Lieve Anne, ik moet je wat zeggen…
Terwijl ik gehaast langs een etalageruit loop, vang ik een glimp van je op. Ineengedoken ren je langs de ruit. Altijd maar weg en onderweg. Wanneer ik even stop om je beter te bekijken, schrik ik een beetje. Je bent ouder geworden. Er zijn kleine rimpeltjes in je gezicht geslagen, welke niet meer alleen gevoed zijn door jouw mooie glimlach, maar inmiddels ook door de tijd.
Sporen van de tijd
Diezelfde tijd heeft ook haar sporen getrokken op de rest van jouw lichaam. Enkele kilo’s meer hebben zich hardnekkig vastgeklampt net boven de rand van je broek. Vastberaden de rest van je leven met je mee te liften. Ik zie dat je ze probeert te verdoezelen met een net iets te wijd shirt. Zonde, je bent nog steeds zo mooi…
Toch zie ik, wanneer ik in je ogen kijk, iets wat tegenwoordig zoveel mooier is dan enige tijd geleden. Zelfbewust stap je door het leven. Natuurlijk zie ik ook je angsten en je kwellingen, maar ik zie ook vooral dat je zoveel hebt geleerd. Geleerd over hoe hard het leven kan zijn, maar ook hoe mooi. Dat je hebt geleerd te genieten van de kleine dingen in het leven. De dingen die je niet kan zien of aanraken, maar welke je voelt in je hart.
Het leven heeft je inmiddels ook geleerd dat je niet door iedereen aardig en mooi gevonden kan en hoeft te worden. Man o man wat een hoop tijd en energie heeft dat je gekost.
Lees ook: Laat het gaan, laat het gaan …. zingen we met Elsa!
Ik vind het naar om tegen je te praten over ‘vroeger’. Alsof je al heel erg oud bent. Wat je met je mid-dertig natuurlijk nog helemaal niet bent! Toch is het ‘vroeger’ dat jou nu hier heeft gebracht. Want wat ben jij een kanjer! Ik ben ontzettend trots op je en hou oprecht heel veel van je.
Teveel ballen in de lucht
Och ja, we botsen nog steeds vaak. Als kemphanen staan we dan tegenover elkaar.
Zo verfoei ik je regelmatig. Ik vind je te dik, te dom, niet hip genoeg. Ja, ik ben streng voor je. Zo neem ik je vaak kwalijk dat je te kort schiet. Dat je alles nèt niet goed genoeg doet. Als vriendin, als zus, als moeder, als dochter. Je huis is een bende en je leven staat regelmatig op z’n kop. De ballen die ik je geef zijn er wellicht ook gewoon teveel om allemaal in de lucht te houden.
Lees ook: 10x dit maakt mama KNETTERGEK!
Want als ik goed kijk, zie ik vooral een hele lieve vriendin. Een hele leuke zus. Een ontzettend zorgzame moeder. Een liefdevolle dochter. Je hebt het toch maar even gedaan. Bij tegenwind trap je gewoon net iets harder en je werkt keihard voor waar je nu staat. Je hebt je hart gevolgd. Een baan gevonden waarvan je iedere maand nog steeds verbaast bent dat je ervoor betaald krijgt. Vriendschappen verdiept en degene die je meer energie kostten dan opleverde heb je waardig afgesloten. Je hebt waanzinnige kinderen op de wereld gezet en geeft ze een stabiel en veilig huis.
Het spijt me…
Het spijt me dat ik zo regelmatig zo ontzettend kritisch naar je kijk. Dat ik denk dat het allemaal beter moet, beter kàn. Meer dan je best kan je niet doen en ik zie dat je dit, dag in dag uit, probeert.
Voordat je snel verder loopt in die etalageruit, hou ik je dit keer even tegen.
Sta alsjeblieft heel even stil. Kijk naar het hier, kijk naar het nu. Kijk even naar wat ik zie wanneer ik nu naar je kijk. Zie jij het ook? Kritisch kijken naar jezelf is goed, maar veroordeel niet wat je ziet. Zie wat ik zie nu ik de tijd neem om eens beter naar je te kijken. Jij bent niet per definitie beter of slechter dan die anderen. Iedereen doet z’n best, iedereen maakt zijn eigen keuzes en leert van haar eigen fouten. En dat, dat maakt iedereen een supervrouw! Ja, ja, ook jij!
Lief mens je mag er zijn, lieve IK; je bent prachtig! Zullen we voortaan weer wat liever voor elkaar zijn?
Dikke knuffel,
Anne.
Lees ook: Lieve vriendin zonder kinderen ik wil je graag zeggen……
Bron afbeelding: Pixabay