“Ik zag haar drie keer ademhalen, en weg was ze”
“Persen, persen!” Het zijn bekende klanken voor bijna elke vrouw die is bevallen van een kind. De verloskundige begeleidt je door het proces van bevallen, vertelt je wanneer je wat moet doen. Maar wat als dat niet gebeurd? En wat als je het zelf niet goed aanvoelt, omdat je zoveel pijn hebt? En wat als je baby dan na drie keer ademhalen wegvalt? Het zal je maar overkomen. Een moeder vertelt haar verhaal.
“Mijn zwangerschap was heerlijk. Alleen de laatste loodjes waren zwaar, toen kreeg ik last van mijn bekken en rug. Met mijn dochtertje ging ook alles goed, er waren geen afwijkingen geconstateerd tijdens mijn zwangerschap. We waren allebei gezond.”
Ik wilde geen ruggenprik, maar kreeg er toch één
“Ik was uitgerekend op 22 november 2014. In de nacht van 20 op 21 november kreeg ik met regelmaat weeën. De verloskundige kwam langs om te kijken hoe ver ik was. Niet ver, ik had pas 1 centimeter ontsluiting. Ik heb de weeën op moeten vangen tot in de middag. Uiteindelijk moest ik toch mee naar het ziekenhuis voor een ruggenprik. De verloskundige vertelde mij dat het zo niet vol te houden was, omdat het nog lang zou duren. Ik weigerde om een ruggenprik te krijgen. Ik had al aan het begin van de zwangerschap aangegeven dat ik die niet wilde. Desondanks is er toch besloten om een ruggenprik te geven. Ik moest wel meewerken. Ik kan niet ontkennen dat het heerlijk was, ik kon slapen en uitrusten.”
“Mij was nooit verteld hoe een bevalling precies verloopt. Waar moet je op letten? Hoe voelen persweeën? Ik durfde zelf ook niet veel te leven over bevallingen. Ik vond de bevalling al vrij eng, erover lezen zou mij alleen maar angstiger maken.”
“Ik ben er vrij snel achter gekomen hoe persweeën voelen. Die heb ik ruim een half uur op moeten vangen, omdat de verloskundige maar niet kwam. Uiteindelijk kwam de assisente die aangaf dat ik mocht persen als het niet meer te houden was. Dat heb ik niet gedaan, omdat ik niet zeker wist of ik wel voldoende ontsluiting had. De verloskundige kwam om 21:30 uur. Ik mocht bevallen! Ik mocht persen wanneer ik de aandrang had. Maar na de eerste keer persen voelde ik alleen nog maar pijn. Ik kon niet meer voelen wanneer ik een perswee had.”
Mijn dochtertje lag op mijn borst, ik was moe, zij was paars
“Ik hoor van iedereen in mijn omgeving dat de verloskundige je verteld wanneer je moet persen, maar dat gebeurde bij mij niet. Ik moest alles op eigen houtje doen, werd niet begeleidt. Mijn dochtertje werd om 21:57 uur geboren. Ze lag op mijn borst, ik was moe, zij was paars. Mijn man schrok en vroeg of alle baby’s paars zijn na de geboorte. Ik keek naar mijn dochter, zag haar drie keer ademhalen en weg was ze. Haar hoofdje viel achterover. Mijn man gaf dit aan bij de verloskundige, die heel nuchter antwoordde dat ze wel heel sufjes is. En weg was de kleine. Ik hoorde hoe de artsen haar reanimeerden. Ze is 3 à 4 minuten weggeweest, toen was ze er weer.”
Lees ook: Traumatische bevalling? Praat erover!
“Ondertussen lag ik nog op bed, vragend wat er allemaal aan de hand was. Nadat ze klaar waren met de kleine, kwam de verloskundige naar me toe en vertelde mij dat ze me niet wilde hechten, omdat ze zich dan schuldig zou voelen. “Waarom zou je je schuldig voelen? Het is toch je werk?” Ik kreeg geen antwoord. De arts verloskundige heeft me uiteindelijk gehecht. Na een week kwam ik erachter dat ik een subtotaal ruptuur had.”
“Nu, twee jaar later, gaat alles goed met mijn dochtertje. Ze mankeert niets, is helemaal gezond. Ik heb het allemaal een plekje kunnen geven, met een beetje hulp van deskundigen.”
Was jouw bevalling ook traumatisch? Of juist mooi of grappig? Of heb je een ander bijzonder verhaal dat je wil vertellen over iets wat je hebt meegemaakt? Love2BeMama wil graag jouw verhaal vertellen. Mail naar marian@love2bemama.com. Als je verhaal geplaatst wordt ontvang je een goodiebag.
Bron beeld: Flickr