Pick Your Battles!
Koppig, koppiger, koppigst! Dat is hoe ik mijn dochter het beste kan omschrijven. Later wordt ze vast een Nobelprijswinnaar want die houden ook vol tot het einde. Ik had de illusie dat ze bij de transitie van peuter naar kleuter wat van haar koppigheid achter zich zou laten. Maar helaas.
Of het nu gaat om het (vooral niet) eten van haar eten of de kleur van het bord waarop het geserveerd wordt, madam weet wat ze wil en houdt zich daaraan vast. Toch ben ik trots op haar koppigheid, want ze staat ergens voor. Ze heeft een mening, een hele duidelijke mening, en die laat ze gelden. Ik hoop dat ze dat volhoudt want daar kan ze het later nog ver mee schoppen. Toegegeven, soms, heel (vaak) soms, kan ik haar daardoor ook wel achter het behang plakken. Maar om mijn eigen geestelijke gezondheid een beetje normaal te houden leef ik bij het motto;
PICK YOUR BATTLES!
Lees ook: De strijd tegen driftbuien
De kledingkeuze van mijn dochter: NOT MY BATTLE
Elke avond leg ik, in samenspraak met dochterlief, een leuk setje kleding klaar. Maar als de wekker om zes uur gaat en het is tijd om dat leuke setje aan te trekken is er vrij weinig over van de samenwerking van de avond ervoor. Mijn leuke jurkje met schattige legging en matching vest worden, meer dan eens, zonder pardon ingeruild voor die roze broek met witte hartjes, het rode shirt met gele bloemetjes en het groene vest met streepjes. Vol trots laat ze mij haar zelf gekozen outfit zien en ik kan niet anders dan heel hard (in mijn hoofd) lachen en haar prijzen om het feit dat ze dat zelf gekozen heeft. Oké, het is niet mijn smaak, eerlijk, ik vind het vreselijk. Maar als zij erbij wil lopen als Pipo de Clown, waarom niet? Ga ik me hier heel druk over maken? Nee. NOT MY BATTLE!
Er zijn wel grenzen… Soort van dan.
De enige grens die ik bij haar fashion-non-sense trek is bij wintertruien in de zomer en korte broeken in de winter. Ze hoeft niet te bevriezen om er “mooi” uit te zien. Die tijd komt wel als ze een jaar of 16 is en wil gaan stappen. Dan mag ze met de naveltruitjes en korte rokjes in de winter haar kont eraf laten vriezen. Nu nog even niet.
Lees ook: Ik trek aan wat ik zelf mooi vind!
Wederom: NOT MY BATTLE
Ook de kleur van het bord, de kleur van haar beker en alle andere mogelijke keuzes laat ik aan haar over. Het maakt mij werkelijk niets uit en ik weet zeker dat ze anders toch niet eet. Je kunt toch niet van een blauw bord eten als de roze gewoon nog in de kast staat?! Ik snap dat inmiddels volledig. Door het vooraf te vragen voorkom ik een hoop ellende zo vroeg in de ochtend. En als ze halverwege wil switchen want de andere helft van haar boterham kleurt mooier op een groen bord? Prima, ik heb een vaatwasser. Ga ik de strijd aan voor iets wat mij eigenlijk geen moeite kost? Nee, geen zin in en geen geduld voor. Wederom NOT MY BATTLE.
Nog steeds: NOT MY BATTLE!
Ook op het gebied van haren ga ik de strijd niet meer aan. Ik maak een vreugdesprongetje als ik er een kam doorheen kan halen, maar vlechten met een kind dat haar hoofd in de rondte slingert alsof het de exorcist is, ga ik niet doen. Ik ben nu eenmaal niet de moeder die op dat tijdstip het geduld op kan brengen om een half uur te smeken en de strijd aangaan zo vroeg loopt voor beide fout af. Wederom; NOT MY BATTLE.
Handschoenen gaan uit, dit is MY BATTTLE!
Als ik mijn dochter dan afzet op school kijk ik altijd vol verwondering naar alle andere kinderen die keurig gekapt, in matching hippe outfit, zo uit een blaadje zijn gelopen. Hoe doen ze dat? Geef ik dan te veel toe? Of vind ik het gewoon niet belangrijk hoe mijn kind erbij loopt? Mijn eerlijke antwoord is het laatste. Zij moet zich lekker in haar vel voelen, zij moet zich mooi voelen. En als een roze broek, gele trui en groen vest daarvoor zorgen dan is dat zo. Als zij zich goed voelt, waarom zou ik dan moeilijk doen? Als zij gelukkig is ben ik dat toch ook?!
Lees ook: De jeugd van tegenwoordig
Ik heb zelfs één dag in de maand waarin ik er ongeveer net zo bijloop omdat zij dan mijn outfit mag samenstellen. Dan loop ik dus in een roze broek, geel shirt en grijs vest door de supermarkt. En trots dat ze dan is! En als er mensen zijn die commentaar hebben over hoe mijn dochter eruit ziet? Als zij het lef hebben om mijn kind uit te lachen voor haar smaak? Dan krijgen ze met mij te maken. Dat is een strijd die ik met alle liefde aanga. Dat is MIJN BATTLE!
Bron beeld: Flickr