Beïnvloed jij de playdate van je kind? Doen!
“Mam, mag ik vanmiddag met Evelien afspreken?”
“Ja natuurlijk lieverd, bij ons of bij haar?”
Versus:
“Mam, mag ik vanmiddag met Fleur afspreken?”
“Ehm nou ehm lieverd je lag gisteren al zo laat op bed en misschien is het beter dat je vanmiddag even lekker gaat chillen. Ow ja en we moeten nog even boodschappen doen, want mama is de melk vergeten dusse eh, nou weet je, laten we een andere keer doen, goed?” Ik trek dochterlief aan haar jasje snel mee het schoolplein af. Blij dat deze playdate is afgewimpeld.
Confession of a mama
Hierboven staan twee scenario’s die bij ons schering en inslag zijn. Levensgevaarlijk natuurlijk om ze hier in de openbaarheid te gooien, I know. Want vandaag of morgen komt kindlief -of erger nog- de moeder van Fleur erachter dat ik liever niet heb dat mijn dochter met haar speelt. Hier dus een confession van een moeder; ik heb een duidelijke voorkeur met wie mijn kind speelt en met wie niet. Zo dat is eruit.
Natuurlijk is het fantastisch als jouw beleid is: gun je kinderen hun fouten en onhandige keuzes om te groeien en leren. Zie het aan, monteer een glimlach rond je mond en heb geduld. Ik heb daar wat meer moeite mee.
Lees ook: 12 speeltips: hoe krijg ik mijn kinderen aan het spelen?
Kopje thee en een koekje
Mijn voorkeur voor bepaalde vriendjes en vriendinnetjes merkte ik al snel op. Dochterlief was net een paar weken de Wondere Wereld van de Basisschool ingewandeld en er moesten natuurlijk playdates komen. Vol enthousiasme stortte ik mij op dit nieuwe fenomeen. Zo zat ik klaar met koekjes en thee en spelletjes. Met een dikke smile op mijn gezicht, want dit was hoe ik het me had voorgesteld. Ik heb er niet voor niks voor gekozen om veel thuis te zijn en dus een rol te kunnen spelen in de naschoolse activiteiten van mijn meiden.
Nou, het lachen verging me al snel. Natuurlijk waren er ook regelmatig dates die hartstikke leuk en gezellig waren. Maar er waren er ook regelmatig bij die mij tonnen met energie kostten en ik ‘s avonds doodvermoeid op de bank stortte.
Waar dat aan lag? Ik denk vooral aan de totaal andere waarden en normen waar de ongewenste gast mee aan kwam zetten in mijn huis. Brutale voetstampers, onopgevoede rotzooimakers, ondankbare snoepzeurders, en ga zo maar door. Niet dat mijn kind perfect is. Die zal zich ergens anders ook niet altijd voorbeeldig gedragen, maar toch. Ook zat het hem er in dat ik vaker politie agentje zat te spelen in plaats van gezellig de koekjes uit te delen. Dodelijk vermoeiend.
Heft in eigen hand nemen
Op een gegeven moment heb ik met mezelf afgesproken dat ik ging beslissen wanneer er wel en niet gespeeld werd. En vooral met wie wel en wie niet. Ik probeer mijn kind echt haar eigen vriendjes te laten uitkiezen, maar als ik rondloop met een kort lontje is het voor alle partijen beter wanneer ik inspring. Ik zoek nog een weg om dat gewoon eerlijk te zeggen tegen zowel de speelpartners als de betreffende ouder van het niet-wenselijke kind. Liegen over zogenaamd vermoeide kinderen of boodschappen is natuurlijk niet zo chique. Vandaag of morgen val ik natuurlijk grandioos door de mand bij òf mijn eigen kind, òf het andere kind òf de vader of moeder daarvan. Ik hou me aanbevolen voor tips & tricks.
Tot voor kort was ik ervan overtuigd dat ik volledig in mijn recht stond en dat ik mijn kind behoedde voor kinderen die -volgens mij- een wat minder goede invloed op haar hadden. Blijk ik het toch helemaal bij het verkeerde eind te hebben!
Lees ook: Hoe overleef je de peuterjaren?
Positieve emoties van een playdate
Uit onderzoek van de Michigan State University blijkt namelijk dat het gedrag van kinderen vooral wordt beïnvloed door de kinderen waar ze mee spelen. “Hoppa”, dacht ik bij het lezen hiervan. “1-0 voor die mama!” Maar helaas blijkt niks minder waar.
Ja, het gedrag wordt beïnvloedt door kinderen waarmee gespeeld wordt. Maar niet volledig! De onderzoekers analyseerden drie verschillende emotionele vlakken in de omgang tussen kinderen: positieve emotie, negatieve emotie en de moeite die een kind ergens voor doet. En wat blijkt? Enkel de positieve emoties worden overgenomen! Zo werd het gedrag van kinderen die veel initiatief namen tijdens het spel gekopieerd door hun speelpartners. Negatief gedrag, zoals ruziemaken, had echter geen invloed op het gedrag van de rest van de kinderen.
Eigen gemoedstoestand
Wel zijn de onderzoekers zich ervan bewust dat er nog veel meer onderzoek noodzakelijk is naar dit onderwerp. Toch benadrukken zij dat kinderen dus vooral worden gevormd door hun vriendjes en vriendinnetjes op school. Ook als ouder heb je grote invloed op het gedrag van je kind, maar onderschat de playdates dus niet. Enige invloed uitoefenen op met wie je kind speelt is dus hartstikke slim. Vergeet dus alleen niet dat negatieve emoties geen indruk maken, maar enkel de positieve emoties worden overgenomen. Schuw dat vervelende ettertje dus niet omdat hij/zij een slechte invloed zou hebben. Zoek naar de positieve punten in ieder speelkameraadje en kijk of je die positieve emoties graag geprojecteerd zou willen zien op jouw kind.
Voor negatieve invloed op mijn kind hoef ik dus niet direct bang te zijn, maar ehm, mijn eigen gemoedstoestand heeft zeker weten wel veel invloed op mijn eigen kind. Leuke conclusies van deze onderzoekers, maar ik vertel Fleurtje voorlopig nog wel even dat er boodschappen gedaan moeten worden…..
Bron afbeelding: Pixabay