn leven, op handen zal dragen. Met hysterische shopsessies, ‘vrouwenpraat’, dat soort dingen. Hoewel ik weet dat dit beeld best wel een beetje vertekend kan zijn en zeker niet op gaat voor elke homoseksuele man.
Homo en dus in de minderheid?
Mijn tweede reactie is bezorgdheid. En misschien zal ik nu keihard afgerekend worden op deze woorden, maar het gevoel zit er nou eenmaal en niet geheel ongegrond.
Want hoe reageer als je eigen kind ineens zal behoren tot een ‘minderheid’ die beschermt dient te worden. Hoe reageer je als je weet dat jouw eigen kind ooit, door iemand, afgerekend zal worden op zoiets als zijn geaardheid, of nog erger; gevaar loopt door te zijn wie hij is. En dat geldt eigenlijk voor alles wat afwijkt van ‘de norm’, van de meerderheid ziet als ‘gewoon’. En jammer genoeg hoort homoseksualiteit daar (nog) niet bij.
Lees ook: Brief aan mijn toekomstige schoonzoon
Dat neemt overigens niet weg dat ik er altijd open tegenover heb gestaan, want een moeder haar voornaamste taak is om haar kinderen gelukkig, gezond en veilig te zien. Maar een moeder zou een moeder niet zijn, als ze niet wist dat deze drie dingen niet altijd samen gaan. Hoeveel kopzorgen dit haar ook zou bezorgen; geluk gaat misschien wel boven alles. Want wat heb je precies aan je gezondheid als je ongelukkig, en oh zo veilig bent?
Gelukkig
Mocht mijn schoondochter, een schoonzoon zijn, dan ben ik gelukkig. Wetende dat mijn zoon gelukkig is. In mijn ogen verandert hij niets, is hij zichzelf en van mij krijgt hij ook alle ruimte die er is om zichzelf te blijven. Ik zal van hem houden, zoals ik altijd al heb gedaan, want hij blijft altijd mijn kind.
Zorgen
Maar ik zal me zorgen maken, ja. Zorgen om hoe andere mensen zijn geluk zien als iets om te veroordelen, om te bekritiseren, of in sommige gevallen zelfs als een reden om hem pijn te doen.
Ik zal me zorgen om hem maken, zoals ik altijd al heb gedaan, want weet je? Ik blijf zijn moeder. Buiten het feit om dat ik hem zal accepteren en van hem zal houden, hoort het erbij. Zorgen maken?
Dat is nou eenmaal iets wat moeders doen en dat is eigenlijk… Uhm…
Voor altijd!
Bron beeld: Stockfresh